این کار شبیه بالا بردن قیمت کالاست که نشانه ارزش تجاری آن به حساب می آید.
قرآن کریم از مهر به عنوان «نحله؛ بخشش» یاد می کند.
وَ آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ نِحْلَةً[1]؛
«و مهر زنان را به عنوان هدیه ای از روی طیب خاطر به آنان بپردازید».
نحله به معنای هدیه بلا عوض و هبه است که رمز و علامت محبت و دوستی شمرده می شود، نه قیمت انسان.
به نظر می رسد زنی که برای خود احترام قائل است اجازه نمی دهد درباره اندازه و قیمت مهرش طول و تفصیل داده شود.
در روایات نیز سنگین بودن مهر نکوهش شده و کم بودن مهر مورد ستایش قرار گرفته است.
امام صادق علیه السلام فرمود:
«فأما شؤم المرأة فکثرة مهرها...»[2]؛
«شومی زن، سنگین بودن مهرش است».
و نیز پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
«افضل نساء امّتی... أقلهنّ مهراً»[3]؛
«بهترین زنان امت من... زنی است که مهرش از همه کمتر باشد». زیرا سنگینی مهر گاه ازدواج را پیچیده و دشوار می کند.
اما اینکه مهریه را پشتوانه و ضمانت اجرایی زندگی شایسته به حساب می آورند، رویکرد انحرافی در کارکرد و نقش مهریه است. مهریه یک هبه شیرین است نه اینکه یک مهار و افسار باشد. بی تردید آنچه که زندگی زناشویی را حفظ می کند، مودّت و رحمت و احساس مسئولیت اخلاقی و اسلامی مشترک دو طرف است نه مهریه سنگین. زندگی مشترک را باید با اخلاق و تربیت اسلامی و انسانی مستحکم ساخت نه با حقوق و قانون و دادگاه که آخر خط است.
مهریه بالا نه تنها موجب استحکام خانواده نیست بلکه در بسیاری از مواقع کانون خانواده را از هم می پاشد و خود یکی از عوامل بروز اختلاف و زمینه ساز نااستواری پیوند مقدّس زناشویی است.
مقدار مهریه، ارتباط چندانی با طلاق ندارد. زیرا اگر ادامه زندگی زناشویی به ضرر زن یا شوهر و یا هر دو باشد، ادامه زندگی موجب خسارت بیشتر طرفین خواهد بود. و هر کدام از زن و شوهر باید کاری کنند تا جلوی خسارت بیشتر گرفته شود. حتی گاهی زن از مهریه خود چشم پوشی می کند و از شوهری که دلخواهش نیست جدا می شود، پس برپایی و استحکام خانواده، مهریه سنگین نیست بلکه رحمت و محبت متقابل است.
پی نوشت ها:
[1] . نساء( 4)، آیه 4.
[2] . میزان الحکمه، محمد محمدى رىشهرى، ج 2، ص 1182.
[3] . همان.
منبع: حوزه نت
