تصویر: توشیفومی هاتچی / Shutterstock

طی یک دهه گذشته، تقریباً 200 میلیارد دلار آمریکا در سطح جهانی در فناوری تحرک سرمایه گذاری شده است که نوید بهبود توانایی ما برای دستیابی به سرمایه گذاری را می‌دهد. تنها سال گذشته بیش از 33 میلیارد دلار سرمایه گذاری شد. یکی دیگر از اقدامات مورد علاقه در این حوزه، تعداد یونیکورن‌ها (استارتاپ‌های بیش از یک میلیارد دلاری) می‌باشد که در دو سال گذشته دو برابر شده است.

یک یونیکورن یک شرکت استارتاپ خصوصی است که ارزش آن یک میلیارد دلار یا بیشتر است. در اوایل سال 2018 تعداد 22 یونیکرون مسافرتی و تحرک وجود داشت. ماه گذشته این تعداد به 44 تا افزایش یافته بود.

دسته‌های برتر در حوزه تحرک عبارتند از: اسنپ‌ها، با یازده یونیکرون (25.0٪)؛ وسایل نقلیه خودران، با ده یونیکرون (22.7٪)؛ و میکروتحرک، با سه یونیکرون (6.8٪). 20 یونیکرون باقی مانده در رده سفر (هتل‌ها ، رزرو و غیره) قرار دارند.

فناوری تحرک چیزی بیش از فقط وسایل نقلیه خودران، اسنپ و اسکوترهای الکترونیکی و دوچرخه‌های الکترونیکی است. همچنین شامل این موارد است: برق (وسایل نقلیه الکتریکی، شارژ / باتری)، مدیریت و اتصال ناوگان (اتصال، مدیریت داده، امنیت سایبری، پارکینگ، مدیریت ناوگان)، تجارت خودرو (اشتراک خودرو)، تدارکات حمل و نقل (حمل و نقل، تحویل در آخرین مایل)، و تحرک هوای شهری.

راه حل‌های نوید بخش، مشکلات نوظهور

بیشتر علاقه به فن آوری تحرک از طرف افراد خارج از عرصه حمل و نقل ناشی می‌شود. شرکت‌های نوپا با ادعای فناوری خود بسیاری از مشکلات حمل و نقل ما را حل می‌کنند.

تصویر: یک کارمند هوندا یک دستگاه تحرک شخصی را نشان می‌دهد که توسط سازنده خودرو تولید شده است.Franck Robichon / EPA

شرکت‌های میکروتحرک بر این باورند که اسکوترهای الکترونیکی و دوچرخه‌های الکترونیکی آنها با ایجاد امکان دسترسی سریع و آسان بین خانه یا محل کار با ایستگاه اتوبوس یا ایستگاه راه آهن، مشکل "مایل اول - مایل آخر" را حل می‌کنند. اگرچه این ممکن است به صورت تئوری کار کند، بستگی به داشتن شبکه‌های دوچرخه ایمن و تفکیک شده و خدمات حمل و نقل عمومی مکرر و گسترده دارد.

خدمات اسنپ ممکن است مردم را از نیاز به داشتن یک اتومبیل رهایی بخشد. اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این خدمات در حال اضافه شدن به تراکم ترافیک هستند. این به این دلیل است که، بر خلاف تاکسی‌ها، بیشتر وقت آنها در جاده شامل حرکت بدون هیچ مسافر است.

ابزارهای ناوبری (Google Maps, Apple Maps, Waze) از لحاظ زمانی بیش از سایر فناوری‌های تحرک مورد استفاده بوده‌اند و این فناوری‌ها به این معنی هستند که یافتن کم ترافیک‌ترین مسیر به طرف مقصد را آسان‌تر می‌کنند. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که این ابزارها ممکن است آن طور که در نظر گرفته شده کار نکنند. واکنش عظیم علیه آنها در برخی از شهرها رو به افزایش است زیرا ترافیک را به جای جاده‌های شریانی به خیابان‌های محله‌ها هدایت می‌کنند.

وسایل نقلیه خودران هدفِ کاهش صدمات و تلفات ناشی از تصادفات خودروها را دارند. فقط چند سال پیش پیش بینی‌های جسورانه بسیاری مبنی بر این بود که این وسایل نقلیه خودران تاکنون باید تأثیرات مثبتی می‌داشتند، اما این اتفاق نیفتاده است. شور و شوق وسایل نقلیه خودران سرد شده است. برخی اکنون معتقدند که ما چندین دهه مزایای اجتماعی آنها را نخواهیم دید.

حوزه نهایی فناوری تحرک به عنوان «تحرک به عنوان یک سرویس (MAAS) » شناخته می‌شود. این اساساً سکویی است که برای استفاده بهتر از زیر ساخت‌های موجود و حالت‌های حمل و نقل طراحی شده است. MAAS با یک برنامه ریز سفر آغاز می‌شود که با پرداخت یک مرحله‌ای برای طیف وسیعی از خدمات تحرک مرتبط است - سوار شدن به وسایل نقلیه، اسکوترهای الکترونیکی، دوچرخه‌های الکترونیکی، تاکسی‌ها، حمل و نقل عمومی و غیره.

MAAS جدیدترین شرکت کننده در زمینه فناوری تحرک است. این فناوری تاکنون 6.8 میلیارد دلار جذب کرده است، اما پیش بینی می‌شود این رقم تا سال 2030 به بیش از 100 میلیارد دلار برسد. این ایده نه تنها در بین کارآفرینان خصوصی، بلکه در بخش دولتی نیز اشتیاق زیادی ایجاد می‌کند. خیلی زود است که بدانیم آیا حمل و نقل را بهبود می بخشد یا نه.

سرمایه گذاری در رانندگی دارای سه گرایش است

بنابراین، چرا سرمایه داران، علیرغم عملکرد ضعیف استارتاپ‌های فناوری تحرک، همچنان علاقه زیادی به راه اندازی فناوری تحرک نشان می‌دهند؟ به نظر می‌رسد آنها اعتقاد دارند که تحرک شخصی اهمیت زیادی خواهد یافت. چرا سرمایه داران، علیرغم عملکرد ضعیف استارتاپ‌های فناوری تحرک، همچنان علاقه زیادی به راه اندازی فناوری تحرک نشان می‌دهند؟ به نظر می‌رسد آنها اعتقاد دارند که تحرک شخصی اهمیت زیادی خواهد یافت. سه گرایش از این عقیده حمایت می کند.

اول، ساکنان شهری به طور فزاینده‌ای توانایی حرکت و جا به جاییِ راحت را ارزیابی می‌کنند. تصور می‌شود که این یک موضوع اصلی برای یک شهر زنده است. مشکل این است که حمل و نقل عمومی معمولاً خیلی خوب نیست، خصوصاً در آمریکا و حومه‌های بیرونی استرالیا.

این به دلیل کمبود بودجه تاریخی برای به جاده‌ها است. چشم انداز بودجه‌ی بیشتر و خدمات بهتر حمل و نقل عمومی در آینده خوب نیست. و بخشی به این دلیل است که بسیاری حمل و نقل عمومی را رفاه و یک خدمات عمومی اساسی نمی‌دانند. بنابراین، اگر شهرها بخواهند پرتحرک‌تر و رقابتی‌تر شوند، باید فراتر از بودجه دولتی حمل و نقل عمومی، برای سایر گزینه‌های بودجه‌ای تحرک جستجو کنند.

روند دوم کاهش مالکیت خودرو است. از سال 1986 میزان فروش سرانه ماشین و کامیون‌های سبک آمریکا تقریباً 30٪ کاهش یافته است. این روندها تا حدودی ناشی از هزینه تملک وسیله نقلیه است، بلکه به دلیل رشد فزاینده‌ای این فکر است که وجود یک ماشین ممکن است ضروری نباشد.

تصویر:Ikea با استناد به "رفتارهای تغییر یافته مشتری و تحرک اساسی" ، می‌گوید فروشگاه جدید اتومبیلش در وین، اتریش، هیچ پارکینگی نخواهد داشت. IKEA / AAP

این ما را به سمت گرایش سوم سوق می‌دهد، که شامل آمار گیری جمعیتی و تمایل بعد از هزاره برای دسترسی به خدمات تحرک و نه مالکیت وسایل نقلیه است.

منبع: نِیل جی سایپ - The University of Queensland