تصویر: آیا به این تعداد وسیله نقلیه در جاده نیاز داریم؟ (Shutterstock)

کالیفرنیا اخیراً اعلام کرد که قصد دارد فروش خودروهای بنزین سوز را تا سال 2035 ممنوع کند، انتاریو 500 میلیون دلار در تولید خودروهای برقی (EV) سرمایه گذاری کرده است و تسلا به سرعت در حال تبدیل شدن به با ارزش ترین شرکت خود روسازی در جهان است.

به نظر می رسد که داشتن یک وسیله نقلیه الکتریکی یک گلوله جادویی در مبارزه با تغییرات آب و هوایی است، اما این طور نیست. چیزی که باید روی آن تمرکز کنیم این است که آیا اصلا کسی باید از وسیله نقلیه شخصی استفاده کند یا خیر.

به عنوان یک محقق در زمینه تحرک پایدار، می دانم که این پاسخ رضایت بخش نیست. اما این آخرین جایی است که آخرین تحقیقات من به آن منجر شده است.
گاهی اوقات کار اخلاقی این است که عادت های خود را تغییر دهیم. داشتن امکان رانندگی، اما در عین حال انتخاب عدم رانندگی یا انتخاب وسایل حمل و نقل عمومی واقعاً قابل ستایش است. EV های باتری، همچونTesla Model 3 - پرفروش ترین EV در کانادا در سال 2020 - هیچ آلاینده خروجی از لوله اگزوز ندارند. اما انتشار گازهای گلخانه ای بالاتری در تولید و ساخت خود نسبت به خود روهای معمولی دارند و اغلب از برق ناشی از سوخت های فسیلی استفاده می کنند.

تقریباً 18 درصد از برق تولید شده در کانادا از سوخت های فسیلی در سال 2019 تأمین می شد که از صفر درصد در کبک تا 90 درصد در آلبرتا متغیر بود.

محققانی مانند من انتشار گازهای گلخانه ای یک وسیله نقلیه جایگزین، مانندEV ، را با یک وسیله نقلیه معمولی در طول عمر وسیله نقلیه مقایسه می کنند، تمرینی که به عنوان ارزیابی چرخه عمر شناخته می شود. به عنوان مثال، تسلا مدل 3 در مقایسه با تویوتا کرولا می تواند تا 75 درصد گازهای گلخانه ای منتشر شده در هر کیلومتر طی شده در کبک را کاهش دهد، اما در آلبرتا هیچ کاهشی ایجاد نمی کند.

صدها میلیون ماشین جدید

برای جلوگیری از تأثیرات شدید و جبران ناپذیر بر اکوسیستم ها، جوامع و کل اقتصاد جهانی، ما باید افزایش دمای متوسط جهانی را تا سال 2100 به کمتر از 2 درجه سانتی گراد - و در حالت ایده آل 1.5 درجه سانتیگراد – که بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن است - برسانیم.

ما می توانیم این اهداف تغییر اقلیم را به برنامه هایی عملی تبدیل کنیم. اول، ما بودجه های انتشار گازهای گلخانه ای را با استفاده از مدل های انرژی و آب و هوا برای هر بخش از اقتصاد و برای هر کشور برآورد می کنیم. سپس با در نظر گرفتن فناوری های جایگزین و همچنین تحولات بالقوه اقتصادی و اجتماعی آینده، انتشارات آینده گازها را شبیه سازی می کنیم.

من به ناوگان خود روهای سواری ایالات متحده که به 260 میلیون خودرو می رسد، نگاه کردم تا به یک سؤال ساده پاسخ دهم: آیا می توان با جایگزینی خودروهای بنزینی با خودروهای برقی، انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از این بخش را با اهداف آب و هوایی مطابقت داد؟

نتایج تکان دهنده بود. با فرض عدم تغییر در رفتارهای مسافرتی، و کربن زدایی 80 درصدی برق، تحقق یک هدف 2 C می تواند تا سال 2050 به 300 میلیون خود روی الکتریکی یا 90 درصد ناوگان پیش بینی شده ایالات متحده، نیاز داشته باشد. این امر مستلزم آن است که همه خودروهای خریداری شده جدید از سال 2035 به بعد برقی باشد.
انتخاب رانندگی با خود روهای برقی بیشتر به عنوان نشانه ای از ثروت و امتیاز افراد به نظر می رسد تا چیزی که نیاز به ستایش اخلاقی داشته باشد.

تصویر: اتومبیل ها در خیابان شهری در صف شارژ ایستاده اند. ایستگاه های شارژ EV در اسلو، نروژ.(Shutterstock)

اگر بخواهیم این موضوع را در نظر بگیریم، در حال حاضر 880،000 خودروی برقی در ایالات متحده وجود دارد که 0.3 درصد ناوگان است. حتی خوشبینانه ترین پیش بینی های آژانس بین المللی انرژی نشان می دهد که ناوگان ایالات متحده تا سال 2050 تنها حدود 50 درصد برقی خواهد شد.

برق رسانی عظیم و سریع

همچنان، از لحاظ نظری 90 درصد امکان پذیر است، این طور نیست؟ احتمالاً، اما آیا این مطلوب است؟

برای رسیدن به این هدف، ما باید خیلی سریع بر همه چالش های مرتبط با استفاده ازEV ، مانند نگرانی در مورد بُرد، هزینه خرید بالاتر، و در دسترس بودن زیر ساخت شارژ فائق آییم.

یک گام سریع برق رسانی، زیر ساخت های برق و زنجیره تأمین بسیاری از مواد ضروری برای باتری ها مانند لیتیوم، منگنز و کبالت را به شدت به چالش می کشد. این امر نیازمند ظرفیت وسیع منابع انرژی تجدید پذیر و خطوط انتقال، زیر ساخت های گسترده شارژ، هماهنگی بین دو بخش تاریخی متمایز (برق و سیستم های حمل و نقل) و نو آوری های سریع در فناوری باتری های برقی است. من نمی گویم غیر ممکن است، اما معتقدم بعید است. (باتری کافی برای برقی کردن همه خودروها وجود ندارد - به جای آن روی کامیون ها و اتوبوس ها تمرکز کنید.)

پس چه؟ آیا تسلیم می شویم، و سرنوشت جمعی خود را می پذیریم و تلاش های خود را برای برق رسانی متوقف می کنیم؟

برعکس، من فکر می کنم که ما باید اولویت های خود را مجدداً بررسی کرده و جرأت کنیم یک سؤال مهم تر بپرسیم: آیا ما به این تعداد وسیله نقلیه در جاده نیاز داریم؟
تصور این که رانندگی با EV از نظر اخلاقی ضروری است ناخوشایند است زیرا EV ها گران هستند.

اتوبوس، قطار و دوچرخه

به بیان ساده، سه راه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از حمل و نقل سواری وجود دارد: اجتناب از نیاز به سفر، تغییر شیوه های حمل و نقل، یا بهبود فناوری. خود روهای برقی تنها یک طرف مشکل را حل می کنند، آن هم فناوری است.

و در حالی که EV ها در مقایسه با خود روهای معمولی میزان انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهند، ما باید آنها را با اتوبوس، قطار و دوچرخه مقایسه کنیم. وقتی این کار را می کنیم، پتانسیل آنها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به دلیل انتشار گازها در چرخه عمرشان و تعداد محدود افرادی که در یک زمان حمل می کنند، از بین می رود.

تصویر: تراموا برقی در ایستگاه. تراموا برقی در ساپورو، ژاپن.(Shutterstock)

اگر ما واقعاً می خواهیم مشکلات آب و هوایی خود را حل کنیم، باید ماشین های برقی را همراه با سایر اقدامات مانند حمل و نقل عمومی و تحرک فعال مستقر کنیم. این واقعیت بسیار مهم است، به ویژه با توجه به کاهش اخیر حمل و نقل عمومی در ایالات متحده، بیشتر به دلیل افزایش مالکیت خود رو، قیمت پایین بنزین و ظهور تردد مسافرتی با اسنپ.

دولت ها باید سرمایه گذاری گسترده ای در زیر ساخت های حمل و نقل عمومی، دوچرخه سواری و پیاده روی انجام دهند تا آن زیر ساخت ها را بزرگ تر، ایمن تر و قابل اطمینان تر کنند. و ما باید نیازها و اولویت های حمل و نقل خود را دو باره ارزیابی کنیم.

راه کربن زدایی طولانی و پرپیچ و خم است. اما اگر ما مایل به پیاده شدن از خود روهای خود باشیم و از میان جنگل راه میانبر را در پیش بگیریم، ممکن است خیلی سریع تر به آن جا برسیم.
رانندگی با خود روهای برقی ممکن است از نظر زیست محیطی خنثی یا حتی مضر در نظر گرفته شود.

در نظر گرفتن جنبه های اخلاقی

تصویر: در مقایسه با گزینه های رانندگی کمتر یا اصلاً عدم رانندگی، رانندگی با EV را مشکل است چیزی ستودنی ببینیم. (Charlotte Stowe/Unsplash)

یکی از اعضای خانواده من یک پلاک رُند دارد که روی آن نوشته شده است "4THEFUTR ". این پلاک وسیله نقلیه الکتریکی صاحبش را تزئین می کند - و ممکن است برخی از سایل نقلیه را فخر فروشانه به نظر برساند.

تحسین اقدامات ما می تواند بسیار خوب باشد، اما آیا از نظر اخلاقی چیزی در مورد رانندگی با وسیله نقلیه برقی (electric vehicle) (EV) قابل ستایش است؟

بسیاری می گویند بله، و برخی دیگر چندان مطمئن نیستند زیرا رانندگی با خود روهای برقی ممکن است از نظر زیست محیطی خنثی یا حتی مضر در نظر گرفته شود، اما ما باید این جزئیات را به متخصصان مربوطه بسپاریم.

من به عنوان یک فیلسوف اخلاق، شیوه ای را که اعمال و رفتارها دارای موقعیت اخلاقی خود هستند، مطالعه می کنم. بسیاری از ما فکر می کنیم برخی اقدامات از نظر اخلاقی خوب و برخی دیگر از نظر اخلاقی بد هستند. اما کدام اقدامات دارای آن وضعیت ها هستند و چگونه آنها را به دست می آورند؟ من فرض می کنم که رانندگی با EV ها به طور کلی برای محیط زیست مفید است، اما این فرض نشان نمی دهد که رانندگی با EV ها از نظر اخلاقی قابل ستایش است.
دولت ها باید سرمایه گذاری گسترده ای در زیر ساخت های حمل و نقل عمومی، دوچرخه سواری و پیاده روی انجام دهند تا آن زیر ساخت ها را بزرگ تر، ایمن تر و قابل اطمینان تر کنند.

مقوله های اخلاقی

به طور معمول، یک عمل وقتی از نظر اخلاقی خوب است قابل ستایش است. فیلسوفان معتقدند اقدامات خوب در دو نوع انجام می شوند. انجام برخی اقدامات از نظر اخلاقی ضروری است، مانند مراقبت از فرزندان خود، یا عدم آسیب رساندن به افراد برای تفریح. انجام اقدامات ضروری حداقل از نظر فنی قابل ستایش است (در عمل غالباً انجام این کار عجیب است).

نوع دیگری از اقدامات اخلاقی خوب، عملی است که از نظر اخلاقی مجاز باشد. این ها اقداماتی است که ممکن است یا می توانیم انجام دهیم اما الزامی به انجام آن نداریم. ما نیازی به تبادل خوشحالی با همسایه سالخورده نداریم، اما اگر انجام این کار روشنا بخش روز آنها باشد انجام آن می تواند از نظر اخلاقی خوب باشد - ایجاد احساس خوب در افراد از این طریق مجاز و اغلب ستودنی است.

یکی از زیر مجموعه های مهم اقدامات مجاز، اقداماتی است که دارای موقعیت خاصی هستند، یعنی فوق العاده (بیش از حد لزوم) – این ها اقداماتی هستند که که از آن چه از نظر اخلاقی مورد نیاز است، فراتر می روند. آنها همچنین با اعمال مجاز اخلاقی متفاوت هستند، زیرا آن چه فوق العاده است اغلب برای شخص انجام دهنده آن هزینه در بر دارد. گفتن "صبح به خیر" به همسایه ما فراتر از همین گفتن نمی رود، اما اگر بخواهید اطمینان حاصل کنید که وضعیت آنها را بررسی کرده اید و در انجام کارهای احتمالی کمک شان کنید ممکن است کاری هزینه بر باشد.
ناوگان ایالات متحده تا سال 2050 تنها حدود 50 درصد برقی خواهد شد.

تصویر: یک وسیله نقلیه برقی در جنگل حرکت می کند. تصور این که رانندگی با EV از نظر اخلاقی ضروری است ناخوشایند است زیرا EV ها گران هستند.(JP Valery/Unsplash)
در حالی که EV ها در مقایسه با خود روهای معمولی میزان انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهند، ما باید آنها را با اتوبوس، قطار و دوچرخه مقایسه کنیم. وقتی این کار را می کنیم، پتانسیل آنها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به دلیل انتشار گازها در چرخه عمرشان و تعداد محدود افرادی که در یک زمان حمل می کنند، از بین می رود.

چرا رانندگی با EV را تحسین می کنید؟

با در نظر گرفتن این چارچوب اساسی، رانندگی با EV چگونه می تواند از نظر اخلاقی قابل ستایش باشد؟

اگر اقدامی از نظر اخلاقی لازم است، ما باید آن را انجام دهیم. و وقتی باید کاری را انجام دهیم، بسیاری از ما فکر می کنیم که باید بتوانیم آن را انجام دهیم. به طرز قابل قبولی، نمی توانید ملزم به انجام کاری شوید که واقعاً قادر به انجام آن نیستید. این اصلی است که فیلسوفان اخلاق آن را "Ought Implies Can" (الزام دلالت دارد بر توانایی) می نامند. این که آیا ما باید این اصل را بپذیریم، بحث برانگیز است، اما یک چارچوب رایج این است که اگر کسی باید عملی را انجام دهد، باید فرصت و وسایلی برای انجام آن عمل داشته باشد.

تصور این که رانندگی با یک EV از نظر اخلاقی ضروری است، بسیار ناخوشایند است. برای مردم، EV ها گران هستند. اگر از خرید یک ماشین 40 هزار دلاری لذت می برید، خود را بسیار خوش شانس بدانید. قرار است یارانه ها خود روهای برقی را در دسترس قرار دهند، اما آنها واقعاً به عنوان منافعی برای کسانی که از امکانات مادی قابل توجهی برخوردار هستند، عمل می کنند و نه به عنوان سیاست های اجتماعی که در بهتر یا بدنر شدن وضعیت آنها مؤثر است.

هنگامی که مردم فکر کنند که رانندگی با یک خود روی الکتریکی از نظر اخلاقی الزامی است، ممکن است فرض کنند که دیگران شرایطی مشابه با خود آنها را دارند: دیگرانی با امکانات مالی قابل توجه، دارای خانه های مستقل یا خصوصی، که عمدتاً از طریق وسیله نقلیه خود رفت و آمد می کنند و غیره.

این نشان دهنده لزومِ داشتنِ برخی از شرایط مهم مادی در الزامات فرض شده است: اگر می توانید رانندگی کنید، اگر می توانید یک خودروی برقی خریداری کنید، و اگر فضایی برای جا دادنِ آن دارید، از نظر اخلاقی بایسته است اقدام به رانندگی یک خود رو برقی نمایید. در این حالت، رانندگی با یک EV الزامی نیست که بیشتر مردم داشته باشند. و این که آیا کسی باید این کار را انجام دهد بستگی به گزینه های دیگر موجود دارد.
ما باید اولویت های خود را مجدداً بررسی کرده و جرأت کنیم یک سؤال مهم تر بپرسیم: آیا ما به این تعداد وسیله نقلیه در جاده نیاز داریم؟

تصویر: خودروی برقی در امتداد یک خانه شارژ می شود. رانندگی با EV یک ضرورت برای اکثر مردم نیست. اد هاروی /Unsplash
ما باید خیلی سریع بر همه چالش های مرتبط با استفاده ازEV ، مانند نگرانی در مورد بُرد، هزینه خرید بالاتر، و در دسترس بودن زیر ساخت شارژ فائق آییم.
حتی اگر از نظر اخلاقی ضروری نباشد، نگرانی های مشابه، این ایده را که رانندگی با یک EV از نظر اخلاقی مجاز است، پیچیده می کند. باز هم، مجاز بودن به امکانات مادی شخص اضافه می کند - توانایی خرید وسایل نقلیه گران قیمت، داشتن خانه و غیره.

انتخاب رانندگی با خود روهای برقی بیشتر به عنوان نشانه ای از ثروت و امتیاز افراد به نظر می رسد تا چیزی که نیاز به ستایش اخلاقی داشته باشد. اما این جنبه ها ممکن است این را مناسب تر سازد که بگوییم رانندگی با یک EV بیش از حد لزوم یا فوق العاده است.

سایر گزینه های ما

چارچوب فوق برای گزینه فوق العاده محدود است. یک گزینه به راحتی نادیده گرفته می شود، که همچنین از نظر اخلاقی نیز قابل ستایش است: رانندگی کمتر، یا در برخی موارد اصلاً عدم رانندگی.

گاهی اوقات کار اخلاقی این است که عادت های خود را تغییر دهیم. داشتن امکان رانندگی، اما در عین حال انتخاب عدم رانندگی یا انتخاب وسایل حمل و نقل عمومی واقعاً قابل ستایش است. و یک درس کلی در این جا وجود دارد که فراتر از EV است: آن چه ما در مقابل انتخاب های خود قرار می دهیم برای ستایش اخلاقی اهمیت دارد.

EV ها تا حدی محبوب هستند زیرا بسیاری از قسمت های وضعیت طبیعی موجود را دست نخورده باقی می گذارند. وقتی شما ثروتمندید، تغییر به EV فشار چندانی به شما وارد نمی آورد. در این جا این نادیده گرفته می شود که گاهی اوقات آن چه ستودنی است زمانی است که تصمیم می گیرید بدون آن بروید. در مقایسه با گزینه رانندگی کمتر یا اصلاً، مشکل است رانندگی با EV را چیزی ستودنی بدانیم.

بسیاری از تصمیمات اخلاقی وجود دارد که زندگی ما را راحت تر می کند. گاهی اوقات ما باید آنها را به هر حال، برای آینده انجام دهیم.
باتری کافی برای برقی کردن همه خودروها وجود ندارد - به جای آن روی کامیون ها و اتوبوس ها تمرکز کنید.
منبع: متیو اسکارفون، الکساندر میلوانوف، University of Toronto