پروردگار مهربانم! حکایت ما آدم‌ها نیز حکایت همان ماهی‌ها و همان جست وجو‌ها و نیافتن هاست. ما هم در دریای پرموج و پرخروشی از مهربانی های تو شناوریم؛ ولی از ندیدن و نیافتن تو شکایت و ناشکری می‌کنیم.
هر روز صبح و ظهر و شب، بانگ دل انگیز و روح نواز اذان، موجی از لطف تو است که می‌آید و ما را در خود می‌گیرد و ما ماهی های نادان و غافل، باز هم به دنبال تو و حضور شفاف و زلالت، یک عمر زیر لب تکرار می‌کنیم: آب! آب! آب!
به ما کمک کن تا گوش های مان صدای روح نواز دعوت تو را بشنود و پوست مان برخورد ملایم موج های نوازشگر مهربانی ات را لمس کند. کمک کن در نمازهای مان به تو نزدیک تر شویم. ما را در دریای لطف و مهربانی ات غرق کن.
نویسنده: انسیه موسویان
منبع: مجله باران
