16 سال جنگ در ویتنام (3): ماجرای چراغهای روشن
تهیه کننده : محمود کریمی
منبع : راسخون
منبع : راسخون
رانندگي با چراغهاي روشن به نشانه اعتراض براي نخستين بار در جريان جنگ ويتنام و در آمريکا اتفاق افتاد. حدود 40 سال پيش جنبشهاي معترض به ادامه جنگ ويتنام دست به ابتکارات جديدي براي نشان دادن اعتراض خود به دولت آمريکا زدند که از جمله آن روشن گذاشتن چراغ خودروها و رانندگي با اين حالت در روشنايي روز بود.
در سال 1967 ميلادي جهان صحنه تظاهرات هاي جهاني عليه جنگ ويتنام بود. در اين سال نه تنها تظاهراتي در شهر هاي مختلف آمريکا وجود داشت بلکه مردم شهرهاي پکن، لندن، مسکو، جاکارتا، توکيو و پاريس نيز دست به تظاهرات مي زدند. در حقيقت بيشتر مردم کشورهاي جهان مخالف ادامه جنگ ويتنام بودند.
در آلمان نيز اين تظاهرات در شهرهاي فرانکفورت و برلين با جمع شدن مردم در مقابل سفارت آمريکا صورت گرفت و در بهار سال 1967به جنبشي عمومي و اجتماعي تبديل شد. در آمريکا موضوع تظاهرات اغلب نگراني مردم در خصوص جنايتهاي صورت گرفته در ويتنام و بحث حقوق بشر بود.
مردم آمده بودند تا اجراي عدالت را شاهد باشند اما نمي توانستند روحيه برادري جهان را ببينند. يکي از افرادي که در اين راهپيماييها شرکت داشت چنين مي گفت: من مي خواهم التهاب جنبش هاي حقوق بشري را که براي تشکيل قواي محکم تر با جنس صلح در آميخته شده اند، شاهد باشم.
به عقيده شرکت کنندگان در اين جنبش هرکس وظيفه دارد حرکتي در جهت صلح و حقوق بشر داشته باشد. اما تظاهرات مردمي در آمريکا نسبت به ساير کشور ها پرتنش تر بود.
در اين زمان برخي از جنبش هاي آمريکايي از مردم خواستند هرکس در هرجايي که هست، در روز هاي شنبه و يکشنبه چراغ هاي اتومبيل خود را روشن کرده و در حين رانندگي با موتور سيکلت، اتومبيل، کاميون، اتوبوس و يا هر وسيله نقليه ديگري به نشانه اعتراض با چراغ روشن حرکت کند.
همچنين مردم در ادامه اعتراضات خود به جنگ عليه ويتنام در 21 اکتبر همان سال مقابل پنتاگون دست به تظاهرات گسترده اي زدند.
جنگ ويتنام که ازسال 1950 تا 1975بين جبهه ملي آزادي بخش ويتنام شمالي ( ويت‌کنگ) از يک سو و نيروهاي ويتنام جنوبي و متحدانش (به ويژه آمريکا) از سوي ديگر رخ داد، در اصل صحنه رويارويي آمريکا با شوروي سابق بود.
هدف نيروهاي ويتنام شمالي و ويت‌کنگ‌ها بيرون راندن آمريکا و متحدانش از ويتنام و سرنگون کردن حکومت ويتنام جنوبي و ايجاد کشور واحد ويتنام بود.
کپی یا استفاده از مطالب این مقاله بدون ذکر منابع اصلی آن و نقل از راسخون ممنوع است.
تذکر : تمامی منابع در پایان قسمت ششم آمده است.
/خ
در سال 1967 ميلادي جهان صحنه تظاهرات هاي جهاني عليه جنگ ويتنام بود. در اين سال نه تنها تظاهراتي در شهر هاي مختلف آمريکا وجود داشت بلکه مردم شهرهاي پکن، لندن، مسکو، جاکارتا، توکيو و پاريس نيز دست به تظاهرات مي زدند. در حقيقت بيشتر مردم کشورهاي جهان مخالف ادامه جنگ ويتنام بودند.
در آلمان نيز اين تظاهرات در شهرهاي فرانکفورت و برلين با جمع شدن مردم در مقابل سفارت آمريکا صورت گرفت و در بهار سال 1967به جنبشي عمومي و اجتماعي تبديل شد. در آمريکا موضوع تظاهرات اغلب نگراني مردم در خصوص جنايتهاي صورت گرفته در ويتنام و بحث حقوق بشر بود.
مردم آمده بودند تا اجراي عدالت را شاهد باشند اما نمي توانستند روحيه برادري جهان را ببينند. يکي از افرادي که در اين راهپيماييها شرکت داشت چنين مي گفت: من مي خواهم التهاب جنبش هاي حقوق بشري را که براي تشکيل قواي محکم تر با جنس صلح در آميخته شده اند، شاهد باشم.
به عقيده شرکت کنندگان در اين جنبش هرکس وظيفه دارد حرکتي در جهت صلح و حقوق بشر داشته باشد. اما تظاهرات مردمي در آمريکا نسبت به ساير کشور ها پرتنش تر بود.
در اين زمان برخي از جنبش هاي آمريکايي از مردم خواستند هرکس در هرجايي که هست، در روز هاي شنبه و يکشنبه چراغ هاي اتومبيل خود را روشن کرده و در حين رانندگي با موتور سيکلت، اتومبيل، کاميون، اتوبوس و يا هر وسيله نقليه ديگري به نشانه اعتراض با چراغ روشن حرکت کند.
همچنين مردم در ادامه اعتراضات خود به جنگ عليه ويتنام در 21 اکتبر همان سال مقابل پنتاگون دست به تظاهرات گسترده اي زدند.
جنگ ويتنام که ازسال 1950 تا 1975بين جبهه ملي آزادي بخش ويتنام شمالي ( ويت‌کنگ) از يک سو و نيروهاي ويتنام جنوبي و متحدانش (به ويژه آمريکا) از سوي ديگر رخ داد، در اصل صحنه رويارويي آمريکا با شوروي سابق بود.
هدف نيروهاي ويتنام شمالي و ويت‌کنگ‌ها بيرون راندن آمريکا و متحدانش از ويتنام و سرنگون کردن حکومت ويتنام جنوبي و ايجاد کشور واحد ويتنام بود.
کپی یا استفاده از مطالب این مقاله بدون ذکر منابع اصلی آن و نقل از راسخون ممنوع است.
تذکر : تمامی منابع در پایان قسمت ششم آمده است.
/خ
