کلیسای کاتولیک رومی

کلیسای کاتولیک رومی بزرگترین گروه مسیحیان در جهان است. حدود 1 میلیارد عضو دارد، بیشتر در اروپا، آمریکای شمالی و جنوبی. سابقه کلیسا به حدود سال 30 میلادی، در زمان زندگی عیسی مسیح و رسولانش، بازگشت می‌کند. کاتولیک‌های رومی معتقدند که عیسی مسیح پسر خدا است و پس از مصلوب شدن به بهشت به سوی آسمان صعود کرد. آنها بر این باورند که عیسی تمام مردم روی زمین را نجات داد. با توجه به اعتقادات کاتولیک، زندگی با مرگ پایان نمی یابد. روح، فرم بدنی خود را از دست می دهد و به بهشت، برزخ یا جهنم می رود. بهشت جایی است که خداوند میخواهد همه در آنجا باشند، برزخ جایی است که در آن کسانی که برخلاف خواست خدا گناه کرده اند برای مدت کوتاهی باقی میمانند و از گناهانشان پاک میشوند. رهبر کلیسای کاتولیک رومی و جانشین عیسی مسیح بر روی زمین، پاپ است. او کلیسا را از واتیکان، یک کشور کوچک واقع در قلب رم، اداره می کند. پاپ، کاردینال ها و اسقف ها را انتخاب می کند تا کلیسا را در سرتاسر جهان رهبری کنند.
کلیسای کاتولیک رومی بیش از هر سازمان دیگری، تاریخ را تحت تاثیر قرار داده است. این کلیسا در تمام طول قرون وسطی قدرتش را اِعمال کرد. مبلغان به قاره های دیگر سفر میکردند تا جمعیت کاتولیک ها را گسترش دهند. معماران بزرگ کلیساها و کلیساهای جامع را ایجاد کردند، هنرمندان در این رابطه نقاشی ها کشیدند و نقاشی های دیواری آبرنگی خلق کردند.

اعتقادات کلیسای کاتولیک رومی

اعتقادات کاتولیک بر اساس کتاب مقدس است. عقاید، اظهارات کوتاهی از ایمان است که کاتولیک ها به آن اعتقاد دارند و در مراسم عشاء ربانی از بر میخوانند.
کاتولیک های رومی معتقدند که تنها یک خدا وجود دارد که در سه نفر تجلی پیدا کرده است - پدر، عیسی مسیح پسر و روح القدس. با این حال، هر یک از این افراد نشان دهنده خدا هستند. آنها همچنین معتقدند که خدا کیهان، جهان، انسانها و هر چیز دیگری بر روی زمین را خلق کرده است. مؤمنان به دین کاتولیک رومی هم چنین مریم مقدس، مادر عیسی مسیح را پرستش می کنند.
خداوند اراده کرد که انسانها برای همیشه همانند او زنده باشند. اما چون اولین انسان، آدم، از خدا پیروی نکرد، گناهی که مرتکب شد، به بقیه بشریت منتقل شد. کلیسا می گوید همه با این گناه اصلی متولد شده اند. خداوند پسرش، عیسی مسیح را به زمین فرستاد تا همه را از گناه نجات دهد. در طول قسمت دوم عمرش، عیسی زمان زیادی را صرف پیروانش کرد، رسولانی که قرار بود بعد از مرگ او نشر تعالیم او را ادامه دهند. کاتولیکهای رومی دو رویداد مهم در زندگی عیسی را جشن می گیرند: کریسمس، تولد عیسی مسیح و عید پاک، قیام عیسی.
با توجه به اعتقادات کاتولیک، زندگی با مرگ پایان نمی یابد. روح، فرم بدنی خود را از دست می دهد و به بهشت، برزخ یا جهنم می رود. بهشت جایی است که خداوند میخواهد همه در آنجا باشند، برزخ جایی است که در آن کسانی که برخلاف خواست خدا گناه کرده اند برای مدت کوتاهی باقی میمانند و از گناهانشان پاک میشوند. در جهنم شخص مجازات میشود؛ زیرا زندگی خدایی نداشته است.
کلیسای کاتولیک به مردم آموزش میدهد که به نحوی خاص رفتار کنند. آنها باید خدا و همنوعان خود را دوست داشته باشند. از پیروان خود می خواهد زندگی‌ای مشابه زندگی عیسی داشته باشند و از وجدان خود پیروی کنند.

مراسم دینی

هفت رسم دینی در کلیسای کاتولیک رومی وجود دارد. اینها آیین هایی است که همه‌ی کاتولیک‌های خوب انجام می دهند:
تعمید رویدادی است که در آن کودک یا گاهی اوقات یک فرد بزرگسال از گناه اصلی خود پاک می شود. آب بر روی یک فرد به عنوان علامت تمیز کردن و شروع زندگی جدید ریخته می شود.
تایید معمولا در سن 14 یا 15 سالگی انجام می شود، زمانی که یک کودک به یک بزرگسال جوان تبدیل می شود. یک اسقف یا کشیش روغن روی پیشانی یک عبادت کننده به عنوان نشانه ای از قدرت قرار می دهد.
مراسم شکرگزاری یا عشاء ربانی معمولاً در یک جشن یکشنبه است. این مراسم شامل نماز، شعر و متونی از کتاب مقدس است. یک کشیش نان و شراب را بدن و خون مسیح تعیین می کند. عبادت کنندگان در مراسم بدن مسیح را که به صورت نان است می خورند.
اعتراف یک رسم دینی است که در آن کاتولیک ها گناهان خود را به یک کشیش می گویند. آنها به خدا قول می‌دهند که از آنچه که انجام داده اند متأسف هستند.
دستورات مقدس مراسمی است که طی آن مردان جوان به کشیش‌ها یا اسقف‌ها تبدیل می شوند. آنها سپس جامعه خود را به نام خدا هدایت می کنند.
ازدواج یک رسم دینی است که در آن مرد و زن قول میدهند که در یک خانواده با هم زندگی کنند.
تدهین بیمار رسمی دینی است که به شخص بسیار بیمار و در خطر مرگ داده میشود. کشیش شخص بیمار را با روغن تدهین و او را از گناه آزاد می کند تا بتواند به بهشت صعود کند.

سازمان کلیسا چگونه است؟

کاتولیک ها در یک شهر کوچک یا روستا معمولا در یک کلیسای بخش سازمان یافته اند. کشیش‌ها یا دیکون‌ها مسئول برگزاری مراسم عشای ربانی و انجام دیگر مراسم در کلیسای بخش هستند. امروزه مردم غیر روحانی بیشتر و بیشتری عهده دار وظیفه در کلیسای کاتولیک رومی هستند. آنها عباراتی را از کتاب مقدس در مراسم عشای ربانی می خوانند و بعضی اوقات به دیگران سرویس عشای ربانی را می‌دهند.
یک اسقف نشین، گروهی از کلیساهای بخش متعددی است که تحت نظارت یک اسقف است. اسقف اعضای کشیش را که کلیساها را رهبری می کنند، تعیین می کند. او همچنین در سایر سازمانهای مذهبی اسقف نشین خود نیز مسئولیت دارد. اسقف ها مسئول آموزش و هدایت مردم در منطقه خود هستند.
پاپ رهبر کلیسای کاتولیک رومی است. کاتولیک ها به عنوان نماینده ی عیسی مسیح بر روی زمین به پاپ احترام می گذارند. او توسط اسقف های انتخاب شده، به نام کاردینال ها، و کوریای رومی، که سازمان اداری پاپ است، حمایت می شود. کوریا واتیکان را در کشورهای دیگر نمایندگی می کند، مدارک را مینویسد یا با موارد سوء استفاده در کلیسا سر و کار دارد.

تاریخ کلیسای کاتولیک رومی

تاریخ کلیسای کاتولیک روم با مرگ و زندگی عیسی مسیح، حدود 2000 سال پیش آغاز می شود. پاول، رسول، اغلب به عنوان بنیانگذار کلیسا شناخته می شود. او کلمه عیسی مسیح را به مردم منتقل کرد. بسیاری از کلیساها در امپراتوری روم ساخته شده اند. در طول این زمان مسیحیت در سراسر اروپا و خاورمیانه گسترش یافت. رومی ها، که در این مناطق حکومت داشتند، دین خود را داشتند و در ابتدا مسیحیان را آزار و اذیت میکردند. در حدود سال 300 میلادی مسیحیت مذهب اصلی روم شد. در این زمان دو پایتخت در امپراطوری وجود داشت: در رم و قسطنطنیه (در حال حاضر استانبول). بسیاری از افراد، به ویژه در اروپا، به دلایلی چند به کلیسای کاتولیک رومی پشت می کنند. آنها ادعا می کنند که کلیسا نتوانسته است با نیازهای یک جامعه قرن بیست و یکمی هماهنگ باشد. کارشناسان مذهبی می گویند که کلیسا بیش از حد محافظه کار است و برای تغییر باز نیست. وقتی بخش غربی امپراطوری روم در قرن پنجم سقوط کرد، مسیحیت هنوز در اروپا تاثیر زیادی داشت. اسقفان در قسطنطنیه اغلب مخالف پاپهای روم غربی بودند که بیشتر و بیشتر قدرتمند میشدند. در سال 1054 کلیسا به شاخه شرقی و غربی تقسیم شد. نیمه شرقی به کلیسای ارتدکس تبدیل شد و نیمه غربی به کلیسای کاتولیک رومی تبدیل شد.
در طول قرون وسطی کلیسای کاتولیک رومی قدرتمندترین سازمان در غرب اروپا بود. این کلیسا نه تنها قدرت مذهبی داشت بلکه قدرت سیاسی بیشتری را نیز به دست آورد. پاپ ها جنگ های صلیبی را آغاز کردند تا سرزمین مقدس را از مسلمانان باز پس بگیرند. پادشاهان و رهبران در غرب اغلب در تعارض مستقیم با پاپ و اسقفان خود بودند.
در قرن چهاردهم، کاردینالها یک پاپ فرانسوی را انتخاب کردند که نمیخواست به رم برود. برای حدود 70 سال دو پاپ وجود داشت که برای قدرت به مبارزه پرداختند، یکی در آوینیون و یکی در رم. همانطور که کلیسای کاتولیک رومی ضعیف تر میشد، مردم شروع به جدا شدن از کلیسا کردند و کلیساهای جدید مسیحی را تشکیل دادند.
مارتین لوتر، یک راهب آلمانی، جنبش اصلاحات را در اوایل قرن 16 آغاز کرد. مرکز و شمال اروپا پروتستان شد در حالی که مناطق مدیترانه کاتولیک رومی باقی ماند. هنری هشتم در انگلستان از نفوذ روم خارج شد و کلیسای آنگلیکان را تأسیس کرد.
با این وجود، کاتولیک رومی در طول دوران سیاحت اکتشافی در سراسر جهان گسترش یافت. کاوشگران و مهاجران اعتقادات کاتولیک را به جهان جدید آوردند. مبلغان اسپانیایی، پرتغالی و فرانسوی کلیساها و مناطق مستعمره را در آمریکای شمالی و جنوبی ایجاد می کردند.
با گذشت زمان نفوذ پاپ در اروپا کاهش یافت و او بسیاری از زمینهای خود را از دست داد. تا سال 1870 تنها شهر واتیکان باقی ماند. کلیسای کاتولیک رومی با تغییرات در جامعه و همچنین نظریه های جدید در علم مواجه شد که اکثر آن ها علیه کلیسا بودند. در سال 1962، پاپ جان سیزدهم شورای دوم واتیکان را افتتاح کرد که با مشکلات کلیسا روبرو شد و بسیاری از امور را مدرن کرد.

مشکلات کلیسای کاتولیک رومی در امروز

بسیاری از افراد، به ویژه در اروپا، به دلایلی چند به کلیسای کاتولیک رومی پشت می کنند. آنها ادعا می کنند که کلیسا نتوانسته است با نیازهای یک جامعه قرن بیست و یکمی هماهنگ باشد. کارشناسان مذهبی می گویند که کلیسا بیش از حد محافظه کار است و برای تغییر باز نیست.
در میان بحث برانگیز ترین مسائل، امتناع از ازدواج، حقوق بیشتر برای زنان در کلیسا، کنترل تولد و همجنس گرایی است.