از اسراف‌کاران تقلید نکن؛ همان کسانی که در جامعه به فساد مشغول‌اند و سودی به حال مردم ندارند.1
از قدیم و ندیم گفته‌اند: «هر چیز حدّی دارد» یا به زبان ساده‌تر: «هیچ وقت زیاده‌روی نکن».
از خوردن و خوابیدن و بازی و ورزش بگیر تا کارهای مهم‌تر مثل حرف زدن و کار کردن و حتّی بذل و بخشش!
اگر چه زیاده‌روی همیشه بد است و ضررهای زیادی دارد، امّا ای کاش فقط به همین چیزها ختم می‌شد!
گاه زیاده‌روی در مقام و قدرت و اندوختن ثروت است و شخص دلش می‌خواهد مقام و قدرت و ثروتش را روز به روز بیشتر کند و آرزوی بزرگش این است که همه چیز را به نام او بزنند و همه در برابرش زانو بزنند!
او در رؤیاهای هر شب خودش را قلّه‌ای می‌پندارد که همه‌ی عالم و آدم مثل دامنه دورتادورش حلقه زده‌اند و منتظر شنیدن فرمان او هستند!
این جور آدم‌ها برای گسترش قدرت خود از هر چیز کمک می‌گیرند: زورگویی، فریب‌کاری و...
این‌ها چون دوست دارند همیشه و همه جا حرف، حرف خودشان باشد و فرمان، فرمان خودشان، اگر کسی کوچک‌ترین اعتراضی به آن‌ها بکند مثل آتشفشان فوران می‌کنند و همه چیز را به هم می‌ریزند!
مثل فرعون که برای گسترش قلمرو قدرتش به هر ستمی دست زد و خدا او را اسراف‌کار نامید.2
یعنی در نهایت شخص اسراف‌کار کم‌کم کارش به جاهای خطرناک کشیده می‌شود و به جای این‌که در راستای خیرخواهی و خدمت‌گزاری حرکت کند، به فساد روی می‌آورد. بهترین نمونه‌ی اسراف‌کارِ فاسد در زمان ما دولت جنایت‌کار و زورگوی آمریکاست!
دولتی که پنج قارّه‌ی زمین که هیچ، دلش می‌خواهد خیلی از کُره‌ها و بخش‌هایی از فضا هم در قلمرو خودش باشد و برای گسترش قدرت و ثروت خود به هر جنایت دست می‌زند و به همین خاطر، فاسدترین دولت دنیا نیز هست؛ زیرا جز زورگویی و فریب‌کاری و تخریب ارزش‌های فرهنگی ملّت‌های مظلوم جهان چیز دیگری بلد نیست!
پی نوشت:
1. سوره‌ی شعراء، آیه‌ی 151 و 152.
2.سوره‌ی دخان، آیه‌ی 31.
منبع: مجله باران
