تأثیر کودها روی محیط زیست چیست؟

استفاده از کودهای شیمیایی به انسان‌ها برای تولید محصولات مختلف به منظور تأمین نیاز جمعیت کمک زیادی کرده است. ولی، به منظور انجام این کار ما تأثیرات سوء روی محیط زیست داشته‌ایم. کودها تبدیل به قسمت جدایی ناپذیری از کشاورزی شده‌اند. کودهای هم شیمیایی و هم ارگانیک به منظور افزایش تأمین مواد مغذی ضرروی برای افزایش رشد گیاهان و زندگی گیاهی به خاک اضافه می‌شوند. با افزایش سریع جمعیت جهان، تقاضا به طرز فوق العاده‌ای افزایش پیدا کرده است. آمار نشان می‌دهد که تقریباً 40 تا 60 درصد محصولات کشاورزی با استفاده از انواع کودها پرورش داده می‌شوند. نه تنها این، بلکه بیشتر از 50 درصد جمعیت از محصولاتی استفاده می‌کنند که با استفاده از کودهای غیر ارگانیک تولید شده‌اند.
استفاده زیاد از حد از کودها می‌تواند حاصلخیزی خاک را با افزایش سطح اسید آن تغییر دهد. برای شناسایی این تغییر، توصیه می‌شود حداقل هر سه سال یک بار خاک آزمایش شود. با این کار می‌توان فهمید از مقدار کود مناسب استفاده می‌کنیم یا خیر. سطح pH خاک از 0-14 متغیر است که 0 اسیدی‌ترین و 14 قلیایی‌ترین در نظر گرفته می‌شود. pH برابر 7 خنثی است. pH ایده آل خاک از گیاهی به گیاه دیگر متفاوت است و با تغییرات خاک ممکن است عوض شود. در غیاب شناسایی سطح pH، احتمال زیادی وجود دارد که نتوان از خاک در بلند مدت استفاده کرد. علاوه بر تغییر سطح pH، کودهای غیر ارگانیک میکروارگانیسم‌های مفید موجود در خاک که برای تولید گیاه و سلامت خاک لازم هستند را از بین می‌برند. این باعث می‌شود کشاورزی به شدت به استفاده از کودها وابسته باشد زیرا، قرار گرفتن خاک در معرض این مواد توانایی طبیعی خاک برای کشت محصول را از بین برده است و بدون استفاده از کود خاک فاقد مواد مغذی لازم برای زندگی گیاهی است.
استفاده بیش از حد از کود منجر به اوتریفیکاسیون می‌شود. کودها شامل مواد نیترات و فسفر هستند که از طریق باران و فاضلاب وارد دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها می‌شوند. این مواد رشد جلبک‌ها را افزایش داده و بدین ترتیب سطح اکسیژن موجودات آبی را کاهش می‌دهند. کاهش سطح اکسیژن منجر به مرگ ماهی و گیاهان و جانوران آبی دیگر می‌شود. این به طور غیر مستقیم در عدم تعادل زنجیره غذایی تأثیر دارد زیرا، انواع مختلف ماهی‌ها منبع غذایی اصلی پرندگان و حیوانات مختلف و خود ما انسان‌ها هستند. نیتروژن موجود در کود‌های شیمیایی به آب‌های زیر زمینی می‌رسد و آب‌های زیر زمینی آلوده می‌توانند به دریاچه‌ها و رودخانه‌های نزدیک برسند و چرخه آبی را آلوده کنند.
کودها حاوی مواد شیمیایی از جمله متان، کربن دی اکسید، آمونیاک و نیتروژن هستند که منجر به افزایش مقدار گازهای گلخانه‌ای موجود در محیط زیست می‌شوند. در واقع، اکسید نیتروژن که محصول فرعی نیتروژن است سومین گاز گلخانه‌ای بعد از کربن دی اکسید و متان است. این گاز لایه اوزون که از زمین در مقابل اشعه‌های ماورای بنفش خود محافظت می‌کند را از بین می‌برد. این به نوبه خود در افزایش گرمایش جهانی و تغییرات متعاقب آب و هوا تأثیر می‌گذارد.
جای تعجب نیست که کودهای ارگانیک حاوی لجن‌های حاصل از فاضلاب صنایع شیمیایی و حاوی فلزات سنگین و مواد مضر مختلف باشند. مطالعات انجام شده نشان می‌دهند که کرم‌های خاکی موجود در خاک این مواد شیمیایی مضر را جذب می‌کنند. استفاده از کودها با کاهش ارزش تغذیه‌ای در بسیاری از مواد غذایی در 50-60 سال گذشته در ارتباط بوده است. استفاده از نیتروژن زیاد برای خاک همچنین منجر به از بین رفتن برخی گونه‌های گیاهی خصوصاً گونه‌هایی می‌شود که به نیتروژن کمتری نیاز دارند. نیتروژن همچنین رشد علف‌های هرز و گونه‌های غیر بومی را افزایش می‌دهد. علف‌های غیر بومی اشتعال پذیری بالا و پتانسیل ایجاد آتش سوزی دارند.
همانطور که قبلاً اشاره شد، وجود نیتروژن و مواد شیمیایی دیگر در کودها آب‌های زیر زمینی را تحت تأثیر قرار می‌دهند و منابع آب را آلوده می‌کنند. یکی از شایع‌ترین نتایج مصرف این منابع آب ایجاد سندروم کودکان آبی است. همانطور که از نام آن پیداست، این سندروم کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و سطح اکسیژن خون آن‌ها را کاهش می‌دهد که باعث می‌شود رنگ پوست به آبی- سبز تغییر پیدا کند. این بیماری همچنین ممکن است منجر به کما و حتی مرگ شود. از خطرات سلامت دیگر می‌توان به ایجاد فشار خون بالا، اختلالات تنفسی، بیماری‌های قلبی و غیره اشاره کرد. جالب است بدانید آلودگی نیتروژن حاصل از کود‌ها محرک مهمی در بروز سرطان‌های خاصی مانند سرطان معده و سرطان بیضه است.