هر جایی احساس کردید بار گناهان تان زیاد شده است این ذکر را زمزمه کنید:
«أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ» (قسمتی از آیه 87 سوره انبیا)
«(خداوندا!) جز تو معبودی نیست. منزهی تو، من از ستمکاران بودم»
دعای رفع غم و ناراحتی از زبان کیست؟
این دعا مناجات یونس پیامبر است زمانی که در شکم ماهی گرفتار شده بود. هنگامی که نهنگ حضرت یونس را بلعید او در ورای ظلمتی سه گانه (تاریکی های شکم ماهی، تاریکی دریا و تاریکی شب) خدایش را با این دعا صدا زد و از کاری که کرده بود ابراز پشیمانی کرد. زیرا عملی که او انجام داده به ود به این معنا بود که نیروی دیگری غیر از خدا هست که می توان به آن پناه برد.حضرت یونس در مناجات خود گفت: «پروردگارا جز تو معبودی نیست» او در مقام عذرخواهی گفت: «منزهی تو از این که کسی از تحت سیطره تو بیرون رود یا به امر تو اعتراض کند». و در پایان مناجات خود به ظلمش اعتراف کرد؛ زیرا عملی که او مرتکب شده بود اگر چه در آن قصد ظلم و معصیت نبود اما به نوعی، ظلم را مجسم می کرد.
خدای متعال با این واقعه پیامبرش را تأدیب و تربیت کرد تا با قدمی پاک و مبرا از تمثیل ظلم، شایسته گام نهادن به بارگاه قرب ربوبی گردد.
نکات طلایی دعای رفع غم و ناراحتی
1- گاه یک حرکت عجولانه، بدون حساب و بى اجازه، کیفر سختى را به دنبال مى آورد. (اذ ذهب - فنادى فى الظلمات)2- گاهى ناشایستگى یک عمل باعث انواع ظلمت ها مى گردد. (الظلمات)
3 - در تحلیل گرفتارى ها، خدا را منزه بدانیم و سرچشمه آن را در عملکرد خود جستجو نماییم. (سبحانک اِنّى کنت)
4- اگر حرکتها و حب و بغض ها به فرمان خداوند و برای رضای او نباشد، نتیجه مطلوب را در پى نخواهد داشت. (ذَهَب مغاضباً - اِنّى کنت من الظالمین)
5- اقرار به گناه در پیشگاه خداوند، خود یک کمال و از آداب دعاست. (اِنّى کنت من الظالمین)
6- دعایى که در آن، اقرار به توحید، تنزیه پروردگار و اعتراف به خطا و اشتباه و گناه باشد، مستجاب است. (سبحانک اِنّى کنتُ... فاستجبنا)
7- تهذیب خداوند و اقرار به گناه، رمز نجات از مصائب و محرومیت هاست. (سبحانک اِنّى کنتُ... فاستجبنا)
خلاصه زندگینامه حضرت یونس به روایت از امام صادق (ع)
یونس بن متى در سن 30 سالگى مبعوث و 33 سال قوم را به توحید دعوت کرد و در این راهسختی های فراوانی را تحمل کرد. بعد از این مدت فقط دو نفر ایمان آوردند؛ یکى «روبیل» که از خاندان نبوت بود و دیگر «تنوخا» عابدی زاهد بود. حضرت یونس وقتی دید که قومش ایمان نمی آورند به درگاه الهى شکایت کرد که: مدتى است که این قوم را به ایمان دعوت می کنم اما قبول نمی کنند و جز تکذیب و استخفاف از آنها چیزى ندیدم؛ خدایا عذاب خود را بر آنها نازل کن.به حضرت یونس خطاب شد: رحمت من بر غضبم سبقت دارد و اطفال را به گناه بزرگان عذاب نمی کنم. نوح (ع) مدت زیادی بر آزار قومش صبر کرد و بعد از اتمام حجت دعاى او را مستجاب کردم.
یونس عرض کرد: من به دلیل آن که نافرمانی تو را می کنند آن ها را نفرین می کنم.
خطاب شد: تقدیر و تدبیر من، غیر علم توست. من دعاى تو را در انزال عذاب مستجاب می کنم؛ به آن ها اعلام کن که روز چهارشنبه وسط ماه بعد از طلوع آفتاب عذاب الهی خواهد آمد.
اما اهل قومش حرف او را قبول نکردند و او از شهر بیرون آمد. در بیرون شهر سوار کشتى شد و وارد دریا شد. در میانه دریا ماهی بزرگی قصد غرق کردن کشتی آن ها را داشت. افراد کشتی تصمیم گرفتند که قرعه بیندازند و قرعه به نام هر کس افتاد او را در دریا بیندازند تا ماهی دست از سرشان بردارد. سه بار قرعه انداختند و هر سه بار قرعه به نام یونس افتاد. بنابراین او را به آب انداختند و ماهی او را بلعید. حضرت یونس در شکم ماهى، دائم در حال تسبیح الهى و استغفار بود. او در مناجات های خود به خدا گفت:
«أَنْ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»
این ذکر به نام ذکر یونسیه معروف است و برای توبه و بخشایش گناهان بسیار موثر است.
منبع: سایت ستاره
