چرا تنفس تو را تحت تاثير قرار مي دهد؟

وقتي براي اولين بار کشف کردم که آدم مي تواند از طريق تنفس وزن کم کند،سوالات يکي پس از ديگري به ذهنم هجوم آورد.چطور مي شود که چنين کار ساده اي را ناديده گرفت؟ مسلما در قرني که همه دچار وسواس کاهش وزن هستند،قبلا کسي درجايي به اين ارتباط ها پي برده بود.منظورم اين است وقتي مردم نظريه رژيم غذايي آناناس،جذاب به ذهنشان مي رسد،قطعا يک نفر هم پي برده که با رساندن اکسيژن به بدنت مي تواني وزنت را کم کني.
به هرحال،طولي نکشيد که دريافتم کسي اين کار را کرده است،منظورم همان بنيانگذار ورزش آيروبيک است.همان طور که از اسمش پيداست،يعني ورزش با هوا.هرچند ما از همان دوران غارنشيني تمرين با هوا را انجام مي داديم،البته اين واژه درحقيقت تا اواسط دهه شصت جا نيفتاده بود،آن موقع بود که دکترکنت کوپرکشف کرد اکسيژن مهم ترين عامل کارآيي بهتر بدن است.
يک بخش عمده ورزش همان ورزش غيرايروبيکي است،يعني ورزشي که به اکسيژن نياز ندارد يا حداقل نه بيش از زماني که روي مبل نشسته اي و کتاب مي خواني.وزنه برداران،بدن سازان و ورزشکاران ديگر،توجه شان را به عضلاني شدن معطوف کرده اند.
ورزش ايروبيک تمريناتي است که شامل فعاليت هايي مانند دويدن،و بالا و پايين رفتن از پله براي پيدا کردن سوئيچ اتومبيل هم مي شود.مردم کشف کرده اند که اگر بالا و پايين بپرند،بچرخند و بدوند وزن کم مي کنند.اما آنها متوجه اين نکته نشده اند که درواقع اکسيژن زيادي را که در اصل مفيد هم هست،از دست مي دهند.البته عضله ها بيشتر کمک به حال بوده اند.ماهيچه کم چربي،سريع تر از ماهيچه هاي گوشتالود،چربي مي سوزانند و لب مطلب اين است که موفقيت آنها تحول و دگرگوني شان از توليدکننده چربي به توليد کننده انرژي بوده است.و درواقع اکسيژن اضافي بوده-نه تمرين و ورزش-که اين کار را انجام داده اند.
توليد انرژي بدون اکسيژن به درد نمي خورد.سلول هاي ما خودشان مي توانند اين کار را بکنند،که به سوخت و ساز غيرايروبيکي معروف است.اما تمرين ايروبيکي شانزده برابر در توليد انرژي بهتر است.به همين دليل است که کلاس هاي ورزش ايروبيک تحولي در بدنسازي ايجاد کرده اند.
احتمالا الان وقت خوبي است که بگويم من هيچ ضديتي با ورزش ندارم،بلکه توصيه مي کنم هر فرصتي که گير آوردي،ورزش کن.تنها حرف من اين است که اگر تو وقت ورزش کردن نداري و بيش از حد گرفتاري،لااقل از راه تنفس،اکسيژن بيشتري راهي بدنت کن.
دراينجا مي خواهم قصه زني را برايت تعريف کنم.اسم او ساندراري است و اگر قرار باشد کسي تمام و کمال تنفس کند،خود ساندرا است.
از نظر او طرز تنفس عين تولد مجدد است،روشي که درآن دم و بازدم فرد به هم مرتبط مي شود.
من چهار پنج سال پيش در کيپ کاد با ساندرا آشنا شدم.درآن موقع ساندرا ورزش نمي کرد، سال ها مي شد که ورزش نکرده بود و آن طور که من از او شناخت دارم،حتما حالا هم اين کار را نمي کند.کسي در همايشي که باهم در آن حضور داشتيم،بابت اين خطاي غيرموجه در روش زندگي او را ملامت کرد.
و بيشتراطرافيان به او گفتند:"تو چطور انتظار داري بدون ورزش به پاي ما که تندرست و سالم هستيم برسي؟"
ساندرا که اعتماد زيادي به تنفس خود داشت،عرض اندام کرد و گفت:"شما سخت ترين کلاس آيروبيک را پيدا کنيد تا من به پا به پاي شما درآن پيش بيايم."
خلاصه بگويم که ساندرا نه تنها از پس تمام چالش ها برآمد،بلکه بدون اينکه بيش از حد نفس نفس بزند،درحالي که همه روي زمين پهن شده بودند و نفس نفس مي زدند.از کلاس ورزش بيرون رفت.
يک قصه ديگر در مورد دو برادر:يکي از آنها کوهنوردي حرفه اي و ديگري مهندس بود.برادرمهندس برحسب اتفاق ازتندروهاي يوگا بود که تمرين تنفس مي کرد.انجام دادن يوگا بدون تنفس عالي مثل بازي کردن بيسبال بدون چوب دستي آن است.به هرحال دو برادر تصميم گرفتند با هم به يک سفرکوتاه کوه پيمايي بروند.خيلي راحت مي توانيد سرانجام داستان را حدس بزنيد.او به راحتي توانست پا به پاي برادرکوهنوردش پيش برود.
باز هم مي گويد ،تنفس مانند ورزش،بيش از حد براي روان و جاري کردن اکسيژن مهم است،که در دراز مدت باعث کاهش وزن اضافي هم مي شود.

ويتامين اُ(o)

ما بايد قدر و ارزش اکسيژن را بدانيم.بابت آن پولي پرداخت نمي کنيم،حتي نمي توانيم آن را ببينيم.
درسال 1931،دکتر اتو واربرگ برنده جايزه نوبل،کشف کرد که سلول هاي عادي و سالم در صورت نرسيدن اکسيژن به آنها بدخيم مي شوند.
همان طور که مي دانيم،اکسيژن نقشي مهمي در عملکرد مناسب سيستم ايمني ما دارد.به دليل توانايي اکسيژن دراز بين بردن عفونت،باکتري، ويروس و ساير انگل ها،از آن در مداواي سالمونلا و وبا استفاده مي شود.پزشکي هست که حتي از اکسيژن پايدار براي تصفيه آب استفاده مي کند.بسياري از شرکت ها به توليد قرص هاي "اکسيژن"همت گمارده اند.

نقش ورزش

به خاطر داشته باش که براي سوزاندن هزار کالري همبرگري که خورده اي،بايد پانزده کيلومتر پياده روي کني،يا حداقل شش ساعت بدوي يا رکاب بزني تا تمام اين کالري ها بسوزد،يا مثلا نيم ساعت طناب بزني.
خوشبختانه،دانشمندان اطلاعات بيشتري در مورد کارآيي ورزش کسب کرده اند.بدن تو تا بيست و چهار ساعت بعد از ورزش همچنان کالري مي سوزاند.حتي درست بعد از ايننکه تو از تحرک دست کشيدي،چرخه انرژي ات به چرخيدن ادامه مي دهد و گرما توليد مي کند.درنتيجه افرادي که به طور مرتب ورزش مي کنند،در حالت استراحت به اندازه افرادي که درحال تحرک هستند،انرژي مصرف مي کنند.
تمام اين اکسيژن زيادي درواقع شيمي سلولي تو را تغيير داده است.وقتي سلول هاي تو سرشار از انرژي مي شوند،ديگر مثل سابق نيستند.آنها مجبورند به گونه اي متفاوت عمل کنند و بايد راهبردي ديگر در پيش بگيرند.با اين حساب سلول هاي تو با اکسيژن اضافي حاصل از ورزش چه مي کنند؟آنها اکسيداسيون را مد مي کنند.
اکسيداسيون اساسا همان سوختن است.اکسيژن اضافي چربي ها را مي سوزاند .هرچه تو بيشتر به آتش اکسيژن بدهي،سريع تر مي سوزد.به عبارت ديگر،تو از يک ماشين ذخيره چربي به ماشين سوزاننده چربي تبديل مي شوي.سوخت و ساز تو چاره اي به جز فعال تر شدن ندارد.
نکته اساسي ديگر اين است اکسيژني که تو با ورزش به دست مي آوري،مصرف مي شود و نمي گذارد در ماهيچه ها اسيدلاکتيک ايجاد شود،که خود موجب خستگي،گرفتگي عضله و درد مي شود.از طرف ديگر،تنفس عميق بيش از نيازت اکسيژن به بدنت مي رساند،که همين به تو انرژي بيشتر و سوخت براي سوزاندن چربي مي دهد.
اگرتو در مورد تغيير وزنت جدي هستي،لازم است خودت هم مانند سلول هايت راهبردي جديد پيدا کني.بايد راهي پيدا کني که براساس آن بتواني شيمي بدنت را براي هميشه تغييردهي.رژيم غذايي به تنهايي اين کار را نمي کند. شايد تو با رژيم غذايي يکي،دو کيلو وزن کم کني،شايد هم چهار کيلو،اما بعد از هفته ها که خوردن عادي را شروع کني،باز همان وزن از دست رفته سر جايش مي آيد.
تنها راه براي تغيير وزن،تغيير شيمي بدن است.ورزش اين کار را انجام مي دهد.احتمالا مواد شيميايي و هورمون هايي هم وجود دارد که دراين مورد مفيد است.اما ساده ترين و ارزان ترين راه براي اينکه هميشه شيمي بدنت را تغيير دهي،اين است که بدنت را سرشار از اکسيژن کني.به تو مي گويم که تنفس عميق جواب تو را مي دهد.
با استفاده از تمرينات تنفسي مي تواني در عرض سه هفته بدن خودت را تنظيم کني.تو مسلما مي تواني ساختار سلولي بدنت را بهسازي کني.مي تواني سوخت و ساز بدنت را طوري فعال کني که هرگز تمايلي نداشته باشد دوباره چربي بسازد.

رهنمودهاي تنفسي

1-هرگز به زور هوا را وارد شش هايت نکن.
2-ذهنت را از همه چيز خالي و فقط روي تنفس تمرکز کن.
3-هرگز به خودت فشار نياور.تنفس عملکرد طبيعي بدن است و بايد لذت بخش باشد.
4-آرواره هايت را آرام و رها کن.ما کارشناسان،اين حالت را ماهي قزل آلاي مرده مي ناميم،که اين وضع براي کشيدن اکسيژن به بخش هاي پاييني آرماني است.
5-در انتهاي هر تنفس آهسته،شکمت را منقبض کن تا هرچه هواي مانده و کهنه درآن است،خارج شود.
منبع:کتاب کاهش وزن با تنفس/پم گروت
(با تصرف و تلخيص)
انتشارات ليوسا
منبع:مجله موفقيت (ش166)
/خ