منتقدین بر این عقیده‌اند که خیلی زود است که سوختهای زیستی را به عنوان جایگزین سوختهای فسیلی بدانیمحتی با وجود آنکه سوختهای زیستی مورد استقبال کشورهای مختلف جهان قرار گرفته‌اند، اما مسائلی در خصوص آنها وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرند. این مسائل مربوط به سوختهای زیستی از مسئله آلودگی محیط زیست فراتر بوده و به مسائل اجتماعی و اقتصادی به دلیل استفاده از مواد غذایی جهت تولید این نوع سوخت و زیرساختهای مورد نیاز آنها ارتباط می‌یابند. در عین حال، منتقدین بر این عقیده‌اند که خیلی زود است که سوختهای زیستی را به عنوان جایگزین سوختهای فسیلی بدانیم به این دلیل که نقش احتمالی آنها در آلودگی محیط زیست هنوز تحت بررسی است. به نظر می‌رسد مسائل کمی گیج کننده شده، و در نتیجه لزوم اطلاع از تفاوت میان سوختهای فسیلی و سوختهای زیستی به منظور نتیجه گیری صحیح در خصوص برتری یکی بر دیگری احساس می‌شود.
سوختهای فسیلی
اصطلاح «سوخت فسیلی» به سوختهای مختلفی اطلاق می‌شود که در نتیجة فرایندهای طبیعی همچون تجزیه بی هوازی در محیط عاری از اکسیژن در طی چندین هزار سال حاصل می‌شوند. سوختهای فسیلی حقیقتاً نیاز به معرفی ندارند، چرا که مدت زمان زیادی است که از آنها استفاده می‌کنیم. برخی از شناخته شده‌ترین سوختهای فسیلی که امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند، زغال سنگ، نفت، گاز طبیعی و غیره را شامل می‌شود. با وجود کارآمدی این سوختها اما میزان آلودگی منتسب به آنها هنوز هم تحت بررسی است. اصولاً سوختهای فسیلی گازهای گلخانه‌ای همچون دی اکسید کربن و منوکسید کربن را در جو آزاد می‌کنند. از این گازها به دلیل تمایل در به دام انداختن پرتوهای خورشیدی در جو و مشارکت در گرم شدن کره زمین و تغییرات آب و هوایی، به بدی یاد می‌شود.سوختهای زیستی
از سوی دیگر اصطلاح «سوختهای زیستی» به طیف وسیعی از سوختهای حاصل از زیست توده یعنی مواد بیولوژیکی موجودات زنده اشاره دارد. سوختهای زیستی به دو گروه سوختهای زیستی نسل اول و سوختهای زیستی نسل دوم طبقه بندی می‌شوند. در حالی که سوختهای زیستی نسل اول نامهایی از جمله بیودیزل یا زیست دیزل، بیوگاز، بیواتر، بیوالکل، دیزل سبز، نفت گیاهی و غیره را شامل می‌شود، سوختهای زیستی نسل دوم دربرگیرنده نامهایی از جمله اتانول ساخته شده از سلولز، سوخت جلبک و بیومتانول هستند. امروزه در ایالات متحده ذرت و سویا برای تولید سوختهای زیستی به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند، در حالی که محصولاتی مانند یونجه و صنوبر به عنوان انواع مختلف سوختهای زیستی آینده قلمداد می‌شوند.سوختهای زیستی در مقابل سوختهای فسیلی: کدامیک بهتر هستند؟
پاسخ به این سئوال به اینکه چه سوختی و چه عواملی را مورد توجه قرار می‌دهید، بستگی دارد. اتانول E85، که به نظر می‌رسد یکی از شناخته شده‌ترین سوختهای زیستی در جهان امروزی است، در واقع ترکیبی از 85 درصد اتانول و 15 درصد سوخت فسیلی است. (سوختهای فسیلی از جمله بنزین به سوختهای زیستی افزوده شده تا بر راندمان و کارایی آنها بیفزایند). سوزاندن یک گالن اتانول E85 حدود BTU80000 (معیار انگلیسی سنجش حرارت) انرژی تولید می‌کند، در حالی که سوزاندن همان مقدار بنزین که یکی از معروف‌ترین سوختهای فسیلی امروزی است، BTU 128000 انرژی تولید می‌کند. بطوریکه این مسئله بیش از پیش نشان می‌دهد که سوختهای فسیلی نسبت به سوختهای زیستی از راندمان بیشتری برخوردارند. حتی اگر با توجه به ارزان‌تر بودن سوختهای زیستی به آنها روی بیاوریم، اما این کار حقیقتاً در طولانی مدت کار عاقلانه‌ای به نظر نمی‌رسد. گرچه تهیه یک گالن سوخت زیستی در مقایسه با همان مقدار سوخت فسیلی، هزینه کمتری برای شما خواهد داشت، اما این واقعیت که برای تولید همان مقدار انرژی به سوخت زیستی بیشتری نیاز خواهید داشت، اختلاف قیمت را ناچیز می‌سازد. مجدداً یادآور می‌شویم که این وضعیت برای تمام سوختهای زیستی اینگونه نیست. به عنوان مثال، سوختهای بیودیزیل همان مقدار انرژی که دیزل معمولی تولید می‌کند را تولید کرده و برعکس سوخت دیزلی، فشار زیادی بر روی محیط زیست نیز وارد نمی‌سازند.در حالی که بخش قابل توجهی از جمعیت جهان غذای کافی برای خوردن ندارند، استفاده از محصولات غذایی جهت تهیه سوخت توجیه پذیر نمی‌باشدخطرات زیست محیطی سوختهای زیستی دغدغه بسیاری بوده است، استدلال آنها بر این واقعیت نهاده شده است که حتی سوختهای زیستی نیز همانند سوختهای فسیلی دارای هیدروکربن هستند، بدین معنا که آنها نیز با آزاد ساختن دی اکسید کربن در جو موجب آلودگی محیط زیست می‌شوند. در حالی که منتقدان سوختهای زیستی این دلیل را علت مخالفت خود برای استفاده از سوختهای زیستی می‌دانند، اما موافقان سوختهای زیستی ادعای خود را با طرح این استدلال مطرح می‌کنند که سوختهای زیستی دارای کربن خنثی هستند بدین معنی که هر اندازه دی اکسید کربن تولید می‌کنند، همان اندازه را نیز جذب می‌نمایند و در نتیجه برخلاف سوختهای فسیلی، بر غلظت دی اکسید کربن یا سایر گازهای گلخانه‌ای موجود در جو نمی‌افزایند. با این وجود در حالی که بخش قابل توجهی از جمعیت جهان غذای کافی برای خوردن ندارند، استفاده از محصولات غذایی جهت تهیه سوخت توجیه پذیر نمی‌باشد. در عین حال، این عمل همچنین موجب می‌شود به دلیل استفاده مقدار قابل توجهی محصولات زراعی برای تولید سوخت، قیمت مواد غذایی افزایش یابد. زیرساختهای مورد نیاز جهت تولید سوختهای زیستی نیز دغدغه اقتصادی را به همراه دارد که به هنگام ارزیابی مزایا و معایب سوختهای زیستی بایستی مورد توجه قرار گیرند.
هر دو نوع این سوختها مسائلی را با خود به همراه دارند که بایستی مورد توجه قرار گیرند و این مسائل باعث سردرگمی بسیاری در میان افراد شده است، بگونه‌ای که نمی‌توان در مورد برتری سوختی بر دیگری تصمیم گیری نمود. تکیه بر سوختهای فسیلی با وجود آنکه که می‌دانیم برای محیط زیست و همچنین سلامت ما مضر هستند، تنها به این دلیل است که این سوختها در مقایسه با همتایان بیولوژیکی خود، بسیار کارآمدتر بوده و به راحتی در دسترس می‌باشند. آیا سوختهای زیستی می‌توانند چنین راندمانی را برای ما داشته باشند؟ اگر چنین باشد، پس می‌توان گفت که زمان آن رسیده است که سوختهای زیستی را جایگزین سوختهای فسیلی سازیم.
منبع: helpsavenature - Abhijit Naik
