حافظ خلوت نشین

حافظ خلوت نشین دوش به میخانه شد
ازسر پیمان گذشت ، برسر پیمانه شد
شاهد عهد شباب آمده بودش بخواب
باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد
حافظ خلوت نشین دوش به میخانه شد
ازسر پیمان گذشت ، برسر پیمانه شد
مغبچه ای می گذشت ، راهزن دین و دل
در پی آن آشنا از همه بیگانه شد
آتش رخسار گل خرمن بلبل بسوخت
چهره خندان شمع آفت پروانه شد
صوفی مجنون که دی جام و قدح می شکست
دوش بیک جرعه می، عاقل و فرزانه شد
نرگس ساقی بخواند آیت افسونگری
حلقه او راد ما مجلس افسانه شد
منزل حافظ کنون بارگه کبریاست
دلبردلدار رفت، جان بر جانانه شد
حافظ خلوت نشین دوش به میخانه شد
ازسر پیمان گذشت ، برسر پیمانه شد