نيست در شهر نگاري که دل ما ببرد
شاعر : حافظ
بختم ار يار شود رختم از اين جا ببرد |
|
نيست در شهر نگاري که دل ما ببرد |
عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد |
|
کو حريفي کش سرمست که پيش کرمش |
آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد |
|
باغبانا ز خزان بيخبرت ميبينم |
اگر امروز نبردهست که فردا ببرد |
|
رهزن دهر نخفتهست مشو ايمن از او |
بو که صاحب نظري نام تماشا ببرد |
|
در خيال اين همه لعبت به هوس ميبازم |
ترسم آن نرگس مستانه به يغما ببرد |
|
علم و فضلي که به چل سال دلم جمع آورد |
سامري کيست که دست از يد بيضا ببرد |
|
بانگ گاوي چه صدا بازدهد عشوه مخر |
منه از دست که سيل غمت از جا ببرد |
|
جام مينايي مي سد ره تنگ دليست |
هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد |
|
راه عشق ار چه کمينگاه کمانداران است |
خانه از غير بپرداز و بهل تا ببرد |
|
حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه يار |
|