کودکان ما به راحتی به دیگران اعتماد می‌کنند و ما به عنوان پدر و مادر وظیفه داریم که به آن‌ها در مورد خطر ارتباط با افراد غریبه آموزش دهیم، زیرا هر کسی با نیت خوب به سمت کودک ما نمی‌آید.
آموزش نکاتی پیرامون ارتباط کودک با افراد غریبه
با کودک خود پیرامون نحوه ارتباط با افراد غریبه صحبت کنید و این گفتگو را هر چند مدت تکرار کنید. بدین ترتیب کودک در می‌یابد که مساله مهمی است و اهمیت آن را به وضوح درک می‌کند.
۱. تعریف "غریبه" برای کودک
اولین کاری که باید انجام دهید این است که معنای " غریبه" را برای کودک روشن کنید. چه کسی غریبه است و چه کسی نیست. کودکان همچنین باید بدانند که چیزی به عنوان "غریبه ایمن" وجود دارد. غریبه ایمن کسی است که اگر نیاز داشتید می‌توانید از او کمک بخواهید. این افراد معمولا با لباس‌های خود شناسایی می‌شوند و شامل افسران پلیس، آتش‌نشانان، پزشکان و غیره هستند. نوع دیگر "غریبه‌های بی خطر" هستند، افرادی که آن‌ها را دیده اید، اما به خوبی نمی‌شناسید، مانند پدر و مادر دوستان کودک. بنابراین کودک، چون "سارا" را از مدرسه می‌شناسد و پدر و مادرش را دیده است، در صورت نیاز می تواند از پدر و مادر سارا کمک بخواهد، حتی اگر لزوما ارتباط نزدیکی با پدر و مادر سارا نداشته باشید.
۲. تهیه لیست از کار‌هایی که نباید انجام دهید
برای بچه‌های کوچکتر لیست بسیار واضحی تنظیم کنید. آن‌ها به تعیین مرزهای روشن نیاز دارند، مانند:نباید درب خانه را به روی کسی غیر از پدر و مادر باز کنید.
نباید با یک غریبه جایی بروید. (حتی اگر به شما عروسک یا آب نبات بدهند)
اگر غریبه‌ای از شما کمک خواست (مثلا آدرس پرسید)، نباید به درخواستش توجه کنید. فرار کنید. بزرگتر‌ها از کودکان کمک نمی‌خواهند!
هنگامی که در مکان‌های عمومی هستید، نباید از خانواده یا گروه خود دور شوید.
هنگامی که والدین در منزل نیستند، نباید به تلفن پاسخ دهید.
۳. نقش بازی کنید
در مورد اینکه کودک در مواجهه با افراد غریبه بایستی چه رفتاری انجام دهد، نقش بازی کنید. موقعیت را بدین گونه تعریف کنید: "چه کار می‌کنی اگر... ". برای نمونه، "فکر کن در پارک هستی، چه کار می‌کنی اگر کسی از تو بخواهد مراقب سگش باشی؟ "سپس در مورد اینکه در صورت نزدیک شدن غریبه، کودک چه کاری باید انجام دهد صحبت کنید. شورای پیشگیری از جرایم ملی امریکا توصیه می‌کند که پدر و مادر این عبارت را به کودکان آموزش دهند: "نه، فرار کن، فریاد بزن، بگو". این به این معنی است که اگر غریبه‌ای به کودک نزدیک شد، کودک با صدای بلند بگوید " نه"، با عجله "فرار" کند، برای کمک "فریاد" بزند و سپس به بزرگسالان "بگوید" که چه اتفاقی افتاده است.
۴. به کودک بگویید غریبه‌ها الزاما زشت و ترسناک نیستند
به کودک آموزش دهید که هر غریبه ناامنی می‌تواند برای او خطرناک باشد. غریبه‌ها الزاما چهره‌ای ترسناک، زشت یا مرموز ندارند. آن‌ها می‌توانند خوش لباس و دوست‌داشتنی هم به نظر برسند.به یاد داشته باشید که بهترین راه برای حفظ امنیت کودک شما این است که بدانید در هر زمان کجا هستند.
۸ اصل برای آموزش خود مراقبتی در ارتباط کودک با افراد غریبه
کودکان حق دارند همیشه احساس امنیت کنند. به آن‌ها کمک کنید مفاهیم "امن" و "ناامن" را از لحاظ معنایی و احساسی کاملا درک کنند.به کودکان بیاموزید تا عواطف و احساسات خود را به رسمیت بشناسند. بر روی احساساتشان نام بگذارید و درمورد آن‌ها صحبت کنید تا کاملا بر احساساتشان مسلط شوند. به کودکان این اطمینان را بدهید که می‌توانند در هر زمانی در مورد احساسات پیچیده خود با شما صحبت کنند. به آن‌ها بیاموزید که هیچ چیز آنقدر بد و وحشتناک نیست که به شما نگویند.
اجازه دهید کودک هر اتفاقی که برایش افتاده را برایتان بازگو کند، حتی موضوعات بی‌اهمیت. از زود قضاوت کردن رفتار کودک بپرهیزید. پس از شنیدن کامل صحبت‌های کودک و تایید احساسات او، خودتان تصمیم بگیرید که در مساله‌ای نیاز به مداخله شما هست یا نه. بدین گونه کودک بدون خود‌سانسوری تمام اتفاقات را برای شما بیان می‌کند.
به کودک تفاوت میان "راز خوب" و راز بد" را بیاموزید. راز خوب رازی است که نگفتن آن به دیگران برای مدت کوتاهی موجب شادی و شگفت‌زده شدن دیگران می‌شود. مانند تدارک جشن تولد سورپرایزی برای پدر. اما نگه داشتن راز بد موجب احساس ناراحتی و نگرانی می‌شود. کودکان پیش دبستانی بهتر است که هیچ رازی (چه خوب و چه بد) با مادر خود نداشته باشند و تمام مسایل را برای مادر بازگو کنند. زیرا در این سنین ممکن است کودک توانایی تفکیک راز خوب و بد را نداشته باشد.
توانایی «نه» گفتن را در کودک پرورش دهیم. نه گفتن یکی از اصول اولیه خود‌مراقبتی کودکان است.
به آن‌ها کمک کنید تا مفاهیم فضای شخصی و حریم خصوصی را درک کنند. آن‌ها را درباره قسمت‌های خصوصی بدن و قوانین مربوط به دست زدن به آن‌ها آموزش دهید.
"حلقه اعتماد" کودک را شکل دهید. پنج نفر که کودک به آن‌ها اعتماد کامل دارد و می‌تواند نگرانی هایش را با آن‌ها بازگو کند برایش مشخص کنید.
مهمتر از همه، نظارت بر کودک را تا جایی که جلوی کشف و خلاقیت او گرفته نشود، فراموش نکنید.
سخن آخر
آموزش خود مراقبتی در ارتباط کودک با افراد غریبه بسیار مهم است. به ویژه کودکان مدرسه‌ای که زمان بیشتری را دور از پدر و مادر خود می‌گذرانند. آن‌ها همچنین باید در مورد حفاظت از خود در برابر قلدری، موقعیت‌های ناامن، ریسک پذیری و افراد خطرناک آموزش ببینند. پدر و مادر می‌توانند روند آموزش را از خود‌مراقبتی آغاز کنند، احساسات پیچیده را نام‌گذاری کنند، رابطه مستحکمی با کودک شکل دهند و بر روی استراتژی‌های خودکفایی کار کنند.منبع: سایت ستاره
