- محمدصادق کرایی هستم. کارشناسی ارشد طرّاحی صنعتی دارم. اوّل یک دیزاینر هستم، بعد یک تصویرساز. دیزاین به معنای خلق ایده براساس منطق و فکر. هر چیز را طراحی می‌کنم؛ گاه به صورت محصول قابل تولید، گاه هم به صورت یک تصویر خلّاقانه‌‌ی کتاب یا مجلّه یا کاراکترهای یک انیمیشن و هر چیز که در دنیای اطراف هست.
چه شد که وارد کار تصویرگری شدید، آن هم برای گروه سنّی کودک و نوجوان؟
- از کودکی علاقه‌ی شدیدی به طرّاحی و نقّاشی داشتم؛ به کتاب‌های مصوّر و انیمیشن هم همین‌طور. همیشه دوست داشتم روزی نقّاشی‌هایم توی کتاب‌ها باشد؛ برای همین تا جایی که یادم است همیشه در حال طرّاحی بودم. بعد از فارغ‌التحصیلی در کنار کار اصلی‌ام با ناشرهای کتاب و مجلّات همکاری می‌کردم و تا الان ادامه دادم.
یک خاطره برای‌مان تعریف کنید
- همان طور که گفتم همیشه در حال طرّاحی بودم. در دوران دانشجویی تقریباً همه من را به این کار می‌شناختند. یادم هست روی دیوار یکی از کلاس‌های دانشگاه، که تقریباً قدیمی بود، شروع به طراحی کردم و با لکّه‌های روی دیوار شکل‌های خلّاقانه کشیدم. این کار من خیلی مورد توجّه واقع شد؛ حتّی رییس دانشگاه و مسئولین از کارم بازدید و عکّاسی کردند؛ البتّه چند روز بعد دیوار را مجدّد رنگ کردند!
ظاهراً شما انیمیشن هم کار می‌کنید، درباره‌‌ی این رشته هم برای‌مان بگویید.
- بله! انیمیشن هم همیشه برای من خیلی مهم و جذّاب بوده و علاوه بر این‌که در ساخت چند انیمیشن همکاری داشتم، خودم هم سعی کردم ایده‌هایم را بسازم. از آن‌جا که انیمیشن یک کار تیمی همه‌جانبه است، معمولاً در بخش کارگردانی، فیلمنامه، استوری بورد و طرّاح شخصیّت و فضا فعّالیّت دارم.
تا به حال انیمیشن خاصّی را بعد از طراحی به اجرا رساندید؟
- بله! انیمیشنی با نام تراژدی سه‌گانه کارگردانی کردم که در دوسالانه‌ی پویانمایی تهران هم پذیرفته شد.
نوجوان‌ها چطور می‌توانند تصویرگر بشوند و راه ورودشان به دنیای مجلّات و کتاب‌ها به چه صورت است؟
- اوّل از همه باید علاقه داشته باشند و همیشه در حال تمرین و طرّاحی باشند. کتاب‌های مصوّر و کارهای طرّاحان شاخص را ببینند؛ حتّی می‌توانند ابتدا تقلید کنند تا کم‌کم به سبک خودشان برسند، وقتی کارهای‌شان به قدرت کافی رسید، می‌توانند با مجلّات و ناشران شروع به همکاری کنند؛ البتّه رشته‌‌ی تصویرسازی در دانشگاه هم وجود دارد که می‌توانند در آینده در آن رشته ادامه تحصیل دهند.
جمله بسازید: قلم‌مو، پینگ‌پنگ، پفک‌نمکی، رونالدو، باران، مار و پلّه
- رونالدو زیر بارانِ پفک‌نمکی، با قلم‌مو، پینگ‌پنگ و مار و پلّه بازی می‌کرد.
کار شما سختی و مشکلات هم دارد؟ بعضی‌ها می‌گویند خب یک نقّاشی است دیگر، طرّاحی بلد باشی کافی است، نظر خودتان چیست؟
- همان طور که گفتم دیزاین یعنی تفکّر طرّاحی. اگر تصویری به نظر جالب و ستودنی می‌آید حتماً تفکّر خلّاقانه‌‌ی قوی پشت آن بوده که صرفاً با یک طرّاحی خوب یک‌سان نیست. ایده هم مهم است و همین ایده هست که به نقّاشی ارزش می‌دهد. پس نمی‌توان گفت هر کس طرّاحی بلد است تصویرساز خوبی است.
توی این رشته خانم‌ها موفّق‌تر هستند یا آقایان؟
- هر دو گروه موفّق‌اند؛ ولی تعداد خانم‌ها فکر می‌کنم بیشتر است؛ البتّه آماری ندارم! ذات این فعّالیت به گونه‌ای است که هرکس خلّاقیّت و پشت‌کار داشته باشد می‌تواند برای خود جایگاهی به‌دست آورد.
در حال حاضر چه می‌کنید؟
- در کنار تدریس تصویرسازی با مجلّات، از جمله مجلّه‌‌ی باران، همکاری می‌کنم. همین طور طرّاحی کتب مصوّر، که تخصص مورد علاقه‌ام است و سفارش‌دهنده‌های خاصّ خود را دارد؛ گاهی هم طراحی کاراکتر و انیمیشن...
اگر صحبت خاصّی دارید بفرمایید.
- در پایان باید بگویم جایگاه هنرمندان از جمله تصویرسازان در جامعه باید خیلی پررنگ‌تر باشد که متأسّفانه این‌طور نیست. اغلب مردم هنر را به عنوان کاری تفنّنی می‌شناسند که درآمد کمی هم دارد و البتّه دیدگاه اشتباهی است. این کار هم مانند همه‌‌ی کارها به تخصّص و صرف وقت فراوان نیاز دارد و امیدوارم بیشتر جدّی گرفته شود. ممنون از شما و مجلّه‌‌ی خوب باران.
منبع: مجله باران
