شراب بيغش و ساقي خوش دو دام رهند
شاعر : حافظ
که زيرکان جهان از کمندشان نرهند |
|
شراب بيغش و ساقي خوش دو دام رهند |
هزار شکر که ياران شهر بيگنهند |
|
من ار چه عاشقم و رند و مست و نامه سياه |
بيار باده که اين سالکان نه مرد رهند |
|
جفا نه پيشه درويشيست و راهروي |
شهان بي کمر و خسروان بي کلهند |
|
مبين حقير گدايان عشق را کاين قوم |
هزار خرمن طاعت به نيم جو ننهند |
|
به هوش باش که هنگام باد استغنا |
چو بندگان بگريزند و چاکران بجهند |
|
مکن که کوکبه دلبري شکسته شود |
نه آن گروه که ازرق لباس و دل سيهند |
|
غلام همت دردي کشان يک رنگم |
که سالکان درش محرمان پادشهند |
|
قدم منه به خرابات جز به شرط ادب |
که عاشقان ره بيهمتان به خود ندهند |
|
جناب عشق بلند است همتي حافظ |
|