حسب حالي ننوشتي و شد ايامي چند
شاعر : حافظ
محرمي کو که فرستم به تو پيغامي چند |
|
حسب حالي ننوشتي و شد ايامي چند |
هم مگر پيش نهد لطف شما گامي چند |
|
ما بدان مقصد عالي نتوانيم رسيد |
فرصت عيش نگه دار و بزن جامي چند |
|
چون مي از خم به سبو رفت و گل افکند نقاب |
بوسهاي چند برآميز به دشنامي چند |
|
قند آميخته با گل نه علاج دل ماست |
تا خرابت نکند صحبت بدنامي چند |
|
زاهد از کوچه رندان به سلامت بگذر |
نفي حکمت مکن از بهر دل عامي چند |
|
عيب مي جمله چو گفتي هنرش نيز بگو |
چشم انعام مداريد ز انعامي چند |
|
اي گدايان خرابات خدا يار شماست |
که مگو حال دل سوخته با خامي چند |
|
پير ميخانه چه خوش گفت به دردي کش خويش |
کامگارا نظري کن سوي ناکامي چند |
|
حافظ از شوق رخ مهر فروغ تو بسوخت |
|