14 مرداد 1388 / 13 شعبان 1430 / 5 اوت 2009 |
1) رحلت علامه عارف و حكيم فرزانه "شيخ محمد باقر الفت اصفهاني" (1343 ش) علامه شيخ محمدباقر الفت اصفهاني در حدود سال 1261 ش (1301 ق) در خاندان علم و تقوا در اصفهان به دنيا آمد. وي فرزند شيخ محمدتقي نجفي معروف به آقا نجفي اصفهاني، روحاني معروف اصفهاني در عصر قاجار بود. وي در ابتدا در زادگاه خود به كسب علوم اسلامي همت گماشت و در جواني راهي حوزه علميه نجف گرديد. شيخ محمدباقر در نجف از محضر استادان ناموري همچون ميرزاي بزرگ شيرازي، آقا ضياء الدين عراقي، شيخ باقر اصطهباناتي، آخوند خراساني و شيخ الشريعه اصفهاني استفادههاي شاياني برد و در انواع معارف اسلامي از قبيل فقه، اصول، فلسفه، حديث، عرفان و ادب استادي يافت. وي پس از دريافت اجتهاد، در علم تاريخ از سرآمدان عهد خويش گرديد و علاوه بر فراگيري رياضيات قديم و جديد، در فلسفه، علوم اجتماعي، رجال و فرقهشناسي و به ويژه فلسفه تاريخ مهارتي تام پيدا كرد. علامه الفت به زبان و ادب فرانسه تسلط كامل داشت و متون مشكل و كتابهاي علمي آن زبان را به آساني به فارسي ترجمه ميكرد. علامه الفت اصفهاني در اوايل جنبش آزاديخواهي به جمع مشروطه خواهان پيوست ولي با بروز نشانههاي انحراف و بيصداقتي متوليان امور، با استقرار مشروطه، خود را كنار كشيد. با اين حال بعدها از طرف اهالي اصفهان به نمايندگي مجلس شوراي ملي انتخاب شد. ايشان دو دوره در مجلس حضور داشت و پس از مدتي كه عهدهدار مستشاري ديوان عالي كشور بود، از امور دولتي كنارهگيري كرد. الفت اصفهاني عليرغم دارا بودن مقام رفيع علمي و استعداد و حافظهاي شگرف، مردي فروتن و وارسته بود و خانه او در اصفهان مجمع فضلاي شهر بوده است. از اين دانشمند گرانمايه آثار متعددي بر جاي مانده كه ابواب الرُّوضات، پرورش استقلال، سفرنامه در 2 جلد و مجمع الاجازات در 2 جلد از آن جملهاند. علامه الفت اصفهاني سرانجام در 14 مرداد 1343 ش برابر با 26 ربيع الاول 1384 ق در 82 سالگي جان به جان آفرين تسليم كرد و در بقعه پدرش در نزديكي امامزاده احمد بن علي اصفهان به خاك سپرده شد. |
2) رأي اعتماد مجلس شوراي اسلامي به نخست وزيري دكتر باهنر(1360ش) به دنبال بركناري بني صدر از مقام رياست جمهوري و انتخاب شهيد رجايي به عنوان رييس جمهور، بنا به پيشنهاد شهيد رجايي، شهيد دكتر محمد جواد باهنر به عنوان نخست وزير به مجلس شوراي اسلامي معرفي گرديد. فرداي آن روز اين پيشنهاد در مجلس مطرح شد و روز 14 مرداد 1360، رأيگيري براي اين منظور صورت گرفت. به اين ترتيب شهيد حجت الاسلام باهنر با كسب 130 راي از مجموع 168 راي ماخوذه، از مجلس شوراي اسلامي راي اعتماد گرفت و پس از چند روز با معرفي اعضاي كابينه و تاييد مجلسكار خود را آغاز كرد. همراهي و هماهنگي و همفكري رييس جمهور وهيئت دولت و اكثريت مجلس شوراي اسلامي، اميد به برقراري آرامش و حل و فصل مشكلات و توفيق در مقابله با برنامههاي استكبار جهاني را در دلها زنده كرد و پس از دورهاي يك و نيم ساله درگيري بين رييس جمهور سابق با عناصر انقلابي، چشمها به دولت جديد و متحد شهيد باهنر دوخته شد. اما كينهورزي دشمنان اسلام و انقلاب اسلامي مانع از ادامه فعاليت اين دو يار انقلاب گرديد و در حالي كه كمتر از دو هفته از آغاز به كار دولت شهيد با هنر نميگذشت بر اثر انفجار بمب در دفتر رياست جمهوري، برادر محمد علي رجايي، رييس جمهوري و حجت الاسلام دكتر محمد جواد باهنر، نخست وزير به همراه تعدادي از مسؤولان ديگر دولت به فيض شهادت نائل آمدند. |
3) شهادت دكتر "حسن آيت" نماينده مجلس شوراي اسلامي (1360 ش) شهيد دكتر حسن آيت در سال 1317 شمسي در نجف آباد اصفهان ديده به جهان گشود. وي پس از اخذ ديپلم، وارد دانشگاه شد و در رشتههاي ادبيات و روزنامهنگاري و حقوق، مدرك كارشناسي و در علوم اجتماعي مدرك كارشناسي ارشد و سپس دكتراي علوم انساني را دريافت نمود. دكتر آيت در آغاز نهضت اسلامي در ارتباط با چاپ و پخش اعلاميههاي امام خميني(ره) دستگير و زنداني گرديد و پس از آزادي از زندان به تدريس در دانشگاههاي كشور مشغول شد. وي پس از پيروزي انقلاب اسلامي از طرف مردم اصفهان به نمايندگي مجلس خبرگان قانون اساسي و از طرف مردم تهران به نمايندگي نخستين دوره مجلس شوراي اسلامي انتخاب شد و در شوراي مركزي حزب جمهوري اسلامي نيز عضويت يافت. شهيد دكتر حسن آيت از جمله افرادي بود كه در مجلس خبرگان قانون اساسي، براي به تصويب رساندن ماده مربوط به ولايت فقيه، تلاشهاي موثري انجام داد و بعدها عليه بنيصدر، رييس جمهور خائن، افشاگريهاي زيادي نمود. اين شهيد والامقام سرانجام در 14 مرداد 1360 در تهران، جلوي درب منزل، از سوي منافقان كوردل به درجه شهادت نائل آمد و در بهشت زهرا به خاك سپرده شد. |
4) عمليات نصر 7 با رمز يا فاطمة الزهرا در ارتفاعات دوپازا و سليمانيه توسط سپاه (1366 ش) |
5) شهادت "سيد حسين حسيني" رهبر شيعيان پاكستان توسط گروهك سپاه صحابه (1367 ش) شهيد سيد حسين عارف حسيني در سال 1322 شمسي در دهكدهاي در 20 كيلومتري "پاراچنار" در پيشاور پاكستان متولد گرديد. بعد از اتمام تحصيلات ابتدايي و متوسطه در موطن خويش، به نجف اشرف عزيمت نموده و تحصيلات علوم ديني خود را آغاز كرد. او از همان آغاز جواني، مبارزه با ستمگريهاي رژيم بعثي عراق را شروع نمود. سپس به حوزه علميه قم مهاجرت كرده، ضمن مبارزه با رژيم طاغوتي ايران، دروس حوزوي را دنبال كرد. او پس از 10 سال، در اثر فعاليتهاي سياسي از ايران اخراج و به موطن خود مهاجرت نمود و در آن جا به تعليم علوم ديني و الهيات پرداخت. سيد عارف حسيني در سال 1357 ش به رياست نهضت فقه جعفري پاكستان و بعد از مدتي به رهبري شيعيان پاكستان انتخاب گرديد. شهيد حسيني همچنين به چهار زبان اردو، عربي، پشتو و فارسي به خوبي تسلط داشت. اين روحاني مجاهد سرانجام در 14 مرداد 1367 شمسي برابر با بيست و يكم ذيحجه 1408 قمري به دست وهابيان متعصب پاكستان در چهل و پنج سالگي به شهادت رسيد و شيعيان پاكستان را در ماتم و عزا فرو برد. امام خميني(ره) در قسمتي از پيام خود در رابطه با شهادت سيد عارف حسين حسيني فرمودند: "بزرگترين فرق روحانيت و علماي متعهد با روحانينماها در همين است كه علماي مبارز اسلام، هميشه هدف تيرهاي زهرآگين جهانخواران بودهاند". |
6) صدور فرمان مشروطیت (1285 ش) |
7) شهادت "مصطفي مازح" در راه اعدام سلمان رشدي (1368 ش) مصطفي مازح جوان انقلابي عضو حزباللَّهلبنان، پس از صدور فرمان تاريخي حضرت امام(ره) مبني بر اعدام سلمانرشدي، نويسنده كتاب موهن آيات شيطاني، خود را به محل اقامت اين نويسنده مرتد در لندن رساند و در حالي كه با خود مقادير زيادي مواد منفجره حمل ميكرد در ساختمان وي جاي گرفت. هرچند در اين انفجار به سلمان رشدي آسيبي نرسيد و مصطفي به شهادت رسيد، ولي پيام رساي امام خميني(ره) در گوش جهانيان به صدا درآمد كه پيروان حضرتش، سلمان رشدي را رها نخواهند كرد. |
8) روز حقوق بشر و کرامت انسانی |
9) درگذشت "ابوالحسن فروغي" دانشمند ايراني(1379 ق) ابوالحسن فروغي فرزند محمدحسين اصفهاني (معروف به ذكاءُ الملك اول) در سال 1301 قمري در تهران به دنيا آمد. تحصيلات خود را در زادگاهش تهران در علوم جديد و معارف اسلامي به پايان رسانيد و به تدريس تاريخ و جغرافيا روي آورد. فروغي مدتي رياست مدرسهي علوم سياسي را برعهده گرفت و مجلهي تربيت را نيز منتشر ساخت. او سفرهاي متعددي به اروپا كرد و در كنگرههاي علمي و ادبي شركت نمود. اين شخصيت علمي، مدتي نمايندگي ايران را در سوئيس و در جامعهي ملل به عهده داشت و فعاليت سياسي ميكرد. ابوالحسن فروغي در سال 1316 ش، به استادي دانشگاه تهران در دانشكدهي معقول و منقول رسيد و به عضويت فرهنگستانِ ايران درآمد. وي داراي مؤلفاتي ارزنده است كه تاريخ ادبيات ايران، اوراق مَشوَّش، سرمايهي سعادت و كتابي با نام تمدن و تركيب به زبان فرانسه از آن جملهاند. ابوالحسن فروغي در سال 1338 ش در 79 سالگي بدرود حيات گفت. |
10) تولد "هانري موپاسان" نويسنده و رماننويس شهير فرانسوي (1850م) (ر.ك: 6 ژوئيه) |
11) اختراع موتور ديزل توسط "رودلْفْ ديزل" مهندس آلماني (1895م) رودلْفْ ديزِل، مخترع آلماني در 18 مارس 1858م به دنيا آمد. وي بخشي از زندگي خود را در فرانسه، انگلستان و سپس آلمان گذراند و در دانشگاه مونيخ به تحصيل پرداخت. ديزل در حين تحصيل متوجه شد كه نود درصد انرژي حاصل از سوخت زغال سنگ در ماشينهاي بخار و همين مقدار انرژي به دست آمده از سوخت بنزين در موتورهاي احتراقي تلف ميشود و تنها ده درصد باقيمانده به مصرف ميرسد. از اين رو، وي از آن زمان به ساخت دستگاهي انديشيد كه بيشترين بازدهي و كمترين ميزان تلف شدن انرژي را داشته باشد. وي پس از سالها تلاش، سرانجام در 5 اوت 1895م توانست موتوري اختراع نمايد كه با فشردن هوا، حرارت زيادي در حدود 500 درجه سانتيگراد توليد مينمود. در موتور ديزل كه با گازوئيل كار ميكرد، قبل از ورود گازوئيل به موتور، هوا بايد گرم شود و سپس سوخت در سيلندر پراكنده گردد. اين موتور به دستگاه سردساز مجهز ميشود تا بتوان آن را تا دماي بالايى رسانيد. همچنين سرعت و نيروي موتور با تغيير دادن مقدار سوخت تزريقي تنظيم ميشود. تا سال 1900م، از اين موتور استفاده نشد و با اين حال، ديزل اين موتور را كامل كرد و با پيشرفت و تكامل تكنيكي موتور آن، اين دستگاه به عنوان اولين موتور قابل حركت با كاربردهاي وسيع و گسترده شهرت يافت. |
12) روز استقلال كشور افريقايي "بوركينا فاسو" از استعمار فرانسه (1960م) بوركينافاسو، از قرن يازدهم ميلادي محل شكلگيري دولتهاي سلطنتي و مقتدري بود كه توسط اقوام بومي موجوديت مييافتند. دولتهايى كه با فراز و نشيب تا قرن بيستم به حكومت خود ادامه دادند. آنچه باعث شد تا دولتهاي اروپايى و به ويژه فرانسه، بر اين منطقه تسلط يابند، جنگهاي محلي و اختلافات داخلي ميان دولتهاي منطقه بود. سلطه فرانسه بر اين منطقه، به ويژه در حد فاصل سالهاي 1896 تا 1904 م به قتلعام مردم بومي، كشتار حيوانات، آتش زدن خانههاي مردم و سرانجام مهاجرت به كشورهاي همسايه منجر گرديد. با اين حال كشور بوركينافاسو از اواسط قرن نوزدهم ميلادي به طور كلي تحت سلطه فرانسه قرار گرفت و مستعمره اين كشور گرديد. در نهايت، بوركينافاسو كه قبلاً ولتاي عُليا خوانده ميشد، در سال 1958م با اعلام نظام جمهوري، به خودمختاريِ داخلي دست يافت اما در عضويت جامعه فرانسه باقي ماند. دو سال بعد، در پنجم اوت 1960م بوركينافاسو استقلال كامل يافت و به عضويت سازمان ملل پذيرفته شد. در سال 1984 نيز نام اين كشور، رسماً از ولتاي عليا به بوركينافاسو تغيير يافت. كشور بوركينافاسو با بيش از 274 هزار كيلومتر مربع مساحت در غرب قاره افريقا و در همسايگي كشورهاي مالي، ساحل عاج، غنا، توگو، بنين و نيجر واقع است. جمعيت آن نزديك به 12 ميليون نفر بوده كه اكثريت آنان پيرو آيين مقدس اسلام هستند و به زبان رسمي فرانسوي صحبت ميكنند. ملّيت مردم بوركينافاسو از قبايل بومي افريقا و نژاد آنها سياه است. پيشبيني ميشود كه جمعيت اين كشور افريقايى تا سال 2025 بيش از 23 ميليون نفر خواهد بود. پايتخت بوركينافاسو، واگادوگو نام دارد و بوبوديولاسو، كودوگو و بانفورا از شهرهاي مهم آن است. واحد پول بوركينافاسو، فرانك سي.اف.آ و نوع حكومت آن جمهوري است. يازدهم دسامبر روز اعلام جمهوري در بوركينافاسو به عنوان روز ملي اين كشور نامگذاري شده است. (ر.ك: 11 دسامبر) |
13) امضاي قرارداد منع آزمايشهاي هستهاي ميان امريكا، شوروي و انگليس (1963م) پس از خاتمه جنگ جهاني دوم و آغاز دوران جنگ سرد در روابط ميان ابرقدرتها، آزمايشاتِ هستهاي و ساخت موشكهاي قارهپيما و داراي كلاهكهاي هستهاي، جهان را در آستانه جنگي تمام عيار و ويرانگر قرار داد. مسئله كوبا و استقرار موشكهاي شوروي در اين نقطه اوج بحران بود كه بيرون بردن موشكها از خاك كوبا آن را خاتمه بخشيد. پس از آن، جو بينالمللي ظاهراً دوستانه شد و مذاكرات جدي براي متوقف كردن آزمايش سلاحهاي هستهاي آغاز گرديد. از طرف ديگر رئيس جمهور امريكا نيز به اين مسئله توجه بيشتري نشان داد. از اكتبر 1958م امريكا، شوروي و انگلستان مسئله توقف آزمايشات هستهاي را مدنظر قرار داده بودند و شواهد علمي درباره زيانآور بودن غبار راديواكتيو در حال جمعآوري بود. گرچه همزمان با وجود نگراني در مورد فضاي آلوده، كشورهاي فوق به آزمايشهاي خود ادامه ميدادند. سرانجام بعد از انجام مذاكرات گسترده، انگلستان، امريكا و شوروي در مورد منع آزمايشات هستهاي به توافق رسيدند و در پنجم اوت 1963م، قرارداد منع آزمايشهاي هستهاي را امضا كردند. اين قرارداد كه در مسكو و به وسيله وزراي خارجه سه كشور به امضاء رسيد يك دستآورد كوچك و محدود بود چرا كه از يك طرف فقط آزمايشات درون جو را در بر ميگرفت و از سوي ديگر شمار آزمايشهاي زيرزميني آنقدر اضافه شد كه از رقم مجموع آزمايشات قبلي در درون جو و زيرزميني نيز بيشتر گرديد. |