سينه مالامال درد است اي دريغا مرهمي
شاعر : حافظ
دل ز تنهايي به جان آمد خدا را همدمي |
|
سينه مالامال درد است اي دريغا مرهمي |
ساقيا جامي به من ده تا بياسايم دمي |
|
چشم آسايش که دارد از سپهر تيزرو |
صعب روزي بوالعجب کاري پريشان عالمي |
|
زيرکي را گفتم اين احوال بين خنديد و گفت |
شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمي |
|
سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل |
ريش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمي |
|
در طريق عشقبازي امن و آسايش بلاست |
ره روي بايد جهان سوزي نه خامي بيغمي |
|
اهل کام و ناز را در کوي رندي راه نيست |
عالمي ديگر ببايد ساخت و از نو آدمي |
|
آدمي در عالم خاکي نميآيد به دست |
کز نسيمش بوي جوي موليان آيد همي |
|
خيز تا خاطر بدان ترک سمرقندي دهيم |
کاندر اين دريا نمايد هفت دريا شبنمي |
|
گريه حافظ چه سنجد پيش استغناي عشق |
|