کارت‌ شناسایی بیومتریک

کارت‌ شناسایی بیومتریک یا Biometric ID Cards ترکیبی از کارت‌ شناسايی معمولی و یک یا چند مشخصه بیومتریک است. این کارت‌ها کاملا مورد اعتماد هستند و تقلب در آنها و سوء استفاده از آنها تقریبا غیر ممکن است. این کارت‌ها شامل نوع کارت، مانند: کارت رانندگی، کارت ماشین و... هستند و سپس مشخصات دارنده کارت مانند: نام، نام خانوادگی و ... و یک عکس مربوط به دارنده کارت تمام مشخصات بعد از ورود به همراه اسکن عکس و تعیین پیکسل‌هاِی عکس با توجه به یک الگوی مخصوص رمز گذاری که برای آن سازمان در نظر گرفته شده رمز گذاری شده و در قسمت زیر عکس به صورت کد (bar code) ذخیره می شود، سپس هنگام تشخیص عکس و تمام مشخصات ثبت شده برروی کارت خوانده شده و به وسیله الگوی رمز گذاری برای آن سازمان رمزگذاری می‌شود و سپس bar code بوسیله دستگاه خوانده شده و رمز حاصل از آن با رمز بدست آمده از رمز گذاری مقایسه می‌شود و در صورت تطبیق هویت فرد تایید می‌شود.
در این روش چون هم رمز و هم مشخصات بر روی کارت ثبت می‌شود دیگر نیازی به اطلاعات حجیم نمی باشد و فقط الگوهای رمز گذاری باید مشخص باشد و این در مقایسه با حجم بسیار زیاد الگوهای ذخیره شده ناچیز است.
اگر در این کارت‌ها یک مشخصه بیومتریک نیز مانند اثر انگشت ثبت شود نه تنها از قانونی بودن کارت اطمینان حاصل می‌شود بلکه از اینکه کارت به شخص تعلق دارد نیز می‌توان مطمئن شد.
اسكن عنبيه يكي از روش هاي ثبت مشخصات بيومتريك است كه هم اكنون از آن در بسياري از نقاط امنيتي در جهان استفاده مي‌شود.
طبق تحقیق های انجام شده چشم انسان از ویژگی های كاملا منحصر به فرد و یكتای او به شمار می‌رود. به‌طوری كه احتمال اشتباه سیستم در این روش یك در ۱۰۷۸ است كه بسیار قابل توجه است، همچنین اسكن از عنبیه این امكان را برای سیستم فراهم می‌سازد تا ۲۰۰ نقطه از عنبیه بررسی و مقایسه شود، در حالی كه شناسایی از طریق اثر انگشت ۶۰ تا ۷۰ نقطه را بررسی می‌كند. در بدن انسان عنبیه چشم ساختاری ظاهری ولی به نوعی محافظت شده به حساب می آید، عضوی است كه با گذر زمان دستخوش تغییر نمی‌شود و این ویژگی، این روش شناسایی را بیش از سایر روش ها ایده آل می‌سازد.
در اكثر مواقع عنبیه چشم افراد پس از انجام عمل جراحی نیز بدون تغییر باقی می‌ماند. حتی افراد نابینا نیز می‌توانند از این روش استفاده كنند، البته تا زمانی كه چشم آنها عنبیه داشته باشد. استفاده از عینك یا لنزهای تماسی هیچ كدام بر روال كار تشخیص، اختلال ایجاد نمی كنند و سبب تشخیص نادرست نمی‌شوند.

تاريخچه استفاده از اسكن عنبيه

استفاده از اسكن عنبيه براي شناخت و تشخيص هويت نخستين بار در سال 1936 توسط چشم پطشكي به نام فرانك بارچ پشنهاد شد اما اين موضع تا مدت ها به عنوان يك نظريه تخيلي باقي ماند و تنها در دهه 1980 در سري فيلم هاي جيمز باند اين موضوع مطرح و به تصوير كشيده شد.
در سال 1987 دو چشم پزشك ديگر به نام هاي آران سفير و لئونارد فلوم مجددا اين نظريه را مطرح كردند و در سال 1989 از استاد خود جان داگمن در دانشگاه هاروارد خواستند تا الگوريتم شناسايي و تشخيص عنبيه را به وجود آورد.اين الگوريتم ها كه حقوق آن در اختيار داگمن قرار گرفت توسط شركت" آيريس تكنولوژيز" توليد شد و پايه سيستم ها و محصولات كنوني قراري گرفت.در حال حاضر در بسياري از فرودگاه ها در دنيا از جمله در امارات از اسكن عنبيه استفاده مي شود.
منبع: www.hamshahrionline.ir
/خ