قرآن کریم درباره عفو بسیار تأکید می کند و آن را از اخلاق متقین می داند:
«الَّذینَ ینفِقونَ فِی السَّرّآءِ والضَّرّآءِ والکاظِمینَ الغَیظَ والعافینَ عَنِ النّاسِ واللَّهُ یحِبُّ المُحسِنینَ»؛[1] اهل تقوا کسانی هستند که در وسعت و پریشانی انفاق می کنند، و خشم خود را فرو می برند و از خطای مردم می گذرند، و خدا نیکوکاران را دوست دارد.»
عفو و گذشت به اندازه ای مهمّ است که قرآن مجید اجر عفو کننده را بر خدا می داند: «فَمَن عَفا واصلَحَ فَاجرُهُ عَلَی اللَّهِ»؛[2] و هر کس عفو و اصلاح کند اجر و پاداش او با خدا است.»
امام صادق علیه السلام فرمود: «ثَلاثٌ مِنْ مَکارِمِ الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ: تَعْفُوا عَمَّنْ ظَلَمَک، وَ تَصِلُ مَنْ قَطَعَک، وَ تَحْلُمُ اذا جُهِلَ عَلَیک»[3]؛ سه چیز از رفتارهای کریمانه دنیا و آخرت است: گذشت از کسی که بر تو ستم کرده، صله رحم با رحمی که با تو بریده، بردباری نسبت به آنکه در حقّ تو به نادانی رفتار کرده.»
براساس آیات قرآن و روایات: عفوِ محبوب خدا، اجرِ عفو کننده بر خدا، از مکارم دنیا و آخرت، موجب نجات از جهنّم، و هم رنگی با اهل بیت است، و کم گذشتی نشان بیماری و عیب باطن، و شرارت نفس انسان است.
چرا زن و مرد در زندگی خود، به هنگام پیش آمدن خطا از یکدیگر گذشت نکنند، تا محبوب خدا شده، از اجر الهی بهره مند گشته، و منبع مکارم دنیا و آخرت شناخته شوند، و با امامان معصوم همرنگی نشان داده و جزء آنان محسوب گردند. این همه محصول یک تجارت الهی و معنوی است که از دست دادنش عاقلانه نیست، و آراسته شدن به آن کاری سهل و آسان و عملی ساده و بی زحمت است.
مرد و زن اگر به وقت خطا، عفو و گذشت را شیوه خود کنند، و این حقیقت عرشی را مدّتی کوتاه به تمرین بگذارند، در آنان قوّت می گیرد، و پس از اندک زمانی به این صفت ملکوتی آراسته می شوند.[4] در صورتی که مشکل حل نشد و اختلاف ادامه یافت می توانید به شخصی که دارای صفات برجسته ای چون: ایمان، دانش کافی، تجربه لازم، دلسوزی، بی طرفی و. .. باشد مشورت کنند تا با راهنمایی او، حلاوت و شیرینی به زندگی آنان بازگردد و اگر باز هم مشکل ادامه داشت می توانند هر کدام از زن و مرد، یک نفر انتخاب کنند تا آن دو نفر امین، درباره مشکل پیش آمده اظهار نظر کرده و راه حل ارایه کنند چنانکه در آیه 35 سوره نساء به این راه حل اشاره شده است.
پی نوشت:
[1] آلعمران/ 134
[2] شورى/ 40
[3] الکافى، ج 2، ص 107
[4] انوار العرفان فى تفسیر القرآن، ج 7، ص 430؛ تفسیر نمونه، ج 2، ص 159؛ تفسیر نور، ج 2، 399؛ تفسیر هدایت، ج 16، ص 38
منبع: حوزه نت
