وب دنیاى ورود به اینترنت

استانداردهاى وب

وب با یک مجموعه مشخصات و پروتکل مخصوص تعریف شده است. تولید کننده هاى نرم افزار از این مشخصات براى ساخت و اجراى مرورگرهاى web و برنامه هاى رایانه سرویس دهنده یا server در شبکه هاى وب استفاده مى کنند. تاثیر متقابل بین مرورگرهاى وب و رایانه هاى سرویس دهنده شبکه هاى وب توسط HTTP تعریف شده است. مرورگرهاى وب پیغام ها را با استفاده از این پروتکل به رایانه سرویس دهنده شبکه هاى وب ارسال مى کنند.
این به معناى درخواست اطلاعات است. قراردادهاى آدرس دهى قدیمى اینترنت، براى تعیین رایانه هاى متصل شده به شبکه خاصى است. نام رایانه هاى داراى IP مستقل متصل به اینترنت و آدرس ها هر دو استفاده مى شوند. لیکن این روش کار را مشکل مى سازد، به نحوى که نیاز بود کاربران اینترنت از طریق کشوها و پرونده هاى سیستم هاى عامل، کار جست وجو را دنبال کنند. پروتکل URL محل منابع (پرونده ها، مستندات یا حتى بخشى از یک سند) را در گستره وب تعیین کرده و به آن دسترسى پیدا مى کند. مرورگرهاى وب با استفاده از URL در HTTP تقاضاهایى را به رایانه هاى سرویس دهنده شبکه هاى دوردست ارسال مى کنند. آنها تقاضاى اطلاعات را دقیقاً با شبکه اى که منابع در آن وجود دارد ارسال مى نمایند. اطلاعات منتقل شده از مراکز شبکه ها به مرورگرهاى وب وارد شده و به همان شیوه اى که در شبکه مبدا وجود دارند، نمایش داده مى شوند. اجزاى مختلف صفحات وب براى کارهاى مختلف با استفاده از HTM۲ ساخته مى شوند. مهمترین کار این قطعات، ارتباط متن یا تصویر با سایر بخش هاى همان صفحه، صفحات دیگر یا منابع دیگر است. این ارتباط ممکن است با منابع روى شبکه هاى دیگر متصل به اینترنت باشد.
تمام اطلاعاتى که کاربران اینترنت جست وجو مى کنند در فرمت HTML نیست، بلکه بانک هاى اطلاعاتى بزرگ، از دیگر منابع مهمى هستند که در اینترنت قابل دسترس هستند. خصوصاً زمانى بهتر عمل مى شود که این منابع با فرمت اصلى باشند. CGI مکانیزمى براى نمایش و کار با اطلاعاتى است که با فرمت هاى غیر از وب هستند. با این شیوه، منابع مهم با فرمت بانک هاى اطلاعاتى را از طریق وب مى توان در اختیار دیگران قرار داد. البته جمع آورى اطلاعات از این نوع منابع با هدف مبادلات تجارى از طریق وب کاملاً حساس و فنى است. تنها طراحى فرم ها براى جمع آورى اطلاعات از طریق وب کافى نیست.
بلکه مکانیسم هاى خارج از رایانه سرویس دهنده شبکه (Server) نیاز است تا آن اطلاعات را پردازش کند. CGI یک ارتباط بین Webserver و بقیه فرآیند تجارى برقرار مى کند. در پایان، پروتکل هاى حفاظت و ایمنى مناسب در وب شامل SSL و S-HTTP است. لازم به توضیح است که این پروتکل ها، ایمنى و حفاظت لازم را روى پروتکل هاى موجود بین مرورگرهاى وب و رایانه هاى سرویس دهنده وب که آنها را پشتیبانى مى کنند ایجاد مى کنند.
با توجه به سادگى کار و ظاهر کاملاً گرافیکى، وب محیطى بسیار مناسب براى تجارت است. مهمترین مانع تجارى کردن اینترنت، حمایت سازمان هاى دولتى براى اهداف فقط تحقیقاتى تا سال ۱۹۹۰ بود. پس از آن کمک هاى مالى دولت قطع شد و دیگر تجدید نشد. موانع دیگر از قبیل صنعت نفوذ بازار و نبود مکانیسم هاى لازم براى ایمنى و حفاظت به سرعت کمرنگ شدند و مشتریان و بازرگانان به اینترنت هجوم آوردند و صاحبان تکنولوژى و علوم رایانه و ارتباطات تمام تلاش خود را در رفع مشکلات حفاظت و ایمنى در اینترنت صرف کردند. مشترى به سادگى وارد سایت وب متعلق به شرکت ها مى شود و اطلاعات آن شرکت و محصولات آن را مطالعه مى کند. اگر فروشنده موفقى باشد با نفوذ در تصمیم گیرى مشترى و جلب اعتماد وى، یک سفارش کالا مى سازد. به این ترتیب، مشترى فرم سفارش خرید را تکمیل مى کند. شیوه اى که فروشنده اطلاعات را عرضه مى کند، چه در شبکه و چه در خارج از شبکه، سطح اعتماد مشترى را تعیین مى کند. محتویات صفحه وب، شامل محصولات و توضیحات و قیمت و نحوه توزیع، مشترى را در تصمیم گیرى کمک مى کند.
بقیه کارها بر عهده وب است. اما ممکن است به سازوکارهاى دیگرى هم نیاز باشد. براى مثال، خرید کالایى الکترونیکى مانند مقاله علمى، تماماً مى تواند با وب انجام گیرد. خریدار مقاله موردنظر را انتخاب و شماره کارت اعتبارى خود را وارد مى کند و خدمات رسان وب آن را به رایانه شخص تقاضادهنده منتقل مى کند. براى تجارت در سطح وب به نکاتى بیش از ایمنى انتقال نیاز است. به مکانیسم هاى پردازش کامل فروش نیاز است. این مکانیسم ها شامل جمع آورى اطلاعات فروش از طریق وب، انتقال اطلاعات به سیستم هاى مناسب در سازمان فروشنده یا خارج از سازمان (به شرکت هایى که خدمات تایید کارت اعتبارى را برعهده دارند) هستند.در سند مقدمه CERN یک ارتباط فرامتنى وجود دارد که شما را به منابع دسته بندى شده از روى نوع برنامه کاربردى (یعنى www, WAIS, FTP, gopher) هدایت مى کند با پرش به این سیاهه، برنامه مرورگر، سندى را به میان مى آورد که دروازه اى به سوى برنامه هاى دیگر اینترنت است. از این صفحه وب مى توانید به برنامه ها یا منابع اطلاعاتى متعددى بروید برخى از این خدمات (telnet, gopher, ftp, archie) هستند علاوه بر این، نگارش فوق متنى سیاهه خدمات اینترنت را نیز خواهید یافت که ارتباط شما را به منابع متعددى هدایت مى کند.

وب جهانى چگونه کار مى کند (نحوه کار وب)

براى این که دریابید وب چگونه کار مى کند ابتدا باید آن را از اینترنت بزرگ متمایز کنید. اینترنت شامل سخت افزار، مانند سیم ها، کابل ها، و همچنین انواع مختلفى از پروتکل ها و نرم افزارهاست. اینترنت به عنوان ساختار پشتیبانى کننده وب، و همچنین Telnet, FTP و Usenet عمل مى کند.
خصوصیت فراپیوند (Hyperlink)، وب را از سایر بخش هاى اینترنت متمایز مى کند. فراپیوندها، که در اسناد HTML قرار دارند، به کاربران امکان مى دهند که به فوریت و به سادگى به متن، گرافیک، و داده هاى دیگر روى وب دسترسى پیدا کنند. کافى است روى یک فراپیوند ضربه اى بزنید، برنامه مرورگر شما اطلاعات مربوط به آن را که در یک خدمت دهنده وب مستقر در یکى از گوشه هاى جهان است بازیابى مى کند. در زیر مراحل سرزدن به یک پایگاه وب شرح داده شده است. ۱- یک URL (نشانى وب) در میدان نشانى برنامه مرورگر خود تایپ مى کنید و کلید Enter در صفحه کلید را مى زنید، برنامه مرورگر به ISP محلى (Local ISP) شما مى رود و از طریق شبکه ارتباطى، یک ارتباط با یک خدمت دهنده Domain Name System) DNS) برقرار مى کند.
۲ - خدمت دهنده DNS نشانى وب را به «نشانى IP» عددى ترجمه مى کند و آن اطلاعات را به برنامه مرورگر تحویل مى دهد. ۳ - برنامه مرورگر «نشانى IP» درست را مى یابد و با خدمات دهنده پایگاه وب آن نشانى ارتباط برقرار مى کند.۴- حال که برنامه مرورگر «نشانى IP» درست را دارد به ISP بازمى گردد و از طریق آن و مسیریاب ها و فراهم کننده هاى دیگر مقصد نهایى را مى یابد. ۵ - وقتى اتصال با خدمت دهنده وب مقصد برقرار شد برنامه مرورگر شما یک فرمان GET براى دریافت اطلاعات موردنظر ارسال مى کند. ۶ - خدمات دهنده وب، اطلاعات درخواستى را پیدا مى کند و به صورت یک صفحه وب با (اطلاعات درخواستى دیگر) به طرف شما مى فرستد.
اگر خدمات دهنده هاى ریشه به نشانى IP پاسخ بدهد، برنامه مرورگر مى تواند آن خدمات دهنده خاص را پیدا کند. اگر یک نشانى IP حاوى بیش از یک نوع خدمات دهنده باشد برنامه مرورگر شما از خدمات دهنده اصلى اینترنت یا شبکه آن شرکت رهنمودهایى براى کامپیوتر میزبان وب مى پرسد که معمولاً کامپیوترى است که نرم افزار خدمات دهنده وب را اجرا مى کند. در اغلب اوقات، برنامه مرورگر شما مجبور است این مسیر پیچیده را براى هر یک از صفحات وب طى کند. اما در شبکه ها، مدیر شبکه مى تواند یک خدمات دهنده شبکه را طورى برپا کند که اگر کسى به صفحه اى سرزد بعدها بتواند آن را از حافظه تحویل بگیرد.

مسیر خدمات وب

با آن که بسیارى از پایگاه هاى وب براى شما امکان دسترسى به یک خدمات دهنده وب را فراهم مى سازد، ترافیک شدید روى وب مى تواند در مواردى جلوى این امکان را بگیرد. به عنوان مثال خدمات دهنده وبى که یک پایگاه بزرگ و پرطرفدار را پشتیبانى مى کند تحت صدها یا حتى هزاران درخواستى که به یک باره مى رسند به سادگى مى تواند ضربه بخورد. بعضى از مدیران پایگاه براى کاستن از بار اضافى بر روى خدمات دهنده و کنترل جریان ترافیک وب از پراکسى هاى (Proxy) وب و پایگاه هاى آینه اى (Mirrorsite) بهره مى گیرند.

الف - پراکسى وب

پراکسى را دروازه یا gateway نیز مى نامند. پراکسى ها «پلیس هاى راهنمایى» وب هستند و مى توانند کمى از باریک خدمات دهنده پرکار را بردارند. خدمات دهنده وب اصلى یک شرکت مسیر درخواست ها را به یک خدمات دهنده پراکسى وب HTTP سوق مى دهد، که از آنجا درخواست ها به خدمات دهنده وب واقعى ارسال مى شود.

ب - پایگاه هاى آینه اى

این روش نیز مى تواند از ترافیک وب بر روى یک خدمات دهنده بکاهد. این نسخه هاى دقیق پایگاه وب اصلى بر روى خدمات دهنده هاى وب دیگر در مکان هاى مختلف قرار دارد. کاربران فقط روى یک فراپیوند بر روى یک صفحه وب تقه مى زنند تا به پایگاه آینه دسترسى پیدا کنند. پایگاه هاى آینه، که براى کاستن از تعداد درخواست هاى برنامه هاى مرورگر که به مسیریاب (Router یا یک وسیله سخت افزارى که یک ساختمان را به اینترنت با شبکه هاى دیگر وصل مى کند) یک شرکت مى رسد طراحى مى شوند مى تواند حتى با پراکسى ها نیز به کار بروند.
با این حال، هدایت به یک پایگاه آینه موثرترین روش براى کاستن از ترافیک سنگین وب نیست. در مقابل، بسیارى از پایگاه هاى بزرگ مانند یاهو، اکسایت، و میکروسافت از سیستم هاى تحویل ظرفیت بهره مى گیرند که وقتى کاربران را به پایگاه آینه هدایت مى کنند که پایگاه وب اصلى بسیار مشغول باشد. علت این که گاهى مى بینید که نشانى وبى که در میدان نشانى برنامه مرورگر تایپ کرده اید فرق کرده است همین است. این تغییر نشانى دلالت بر این دارد که شبکه مسیر را به یک پایگاه دیگر هدایت کرده است. این روش را «تعادل سازى بار» (Load Balancing) مى نامند. به عنوان مثال، مدیران پایگاه وب ممکن است کاربران را به طرف چندین خدمات دهنده وب که در نقاط مختلف جهان پراکنده اند هدایت کنند تا از بار ترافیکى روى کل یک شبکه بکاهند.

پروتکل هاى اصلى

چه پایگاه ها از پراکسى بهره بگیرند چه از پایگاه آینه اى، HTTP، که بالاى IP به اجرا درمى آید، ترافیک ورودى و خروجى خدمات دهنده هاى وب را هدایت مى کند. با این حال، پروتکل هاى دیگرى نیز بر روى وب کار مى کنند تا به کاربران امکان بدهند که از ویدیوى جریانى (Streaming) صدا، و سایر فایل هاى غیر HTTP بر روى وب استفاده کنند. وب روى IP اداره مى شود. IP پروتکلى است که اینترنت را اداره مى کند. با وجود این، وب امروزى شامل ویدیوى جریانى، صدا، و سایر اطلاعات چند رسانه اى نیز هست.
بنابراین، چندرسانه اى و سایر انواع داده ها باید با پروتکل HTTP سازگار باشند. صدا، ویدیو و سایر داده هاى غیر HTTP معمولاً روى خدمات دهنده اى قرار مى گیرند که از فایل صفحه وب جداست، هرچند لازم نیست که حتماً خدمات دهنده وب باشند. براى رسیدن به این فایل هاى چندرسانه اى در شبکه، خدمات دهنده حاوى این داده ها باید بتوانند با یک خدمات دهنده وب صحبت کند. وقتى روى یک رابط HTML به یک ویدیو تقه مى زنید، برنامه مرورگر وب شما با خدمات دهنده حاوى آن ویدیو به جاى HTTP با استفاده از یک پروتکل ویژه چندرسانه اى ارتباط برقرار مى کند. سپس برنامه مرورگر و خدمات دهنده با یکدیگر «همکارى» مى کنند تا ویدیوى جریانى را بفرستند و پخش کنند. پروتکل هاى متعددى با محتویات وب غیرمتنى کار مى کنند تا چندرسانه اى پخش شود. به عنوان مثال، وقتى آخرین نسخه ویندوز یا Internet Explorer را از وب دریافت مى کنید، برنامه مرورگر شما از پروتکل HTTP استفاده نمى کند بلکه داده ها را با FTP انتقال مى دهد. FTP در انتقال فایل بسیار کارآمدتر از HTTP است، چون FTP مخصوصاً براى انتقال داده ها در اینترنت طراحى شده است. هرچند دریافت یک برنامه مرورگر از وب طول مى کشد اما اگر از طریق پروتکل HTTP انجام بگیرد مدت دریافت بسیار طولانى تر مى شود.HTTP این امکان را دارد که با فایل هاى HTP و پروتکل هاى چندرسانه اى کار کند و همچنین از افزودنى هاى (plug-in) مختلفى مانند Macromedia Flash Player و Acrobat Reader Adobe بهره بگیرد. HTTP طورى طراحى شده است که وقتى با انواع مختلفى از داده ها در داخل کد HTTP براى صفحه وب برخورد کند آن فایل را به برنامه دیگرى تحویل مى دهد که مى داند با آن چه کار کند.
بهترین راه براى نحوه کار این پروتکل ها آن است که لایه هایى را روى لایه هاى دیگر تصور کنید. در هر جلسه اینترنت خود ممکن است روى پنج یا حتى شش لایه از پروتکل ها کار کنید. بسیارى از این پروتکل هاى غیر HTTP اصلاً براى استفاده بر روى وب طراحى شده اند. از همین روى، آنها را پروتکل هاى وب مى نامیم، اما آنها در واقع ربطى به HTTP ندارند. آنها از پروتکل هاى مستقل تکامل یافته اند تا چندرسانه اى را براى صفحات وب فراهم کنند.
منبع:http://www.academist.ir
/خ