رسيد مژده که آمد بهار و سبزه دميد
شاعر : حافظ
وظيفه گر برسد مصرفش گل است و نبيد |
|
رسيد مژده که آمد بهار و سبزه دميد |
فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشيد |
|
صفير مرغ برآمد بط شراب کجاست |
هر آن که سيب زنخدان شاهدي نگزيد |
|
ز ميوههاي بهشتي چه ذوق دريابد |
به راحتي نرسيد آن که زحمتي نکشيد |
|
مکن ز غصه شکايت که در طريق طلب |
که گرد عارض بستان خط بنفشه دميد |
|
ز روي ساقي مه وش گلي بچين امروز |
که با کسي دگرم نيست برگ گفت و شنيد |
|
چنان کرشمه ساقي دلم ز دست ببرد |
که پير باده فروشش به جرعهاي نخريد |
|
من اين مرقع رنگين چو گل بخواهم سوخت |
که رفت موسم و حافظ هنوز مينچشيد |
|
بهار ميگذرد دادگسترا درياب |
|