اي بيخبر بکوش که صاحب خبر شوي
شاعر : حافظ
تا راهرو نباشي کي راهبر شوي |
|
اي بيخبر بکوش که صاحب خبر شوي |
هان اي پسر بکوش که روزي پدر شوي |
|
در مکتب حقايق پيش اديب عشق |
تا کيمياي عشق بيابي و زر شوي |
|
دست از مس وجود چو مردان ره بشوي |
آن گه رسي به خويش که بي خواب و خور شوي |
|
خواب و خورت ز مرتبه خويش دور کرد |
بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوي |
|
گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد |
کز آب هفت بحر به يک موي تر شوي |
|
يک دم غريق بحر خدا شو گمان مبر |
در راه ذوالجلال چو بي پا و سر شوي |
|
از پاي تا سرت همه نور خدا شود |
زين پس شکي نماند که صاحب نظر شوي |
|
وجه خدا اگر شودت منظر نظر |
در دل مدار هيچ که زير و زبر شوي |
|
بنياد هستي تو چو زير و زبر شود |
بايد که خاک درگه اهل هنر شوي |
|
گر در سرت هواي وصال است حافظا |
|