مناطق ممنوعه و خطوط قرمز ضیافت الهی

 ماه مبارک رمضان، ماه مهمانی خداست، ماهی که در آن مؤمنین و بندگان خوب خدا ، بلکه فراتر، همه انسان‌ها به آن دعوت شده و مهمان سفره‌ی کرم و جود و رحمت الهی شده‌اند، در منابع روایی خبر مسرت بخش این چنین ضیافت با شکوهی این گونه به بندگان خدا نوید داده شده است: «أَیهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیکمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَکةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ، شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَیامُهُ أَفْضَلُ الْأَیامِ وَ لَیالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیالِی وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ، وَ هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیافَةِ اللَّهِ وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ کرَامَةِ اللَّهِ؛[1]‌ ای مردم! به درستی که ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به شما رو کرده است ماهی که نزد خدا بهترین ماه‌ها، روزهایش بهترین روزها، شب‌هایش بهترین شب‌ها و ساعاتش بهترین ساعات است، ماهی که در آن به ضیافت خدا خوانده و از اهل کرامت خدا قرار داده شده‌اید».

ماه رمضان آمد ای یار قمر سیما      .....    بربند سر سفره بگشای ره بالا
ای یاوهٔ هر جایی وقتست که بازآیی .....  بنگر سوی حلوایی تا کی طلبی حلوا[2]

چند خوردی چرب و شیرین از طعام؟  ...... امتحان کن چند روزی در صیام
چند شب‌ها خواب را گشتی اسیر؟......  یک شبی بیـدار شو دولت بگیر