تصویر 1: کاشت ترکیبی متنوع از محصولات زراعی و محصولات پوششی زراعی، و نه خیش زدن، به ارتقاء سلامت خاک کمک می کند.

در گذشته که از مواد شیمیایی استفاده نمی کردند، در اثر فرسایش خاک در مزارع به دنبال شخم زدن، امپراتوری روم و سایر جوامع باستانی در سراسر دنیا ضعیف شدند. افسانه های دیگری که در کشاورزی وجود دارند، مانع از شناسایی ظرفیت بازیابی خاک های فرسوده برای تأمین نیاز غذایی جهان با استفاده از مواد شیمیایی کمتر، می گردد.

روش های احیا کننده می توانند خاک های کشاورزی در مناطق توسعه یافته یا حتی در حال توسعه را بازیابی نموده و به حالت اول برگردانند. به کمک این شیوه ها می توان به سرعت خاک تخریب شده را باز سازی و قدرت باروری آن را احیاء کرد و به این طریق با استفاده از کود و سموم آفت کش بسیار کمتر، بازدهی تولید محصولات را در سطح بالا حفظ نمود.

افسانه ی یک: امروزه کشاورزی در مقیاس بالا نیاز تغذیه ای جهان را برطرف می نماید

با توجه به بررسی سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد، مزارع خانوادگی بیش از سه چهارم غذای جهان را تأمین می کنند. این سازمان همچنین تخمین می زند که تقریباً سه چهارم زمین های کشاورزی در سراسر جهان کوچکتر از یک هکتار هستند که این مقدار در حدود اندازه ی یک بلوک شهری معمولی است.

در حال حاضر تنها یک درصد از مردم آمریکا، کشاورز هستند. هنوز بیشتر کشاورزان در سراسر جهان برای تأمین نیاز غذایی خود و خانواده هایشان کار می کنند. بنا بر این در حالی که در کشورهای توسعه یافته کشاورزی صنعتی رونق گرفته است اما بیشتر کشاورزان در دنیا در مزارع خانوادگی کوچک مشغول کار هستند. طبق گزارش یک کار گروه محیط زیست در سال 2016، تقریباً 60 درصد صادرات محصولات کشاورزی آمریکا به کشورهای توسعه یافته صورت گرفته است.

تصویر 2: یک کشاورز اهل اوگاندا در حال انتقال موزها به بازار برای فروش. بیشتر غذای مصرفی در کشورهای در حال توسعه از زمین های زراعی خانوادگی به دست می آید.

از آن جایی که همه ی ما نمی خواهیم در زمین های زراعی خود کار و زندگی کنیم، بنا بر این منطقی است که دنیا به کشاورزی تجاری (تولید محصولات در مقیاس بالا جهت فروش در بازارهای خارجی) نیاز داشته باشد. اما آیا مزارع بزرگ صنعتی بهترین و تنها راه حل برای ما هستند؟ برای پاسخ به این پرسش به مورد بعد توجه کنید.

افسانه ی دو: زمین های زراعی بزرگ کارایی بهتری دارند

کارایی بسیاری از فرایندهای صنعتی در حجم بالا به صورتی است که نیاز به مواد اولیه به ازای هر واحد محصول تولیدی را کاهش می دهد و از این رو بازدهی آن ها بالا است. اما کشاورزی متفاوت است. در حدود یک چهارم کل مواد غذایی که در دنیا تولید می شود، هرگز مصرف نمی گردد. نتایج مطالعه ی انجمن ملی تحقیقات در سال 1989 نشان داد که سیستم های مزرعه داری جایگزین که به خوبی اداره می شوند، نسبت به کشاورزی سنتی تقریباً همیشه از سموم آفت کش شیمیایی، کودها و مواد آنتی بیوتیکی کمتری به ازای هر واحد محصول تولیدی استفاده می کنند.

در حالی که ماشینی کردن فرایندهای کشاورزی می تواند راندمان هزینه و نیروی کار را در مزارع بزرگ بهبود بخشد، اما زمین های زراعی بزرگ لزوماً مواد غذایی بیشتری تولید نمی کنند. بر اساس گزارش سرشماری کشاورزی در سال 1992، تولیدات غذایی مزارع کوچک و متنوع به ازای هر هکتار زمین، بیش از دو برابر مزارع بزرگ است.

حتی بانک های جهانی نیز از مزارع کوچک به عنوان راهی برای افزایش محصولات کشاورزی در کشورهای در حال توسعه حمایت می کنند زیرا در این مناطق امنیت غذایی (به معنای دسترسی همیشگی تمام مردم به غذای کافی به منظور یک زندگی سالم) همچنان یک مسأله ی مهم و چالش برانگیز است. در حالی که مزارع بزرگ در تولید محصولاتی مانند ذرت یا گندم در حجم زیاد موفق ترند، اما زمین های کوچک تر قادر به تولید انواع بیشتری از محصولات غذایی در هر هکتار زمین هستند.

افسانه ی سه: کشاورزی سنتی برای تغذیه ی جهان ضروری است

طرفداران کشاورزی سنتی معتقدند که کشاورزی ارگانیک با تولید محصولات کمتر منجر به قحطی در دنیا می گردد. یک مطالعه ی جامع در سال 2015 با بررسی 115 تحقیق، به این نتیجه رسید که رشد محصولات ارگانیک به طور متوسط 20 درصد کمتر از محصولاتی است که به روش سنتی کشت می شوند.

در این مطالعه ی گسترده بازدهی تولید محصولات به روش سنتی را با کشاورزی ارگانیک مقایسه نمودند. و موفق شدند با به کار بردن تکنیک های خاصی این اختلاف بازدهی را به کمتر از 10 درصد برسانند. در حقیقت بر اساس نتایج این مطالعه کارایی استفاده از کشاورزی ارگانیک برای تأمین نیازهای تغذیه ای جهان بستگی به نوع زمین و روش های خاص به کار برده شده در کشاورزی دارد.

در حدود یک چهارم کل مواد غذایی که در دنیا تولید می شود، هرگز مصرف نمی گردد. در کشور آمریکا به تنهایی سالیانه 133 میلیارد پوند مواد غذایی دور ریخته می شود، که این مقدار حتی بیشتر از نیاز 50 میلیون جمعیت فقیر این کشور است. بنا بر این اختلاف بین بازدهی کشاورزی به روش سنتی و ارگانیک بسیار کمتر از حجم غذایی است که به طور معمول دور می ریزیم و هدر می رود.

پرورش خاک سالم

روش های کشاورزی سنتی سبب تضعیف سلامتی خاک می گردد و در نتیجه توانایی انسان برای تأمین تغذیه ی جهانی به صورت طولانی مدت، کاهش می یابد. به کمک شیوه های احیا کننده ی خاک می توان به راحتی باروری خاک را در زمین های بزرگ و کوچک حتی در مناطق استوایی، تقویت نمود.

در حال حاضر کشاورزان روش های کشاورزی را که باعث تقویت و سالم سازی خاک می گردد، پذیرفته اند و به کار می برند. در واقع سالم سازی خاک کلید اصلی رسیدن به کشاورزی مقاوم و پایدار است. و کشاورزانی که از این روش ها استفاده کرده اند با استفاده از مواد اولیه ی کمتر به بازدهی بالاتری رسیده اند که این به معنای سود بیشتر است.

تصویر 3: روش های سالم سازی خاک مانند شخم نزدن و استفاده از کود ارگانیک می تواند خاک را تقویت نموده و باروری خاک را افزایش دهد.

کشاورزی به زودی با یک انقلاب رو به رو خواهد شد. کشاورزی سنتی که از نفت و روغن ارزان و فراوان به عنوان سوخت و برای تولید کود استفاده می کند، با چالش رو به رو خواهد شد زیرا این منبع نفت ارزان همیشگی نخواهد بود.

بنا بر این باید به سمت کشاورزی مقاوم تر حرکت کنیم و برای این امر بایستی در سیاست های کشاورزی که منجر به تضعیف قدرت باروری خاک می گردد، تجدید نظر کنیم و از به کار گیری شیوه های احیا کننده حمایت کنیم.

منبع: دیوید آر مونتگومری - University of Washington