تشخیص زود هنگام اوتیسم کودکان با آزمایس خون

متخصصان تست خون و ادراری ارائه کردند که می‌تواند بیماری اوتیسم را در کودکان شناسایی کند.

گروهی از متخصصان انگلیسی با بیان اینکه این تست در نوع خود اولین است یادآورد شدند که می‌تواند به تشخیص سریع اختلال طیف اوتیسم در کودکان منجر شود و در نتیجه درمان مناسب زودتر آغاز شود.

اختلال اوتیسم در اصل بر تعاملات و ارتباطات اجتماعی افراد تاثیر می‌گذارد و علائم آن شامل بیش فعالی، اضطراب، عدم سازگاری با محیط‌های جدید، اختلال گفتاری و مشکلات رفتاری می‌شود.

از آنجایی که علائم این اختلال گسترده است تشخیص آن به خصوص در مراحل اولیه بیماری می‌تواند سخت و غیرقطعی باشد.

متخصصان انگلیسی معتقدند در مطالعه‌شان رابطه‌ای بین اختلال اوتیسم و آسیب وارد شده به پروتئین‌ها در پلاسمای خون مشاهده شده است.

به گزارش سرویس علم و فناوری جی‌پلاس؛

آزمایش خونی که بتواند اوتیسم را در کودکان با دقت 90 درصدی تشخیص دهد طی یک سال آینده امکان‌پذیر می‌شود و در حال حاضر مراحل آزمایشگاهی خود را سپری می‌کند.

دانشمندان دانشگاه «وارویک» اعلام کرده‌اند که نتیجه این آزمایش طی چهار ساعت ارائه و در آن مشکلات مغزی مرتبط با علائم اوتیسم شناسایی می‌شود. آنها 5 سال روی این آزمایش خون فعالیت کرده‌اند و معتقدند که این آزمایش اهمیت بالایی برای کودکان و خانواده‌های آنها دارد به طوری که می‌توان درمان‌های مداخله‌ای را زودتر از حد معمول آغاز کرد.

تحقیقات بیشتری باید روی تشخیص شاخص‌های زیستی روی کودکان در سنین پایین‌تر صورت گیرد. حدود 700 هزار نفر در بریتانیا مبتلا به اوتیسم هستند که از هر 100 نفر، یک نفر را شامل می‌شود. کودکان مبتلا معمولا در تکلم و برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل می‌شوند.

تست‌های فیزیکی که محققان در سال‌های اخیر برای تشخیص اوتیسم از آنها استفاده می‌کردند، اسکن‌هایی بوده‌اند که تفاوت اندازه مغز این قبیل کودکان را به ویژه در نقاطی که مسئول پردازش زبان است، بررسی می‌کردند.

محققان با انجام آزمایش خون جدید روی کودکان مبتلا به اوتیسم دریافتند که پروتئین‌های موجود در پلاسمای خون این کودکان به دلیل مواد قندی و مولکول‌های مضر حاوی اکسیژن، دچار آسیب می‌شوند.

با این آزمایش، آسیب‌های وارده به پلاسما و اثرات ادراری و ردپای ترکیبات با تغییرات مضر را شناسایی می‌کند. اما محققان همچنان معتقدند که تا ابداع آزمایشی واقعی که بتواند اوتیسم را به درستی تشخیص دهد راه درازی در پیش است.

آنها این آزمایش خون را روی کودکان هفت تا هشت سال انجام دادند اما اطلاعاتی مبنی بر این وجود ندارد که کودکانی که سنین پایین‌تری دارند نیز دارای چنین الگوهای متابولیکی هستند یا نه. عوامل ژنتیکی عامل حدود یک سوم موارد ابتلا به اوتیسم هستند در حالی که این تست‌ها نشان می‌دهد که ترکیبی از عوامل محیطی در کنار جهش‌ها و متغیرهای ژنتیکی باعث بروز اوتیسم می‌شوند.

آزمایش ساده ی دو دقیقه ای در تشخیص اختلال اوتیسم در کودکان نوپا

با مراجعه بهنگام، تشخیص به موقع، و پیگیری درمان فرزند مبتلا به اوتیسم خود می توانید آینده را از آن خود و فرزندتان سازید که تنها شرط ضروری آن آگاهی و پذیرش است.

انجام یک آزمایش ساده و دودقیقه ای می تواند اختلال اوتیسم را در کودکان نوپا تشخیص دهد. درواقع پاسخ های والدین به این پرسشنامه می تواند این بیماری را به طور زودهنگام در کودکان مشخص سازد.

پژوهشگران پرسشنامه ای جدید و دودقیقه ای را برای والدین کودکان نوپا طراحی و ایجاد کرده اند که با کمک آن متخصصین اطفال یا سایر مراقبین اصلی کودکان می توانند بیماری اوتیسم را در این کودکان تشخیص دهند. این تشخیص زودهنگام می تواند نقش حیاتی برای آینده کودکان ایفا کند.

بعضی از سؤالات پرسشنامه غربالگری PDQ-1 برای والدین عبارت اند از:

1.آیا کودک به نقاط یا حرکات علاقه مند می شود و یا به آنها توجه نشان می دهد؟
2.آیا کودک به نام خود عکس العمل نشان داده و پاسخ می دهد؟
3.آیا کودک به بازی کودکانه " دالی موشه" علاقه نشان داده و آن را دنبال می کند؟
4.آیا کودک صحبت کردن را با ادای کلمات آغاز کرده است؟
5.آیا کودک با دیگران ارتباط برقرار می کند؟

ابزار جدید می تواند یک جایگزین عملی برای فهرست اصلاح شده اوتیسم در کودکان نوپا و پیگیری آن باشد که نیاز به مصاحبه تلفنی علاوه بر غربالگری دارد. محققان بر این باورند که نتایج به دست آمده از روش جدید غربالگری بیماری اوتیسم بسیار امیدوارکننده بوده و مستلزم کاربرد و مطالعه وسیع است، درحالی که تشخیص زودهنگام بیماری اوتیسم چالش برانگیز است و هیچ روش رفتاری یا مشاهده ای برای همه کودکان نمی تواند قابل اعتماد باشد.

با روش های درمان بیماری اوتیسم آشنا شوید

بعد از اینکه توسط ارزیابی های مختلف روانپزشک و روانشناس، اوتیسم فرد شناخته شد. بهتر است بلافاصله پروسه درمان آغاز گردد. به خصوص اگر فرد در سنین پیش از ورود به مدرسه باشد؛ چرا که در سن بحرانی تری قرار دارد و البته پذیرش درمان در سنین پایین بیشتر است.

در درمان اختلال اوتیسم بهتر است واژه های «پروسه درمانی» و یا «مجموعه ٔ درمانی» را به کار ببریم. زیرا از آنجایی که این اختلال در روند رشد فرد مبتلا اختلال ایجاد کرده و چند حیطه از کارکردهای فرد را دچار اختلال می کند، باید از جوانب مختلف نیز درمان گردد. بعلاوه اینکه این افراد دچار مشکلات خواب، مشکلات گوارشی و مشکلات تکانشی هستند، پس باید «دارو درمانی» بعنوان پایه و شرط اول درمان قرار گیرد.

در کنار دارو درمانی، درمان های مکمل اعمال می گردد. درمان های مکمل مثل:رفتار درمانی، گفتار درمانی، یکپارچگی حسی، کار درمانی ذهنی و جسمی(در صورت لزوم )، بازی درمانی و موسیقی درمانی. همهٔ این درمان ها در کنار هم برای فرد مبتلا به اوتیسم لازم است و بسته به شدت و ضعف افراد مبتلا در میزان اختلال، این درمان ها به نوبه خود ارائه می گردد.

نکته ٔ حائز اهمیت اینکه، درمان های مبتنی بر بهداشت روان فرد مبتلا و خانواده نیز باید در خلال درمان های دیگر، مورد توجه قرار گیرد. انجام مشاورات خانواده، زوجین، گروه درمانی، خانواده درمانی و... نیز از این نوع درمان ها هستند.

منبع: سایت سیمرغ
سایت جی پلاس
سایت نمناک