1- نخست باید زمینه ها و ریشه های آن را از بین برد و بدین منظور باید به کار و تلاش پرداخت و فقر و ضعف اقتصادی را به غنی و قوّت تبدیل ساخت.
2- فرهنگ سازی و به تصویر کشیدن عاقبت حرام خواران و تأثیر مال حرام بر خانواده و نظام اجتماعی.
3- تقویت باورهای دینی، همچون علم خدا، توجه به این که خداوند ناظر اعمال انسانهاست [1] و نیز توجه به معاد و...
امام علی علیه السلام فرمود:
لا تُدخِلوا بُطونکم لعق الحرام فانَّکم بعین مَن حرّم علیکم المعصیة[2]
لقمه حرام را وارد شکم خویش نسازید زیرا شما زیر نظر کسی هستید که گناه و نافرمانی را بر شما تحریم نموده.
4- توجه به سرنوشت حرام خواران در دنیا مانند رسوایی و ذلت و تأثیر مال حرام در فرزندان و دیگر آثار آن.
5- یکی دیگر از راههای بیداری و کنترل خواسته های نامشروع و حرام خواری یاد مرگ و قیامت است. کسی که در برابر حرام، مرگ و قیامت و عذاب های حرام خواران را به یاد آورد و بدان معتقد باشد، هرگز به دنبال حرام نمی رود.
6- توجه به انتخاب همنشین و همکار و شغل و دوستان و. . . اگر نشست و برخاست انسان با افراد با تقوی و اهل ورع باشد و اگر نوع اشتغال سازنده باشد کمتر انسان به دنبال آلودگی ها و گناهان می رود.
پی نوشت ها:
[1] أَ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرى؛ علق/ 14.
[2] نهجالبلاغه، خطبه 151، قسمت 16.
منبع: حوزه نت
.jpg)
