هرکس به اندازه بال مگسی بر حسین(ع) گریه کند خداوند گناهانش ببخشد هرچند به اندازه دریا باشد
چکیده
چرا باید به اهل بیت متوسل شد و این توسل چه جایگاهی دارد؟ پاسخ به این پرسش آن هم از دیدگاه امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری میتواند ارزش فوق‌العاده‌ای برای آحاد امت اسلامی‌داشته باشد. آن‌چه در این مقاله می‌خوانید گزیده‌ای از بیانات ایشان در پاسخ به این سوال میباشد.
تعداد کلمات 1054/ تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه
چرا باید به اهل بیت متوسل شد و این توسل چه جایگاهی دارد؟ پاسخ به این پرسش آن هم از دیدگاه امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری میتواند ارزش فوق‌العاده‌ای برای آحاد امت اسلامی‌داشته باشد. آن‌چه در این مقاله می‌خوانید گزیده‌ای از بیانات ایشان در پاسخ به این سوال میباشد.
تعداد کلمات 1054/ تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه
مقدمه
رهبر معظم انقلاب مدظله: این توسلها خیلی قیمت دارد. این گوهر محبت اهل بیت، به خصوص فاطمه زهرا(سلام‌الله علیها) که میان همه این خاندان با عظمت، عزیز است، خیلی ارزش دارد.1رهبر معظم انقلاب مدظله: قدر این ارتباط و اتصال قلبی و پیوند معنوی را باید بدانیم. پشتوانه ایمان ماست؛ گوهر ارزنده‌ای است که تشکیل دهنده هویت انسانی و اسلامی‌ما است. محبت را روز‌به‌روز بین خودمان و خانواده‌ی مطهر و معصوم اهل‌بیت پیغمبر و به خصوص فاطمه‌ی زهرا(سلام‌الله علیها) بیشتر کنیم و همچنین خودمان را با اطاعت خدا به آن‌ها نزدیک نماییم.2
رهبر معظم انقلاب مدظله: عاطفه مردم ما و پیوندشان با ائمه اطهار(علیهم‌السلام) و عشقشان که در شادی آن‌ها حقیقتا شاد می‌شوند و در عزای آن‌ها حقیقتا محزون و غمگین می‌شوند، چیز بسیار مهمی‌است.3
جایگاه اقامه عزای اهل بیت( علیهم‌السلام)
امام خمینی رضوان الله علیه: این‌هایی که مسجد می‌آیند، منبر را گوش می‌کنند، مطالب را گوش می‌کنند، همچو که به روضه می‌رسند، رد می‌شوند و می‌روند، این از باب این است که ملتفت نیستند که چه هست! آن روضه است که این محراب، که این منبر را حفظ کرده. حرف می‌زنید، خطبه می‌خوانید، نوحه می‌خوانید، مردم را به گریه وادار می‌کنید، مردم هم که گریه می‌کنند، همه روی این مقصد باشد که این اسلام را ما می‌خواهیم با همین هیاهو حفظش کنیم؛ با این هیاهو، با این گریه، با این نوحه‌خوانی، با این شعرخوانی، با این نثرخوانی ما می‌خواهیم این مکتب را حفظ کنیم؛ چنان‌چه تا حالا هم حفظ شده.4
جایگاه گریه بر اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام)
* قالَ الصّادقُ علیه السّلام: مَنْ دَمِعَتْ عَیْنُهُ فینَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِکَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِکَ لَنا اَوْلاِحَدٍ مِنْ شیعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالى بِها فِى الْجَنَّةِ حُقُباً.5امام صادق(علیه السّلام) فرمود: هر کس که چشمش در راه ما گریان شود، بخاطر خونى که از ما ریخته شده است، یا حقى که از ما گرفته‌اند، یا آبرویى که از ما یا یکى از شیعیان ما برده و هتک حرمت کرده‌اند، خداى متعال به همین سبب، او را در بهشت جاودان، براى ابد جاى مى دهد.
* ابی عَن سَعدِ الجَامُورَانِیِّ عَنِ الحَسَنِ بنِ عَلِیِّ بنِ أَبِى حَمزَةَ عَن أَبِیهِ عَن أَبِى عَبدِ اللّه(علیه السلام) قَالَ سَمِعتُهُ یَقُولُ إِنَّ البُکَاءَ وَ الجَزَعَ مَکرُوهٌ لِلعَبدِ فِى کُلِّ مَا جَزِعَ مَا خَلَا البُکَاءَ و الجَزَع عَلَى الحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ (علیه السلام) فَإِنَّهُ فِیهِ مَأجُورٌ...6
از ابی حمزه از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که می‌گوید: شنیدم که فرمود: برای بنده گریه و بی‌تابی نمودن برای هر مصیبتی، مکروه است به جز گریه و ناله و بی تابی نمودن در مصیبت حسین بن علی(علیه السلام) پس به درستی که او، به‌واسطه این کار مأجور است.
* رُوِّیتُ عَنِ الْأَئِمَّةِ الصَّادِقِینَ(علیه السلام) قَالُوا مَنْ بَکَى أَوْ أَبْکَى غَیْرَهُ وَ لَوْ وَاحِداً ضَمِنَّا لَهُ عَلَى اللَّهِ الْجَنَّةَ وَ مَنْ لَمْ یَتَأَتَّ لَهُ الْبُکَاءُ فَتَبَاکَى فَلَهُ الْجَنَّة.7
از ائمه(علیهم السلام) روایت شده است که هرکس گریه کند و یا دیگران را بگریاند هرچند یک نفر باشد، ما عطای بهشت را از سوی خداوند، برای او ضمانت می‌کنیم؛ و کسی که اشک او جاری نمی‌گردد، پس خود را به حالت گریه دراورد (تباکی نماید)، بهشت برایش خواهد بود.
* یا دِعبِلُ، مَن بَکى وأبکى عَلى مُصابِنا ولَو واحِدًا کانَ أجرُهُ عَلَى اللّه. یا دِعبِلُ، مَن ذَرَفَت عَیناهُ عَلى مُصابِنا وبَکى لِما أصابَنا مِن أعدائِنا حَشَرَهُ اللّه ُ مَعَنا فی زُمرَتِنا. یا دِعبِلُ، مَن بَکى عَلى مُصابِ جَدِّیَ الحُسَینِ غَفَرَ اللّه ُ لَهُ ذُنوبَهُ البَتَّةَ ...8
امام رضا(علیه السلام) می‌فرماید: ای دعبل! هرکس گریه کند و برای مصائب ما دیگران را بگریاند هرچند یک نفر باشد، اجر او برعهده خدا خواهد بود. ای دعبل! هرکس در مصیبت ما چشمانش اشک‌آلود گردد و به خاطر آن‌چه که از دشمنان به ما رسیده، بگرید، خداوند او را با ما محشور می‌گرداند. ای دعبل! هرکس برای مصیبت جدم حسین(علیه السلام) بگرید، خداوند گناهانش را می‌آمرزد.
بیشتر بخوانید: جایگاه توسل از نگاه امام رضا (علیه السلام)
* یَا فُضَیْلُ مَنْ ذَکَرَنَا أَوْ ذُکِرْنَا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِثْلُ جَنَاحِ اَلذُّبَابِ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ کَانَتْ أَکْثَرَ مِنْ زَبَدِ اَلْبَحْرِ.9
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: ای فضیل! هرکس ما را یاد کند یا نامی از ما نزد او برده شود؛ و به اندازه بال مگسی اشک از چشمانش خارج گردد، خداوند گناهان او را هرچند بیشتر از کف دریا باشد، می‌آمرزد.
رهبر معظم انقلاب مد ظله: بیان ماجرای عاشورا، فقط بیان یک خاطره نیست. بلکه بیان حادثه‌ای است که -همان‌طور که در آغاز سخن عرض شد- دارای ابعاد بی شمار است. پس، یادآوری این خاطره، در حقیقت مقوله‌ای است که میتواند به برکات فراوان و بی‌شماری منتهی شود. لذا شما ملاحظه می‌کنید که در زمان ائمه(علیهم السلام)، قضیه‌ی گریستن و گریاندن برای امام حسین(علیه السلام)، جایگاه ویژه‌ای داشته است.10
رهبر معظم انقلاب مد ظله: قدرت عاطفه، قدرت عظیمی‌است؛ لذا ما را امر می‌کنند به گریستن، گریاندن و حادثه را تشریح کردن. زینب کبر (سلام الله علیها) در کوفه و شام منطقی حرف می‌زند، اما مرثیه می‌خواند، امام سجاد بر روی منبر شام، با آن عزت و صلابت بر فرق حکومت اموی می‌کوبد، اما مرثیه می‌خواند. این مرثیه‌خوانی تا امروز ادامه دارد و باید تا ابد ادامه داشته باشد، تا عواطف متوجه بشود. در فضای عاطفی و در فضای عشق و محبت است که می‌توان خیلی ازحقایق را فهمید، که خارج از این فضاها نمی‌توان فهمید.11
منابع:
1. بیانات در دیدار مداحان به مناسبت میلاد حضرت فاطمه (سلام الله علیها) 83/05/17
2. بیانات در دیدار مداحان اهل بیت به مناسبت میلاد حضرت زهرا (سلام الله علیها) 82/05/28
3. سخنرانى در دیدار با ذاکران و مداحان اهل بیت در میلاد حضرت زهرا(سلام الله علیها) 68/10/28
4. صحیفه نور، ج 13، ص 71
5. کامل الزیارات
6. أمالى شیخ مفید، ص 175
7. مثیر الأحزان،ص 14
8. مستدرک الوسائل، ج 10، ص 386
9. بحارالأنوار، ج 44، ص 282
10. بیانات در جمع روحانیون استان کهگیلویه و بویراحمد در آستانهى ماه محرّم 73/3/17
11. بیانات در دیدار روحانیان و مبلّغان در آستانه ماه محرم84/11/5
12. واحد پژوهش دفتر فرهنگی فخرالائمه(ع)، کتاب هیئت، انتشارات اسوه، دی ماه 1386
