31 خرداد 1389 / 8 رجب 1431 / 21 ژوئن 2010 |
1) 31 خرداد سال 1358 هجري شمسي :
نيروهاي واكنش سريع آمريكا به منطقه خاورميانه اعزام شدند . پس از ضعف قدرت بريتانيا در پايان جنگ جهاني دوم و ضعف رهبري در دنياي عرب ها؛ آمريكا وارد منطقه خاورميانه شد و به جاي استعمار انگليس خود اين منطقه را استعمار كرد . همچنين اكتشافات ذخاير عظيم نفتي به ميزان شصت درصد از كل ذخاير نفتي جهان دراين منطقه موجب افزايش نفوذ آمريكايي ها در اين منطقه از جهان شد ، به طوري كه برخي از پايگاههاي نظامي منطقه را از انگلستان منطقه خليج فارس در خاورميانه از ابتداي دهه 50 ميلادي تاكنون به عنوان يكي از محورهاي استراتژيكي و حياتي براي تمام كشورهاي جهان شده است . |
2) رحلت عارف كامل و استاد بزرگ اخلاق "ميرزا جواد آقاملكي تبريزي" (1305 ش) :
آيتاللَّه ميرزا جوادآقا ملكي تبريزي در حدود اواخر نيمه اول قرن سيزدهم هجري شمسي در خانوادهاي متدين در تبريز به دنيا آمد. وي پس از تحصيلات مقدمات و سطوح حوزه، براي تكميل تحصيلات خود راهي نجف اشرف گرديد و در محضر عالمان نامداري همچون آخوند خراساني و حاج آقارضا همداني، فقه و اصول را آموخت و در حلقه درس حديث محدث بزرگ، ميرزا حسين نوري حاضر شد. ميرزا جواد ملكي پس از چندي در محفل عارف سترگ، آخوند ملاحسينقلي همداني قرار گرفت و پاي در سير و سلوك و عرفان و تهذيب نفس نهاد. وي در حدود سال 1280ش راهي قم گرديد و درس فقه، اخلاق و عرفان خود را برپا كرد. تابناكي سالهاي حضور اين شخصيت علمي - عرفاني، زمينهساز هجرت بسياري از علما و بزرگان به سوي اين خطه گرديد و فضلاي فراواني در حلقه درس ميرزا جواد جاي گرفتند كه حضرات آيات عظام: حاج آقا حسين فاطمي قمي، آخوند ملا علي همداني، سيد شهابالدين مرعشي نجفي، سيد ابوالقاسم خويي، سيد رضا بهاءالديني و حضرت امام خميني(رحمة الله علیه) ، از آن جملهاند. همچنين برخي از كتب اين سالك الي اللَّه بدين قرارند: اسرار الصلاة، المراقبات و رساله لقاءاللَّه و... . سرانجام مرغ جان آيتاللَّه ميرزاجواد ملكي تبريزي، اين عارف كامل و عالم عامل و سالك واصل در سي و يكم خرداد 1305 ش برابر با يازدهم ذي حجه 1344 ق از قفس تن رهايي يافت و پيكر مطهر وي پس از تشييعي با شكوه، در جوار حرم حضرت معصومه(سلام الله عليها) در قبرستان شيخان قم، رخ در نقاب خاك كشيد. |
3) رأي مجلس شوراي اسلامي درباره عدم كفايت سياسي بني صدر (1360 ش):
پس از ماهها درگيري بني صدر و هوادارانش با نيروهاي ارزشي و انقلابي، طرح عدم كفايت سياسي رييس جمهور در مجلس شوراي اسلامي مطرح شد. مهمترين دليل بر عدم كفايت سياسي بني صدر، موضعگيري وي عليه نظام جمهوري اسلامي و اتحاد نامقدس با كليه نيروهاي ضد انقلاب وابسته به شرق و غرب جهت نابودي نظام اسلامي و همچنين مخالفت مستمر وي با مجلس شوراي اسلامي از بدو تأسيس و حتي پيش از افتتاح آن، دخالت صريح در قوه قضاييه و عدم درك صحيح از بديهيترين اصول قانون اساسي و نيز عدم اعتقاد به اصل تفكيك قوا عنوان گرديد. در نتيجه، اين طرح با 177 رأي موافق، 1 رأي مخالف و 12 رأي ممتنع به تصويب رسيد و يك روز پس از تصويب طرح عدم كفايت سياسي بني صدر، حضرت امام خميني(رحمة الله علیه) ، وي را از رياست جمهوري اسلامي ايران نيز عزل كردند. اين در حالي بود كه حضرت امام، پيش از اين وي را در بيستم خرداد 1360، از فرماندهي كل قوا نيز عزل كرده بودند. پس از بركناري بني صدر از رياست جمهوري، فعاليتهاي خرابكارانه و براندازانه بر ضد حكومت و دولت آغاز شد كه عمدتاً از طرف منافقين موسوم به سازمان مجاهدين خلق سازماندهي ميگرديد. از جمله در هفتم تيرماه 1360، دفتر حزب جمهوري اسلامي منفجر شد و طي آن، آيتاللَّه بهشتي و شماري از وزرا و نمايندگان مجلس شوراي اسلامي به شهادت رسيدند. همچنين در هشتم شهريور 1360، دفتر نخست وزيري منفجر شد و در آن، محمدعلي رجايي، رييس جمهور و دكتر محمد جواد باهنر، نخست وزير و تعدادي از شخصيتها شربت شهادت نوشيدند. اين وقايع ميتوانست به سادگي منجر به سقوط يك نظام سياسي شود، اما بازتاب آن در مردم، نتيجه معكوس داشت چرا كه با سخنرانيها و پيامهاي امام خميني(ره) كه به نحو هوشمندانهاي به مردم اميد ميدادند، آنان را انسجام ميبخشيدند و گروههاي سياسي ضدِ نظام را بي اعتبار ميساختند، اثري وصف ناشدني در ملت مسلمان براي مقاومت بيشتر ايجاد ميكرد. از اين جهت بود كه نظام اسلامي از اين دوران پرخطر و پرآشوب با توكل بر خدا، رهبريهاي حضرت امام و مقاومت و پايدار مردم گذشت و به مسير خود ادامه داد. |
4) شهادت سردار رشيد اسلام "دكتر مصطفي چمران" در دهلاويه (1360 ش):
دكتر مصطفي چمران در سال 1311 ش در تهران به دنيا آمد. پس از پشت سرگذاشتن تحصيلات ابتدايي و متوسطه، وارد دانشكده فني دانشگاه تهران گرديد و پس از احراز رتبه اول دانشگاه، بورس تحصيلي در آمريكا را اخذ كرد. در امريكا به تشكيل انجمن اسلامي دانشجويان ايراني و انتشار ماهنامه و فعاليتهاي متعدد ضدرژيم پهلوي پرداخت. دكتر چمران سپس راهي مصر گرديد و پس از گذراندن دوره نظامي چريكي، جهت ياري برادران لبناني به آن كشور رفت. وي به مدت هشت سال در آن ديار ماند و همگام با امام موسي صدر خدمات شاياني به ملت مظلوم آن سامان ارايه كرد. دكتر مصطفي چمران پس از پيروزي انقلاب اسلامي و پس از 22 سال دوري از وطن به كشور بازگشت و معاونت نخستوزيري را برعهده گرفت. وي بعدها نماينده امام در شوراي دفاع، وزير دفاع و نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي گرديد و مشغول به خدمت شد. دكتر مصطفي چمران همچنين ستاد جنگهاي نامنظم را در اهواز سازماندهي كرد و ضربات متعددي بر پيكر ارتش متجاوز بعثي وارد نمود. حضور اين سردار رشيد اسلام در جبهههاي نبرد و نيز فرو نشاندن غائله پاوه و سركوب عناصر ضدانقلاب در كردستان از جمله صفحات درخشان زندگي اين شهيد والا مقام ميباشند. سرانجام اين عارف و فرمانده سلحشور در حالي كه چند روز قبل، منطقه عملياتي دهلاويه را از لوث وجود دشمن بعثي پاك كرده بود، در آخر خرداد 1361 در اين منطقه به ديدار معبود شتافت و پيكر پاكش در گلزار شهداي بهشت زهرا، جاي گرفت. |
5) آغاز عمليات نصر 4 در شمال ماووت عراق توسط سپاه (1366 ش):
عمليات نصر4 در تاريخ 66/3/31 با رمز مبارك يا امام جعفر صادق(ع)، با هدف آزادسازي شهر ماووت عراق و ارتفاعات منطقه آغاز شد. رزمندگان اسلام پس از شناسايي منطقه، به سمت هدف حركت كرده و به شهر ماووت نزديك شدند. پس از ساعاتي درگيري، رزمندگان با تثبيت مواضع تصرف شده و به غنيمت گرفتن مهمات دشمن، مقدمات آزادي شهر ماووت رافراهم ميكنند و اين شهر در يك قدمي آزادي قرار گرفت. اين عمليات در روزهاي بعد نيز ادامه يافت و عليرغم مقاومت شديد نيروهاي بعث، رزمندگان اسلام با استفاده از شيوههاي جنگهاي كوهستاني و تنگ كردن حلقه محاصره، پيروزمندانه وارد ماووت عراق شدند. در اين حال دشمن براي باز پسگيري ماووت، پاتكهاي سنگيني تدارك ديد كه همگي با شكست و عقبنشيني آنان مواجه گرديد. اين عمليات كه در سه مرحله صورت گرفت نتايج ذيل را به همراه داشت: تلفات نيروي انساني دشمن: 560 نفر اسير، 3000 نفر كشته و زخمي؛ ساير نتايج: آزاد شدن بخش ديگري از منطقه ماووت از جمله شهر و دشت ماووت و ارتفاعاتي نظير ژاژيله، شاخ قشنگ، بالوسه و در مجموع، منطقهاي به وسعت 50 كيلومتر مربع؛ تجهيزات و امكانات: تانك و نفربر: 8 دستگاه انهدامي و 10 دستگاه اغتنامي، خودرو: 10 دستگاه انهدامي و 20 دستگاه اغتنامي. |
6) حادثه دلخراش زلزله، در استانهاي گيلان و زنجان (1369ش):
در نيمه شب سيويكم خرداد ماه 1369، زلزله شديدي در گيلان و زنجان به وقوع پيوست كه بيش از پنجاه هزار تن كشته و شصت هزار نفر مجروح و نيم ميليون آواره برجاي گذاشت. در اثر اين زمين لرزه، 32 هزار واحد مسكوني روستايي و هزاران خانه و مغازه در شهرهاي استانهاي گيلان و زنجان به طور كامل تخريب شد. همچنين نزديك به يك ميليون رأس انواع احشام نيز زير آوار ماندند. قدرت اين زلزله سهمگين 7/3 درجه در مقياس ريشتر و با مركزيت شهر رودبار بود. |
7) رحلت عالم بزرگوار و فقيه جليل، آيتاللَّه "سيدمحمدباقر سلطاني طباطبايي بروجردي" (1376ش):
آيتاللَّه سيدمحمدباقر سلطاني طباطبايي بروجردي فرزند آيتاللَّه سيدعلياصغر سلطان العلماء بروجردي از علما و بزرگان آن شهر، در سال 1291 ش (1333 ق) در بروجرد به دنيا آمد. وي پس از پشت سر گذاشتن مقدمات علوم در زادگاهش، راهي قم گرديد و از محضر استادان بزرگي همچون حضرات آيات سيد محمدتقي خوانساري، محمد فيض قمي و محمد علي اراكي استفاده كرد. آيتاللَّه سلطاني سپس عازم نجف اشرف شد و در حلقه درس آيات عظام سيد ابوالحسن اصفهاني و آقاضياءالدين عراقي شركت نمود و به مدارج والاي علمي دست يافت. اين عالم رباني پس از آن مدتي در مشهد و در نهايت در قم سكني گزيد و به تدريس فقه و اصول مشغول شد. آيتاللَّه سلطاني در اين سالها همزمان با تدريس، در دروس فقه و اصول آيتاللَّه بروجردي و درس معقولِ آيتاللَّه شاه آبادي شركت ميجست و در اين علوم به مدارج بالايي دست يافت. آيتاللَّه سلطاني از آن پس يكسره به تدريس و تاليف همت گماشت و شاگردان فاضلي در حوزه علميه قم پرورش داد. همچنين از اين عالم برجسته آثاري از جمله استصحاب، الفوائد الفاطميه و رسالهاي در شرح منظومه ميرزا محمد تنكابني بر جاي مانده است. آيتاللَّه سلطاني، دوستي ديرينهاي با حضرت امام خميني(رحمة الله علیه) داشته و حاج احمد خميني نيز داماد ايشان بود. معظم له در دوره اول مجلس خبرگان قانون اساسي نيز حضور داشت. سرانجام اين فقيه اصولي و مدرس برجسته حوزه علميه قم، در سي و يكم خرداد 1376 ش برابر با پانزدهم صفر 1418 ق در 85 سالگي بدرود حيات گفت و در جوار مرقد مطهر حضرت امام خميني(رحمة الله علیه) ، به خاك سپرده شد. |
8) شهادت "نجيبالدين سمرقندي" دانشمند و طبيب(619 ق):
محمد بن علي بن عُمر سمرقندي ملقب به جمال الدين از مشاهير اطباي اواخر قرن ششم و اوايل قرن هفتم ميباشد. اِبدالُ الاَدويه، الاسباب و العَلامات و اغذية المَرضي از اوست. جمالالدين در سال 619 ق هنگامي كه مغولان، هرات را تسخير كرده و مردم را قتل عام نمودند، به دست آنان به قتل رسيد. |
9) تولد فقيه بزرگ "محمد بن حسن عاملي" معروف به "شيخ حرّ عاملي" (1033 ق)
محمد بن حسن عاملي معروف به شيخ حرّ عاملي در روستاي مَشغَره از توابع جبل عامل لبنان متولد گرديد. شيخ حسن ظهير، شهيد ثاني، پدر، عمو و دايى وي از اساتيد شيخ حُرّ عاملي بودند. او تا چهل سالگي در كشور سوريه و منطقهي جَبَل عامل، نزد استادان شيعي تعليم يافت و بعدها به عراق و خراسان عزيمت نمود. شيخ حُرِّ عاملي در مشهد به منصَب شيخ الاسلامي و قاضيُ القضاتي اين شهر منصوب شد و در اصفهان نيز مورد احترام علامه محمد باقر مجلسي و شاهِ صفوي قرار گرفت. از ايشان بيش از 20 كتاب و رساله بر جاي مانده است. اما معروفترين اثر شيخ حرُّ عاملي، كتاب عظيم وسايل الشيعه در 30 جلد ميباشد كه كار تاليف آن، هجده سال به درازا انجاميد. وي در اين كتاب، همهي روايات و اخباري را كه در قرن چهارم هجري در كتب ششگانهي روايي شيعه(شامل اصول كافي، مَن لايحضُرُهُ الفقيه، تهذيب و استِبصار، محاسن برقي و قُربُ الاستاد) گرد آمده بود، يكجا جمعآوري كرد و رواياتي بسيار بر آنها افزود. همچنين كتب: صحيفهي ثاني، الفُصولُ المُهمَّه، الفَوايدُ الطوسيَّه و تواترُ القرآن از جمله آثار اين عالم بزرگ مسلمان ميباشند. اين عالم برجسته در 21 رمضان 1104 قمري در مشهد مقدس وفات نمود و در صحن شريف امام رضا(ع) مدفون گرديد. |
10) شهادت آيتاللَّه "سيدعبداللَّه بهبهاني" از رهبران اصلي نهضت مشروطه(1328 ق) :
آيتاللَّه سيد عبداللَّه فرزند سيد اسماعيل مجتهد بهبهاني در حدود سال 1260 قمري به دنيا آمد. وي پس از تحصيلِ مقدمات علوم شرعي، راهي نجف اشرف گرديد و در حوزهي درس آيات عظام شيخ مرتضي انصاري، ميرزا محمد حسن شيرازي و سيد حسين كوهكمري شركت جُست. سيد عبداللَّه پس از اخذ اجتهاد، در سال 1295 ق به تهران مراجعت كرد و پس از فوت پدر، مقام مذهبي او را احراز كرد. سيد با كمك هوش فطري و صراحت بيان، در حوزهي علمي تهران به مرور به شهرت دست يافت و در شمار علماي بزرگ پايتخت درآمد. آيتاللَّه بهبهاني در جريان مشروطه، به همراه آيتاللَّه سيدمحمد طباطبايى، رهبري اصلي مشروطيت را برعهده داشت و در راه تحقق آرمان انقلابي خويش، صدمات فراواني ديد و مدتي به عتبات تبعيد گشت. وي در واقعهي به توپ بستن مجلس توسط محمدعلي شاه قاجار، به اسارت قزّاقان درآمد و بعد از شكنجههاي بسيار، با سر برهنه و چهرهي خونآلود و جامهي پاره به باغشاه برده شد. آيتاللَّه بهبهاني، پس از اعلان مشروطيت، فعالانه در برگزاري انتخابات و تشكيل مجلس ملي شركت جُست. اگرچه خود هيچ مقام دولتي را نپذيرفت ولي در همهي كارها نظارتِ كامل داشت. در مجلس دوم كه نمايندگان به دو گروه تندرو و ميانهرو تقسيم شده بودند به حمايت از ميانهروها برخاست. در اين حال تندروان كمر به قتل او بستند. سرانجام آيتاللَّه بهبهاني، اين روحاني آگاه و مجتهد مبارز و مقتدر در هشتم رجب سال 1328 ق برابر با 24 تيرماه 1289 ش در 68 سالگي توسط اشخاص نقابداري كه به منزلِ او هجوم آورده بودند، به ضرب سه گلوله به شهادت رسيد. از اين عالم برجسته، 25 رساله در فقه به جاي مانده است. |
11) تولد "آبه پروو" رماننويس برجسته فرانسوي (1697م):
آنتوان فرانسوا پروود گزيل معروف به آبه پروو، رماننويس فرانسوي در 21 ژوئن 1697م در فرانسه به دنيا آمد. آنتوان در مدرسه مذهبي يسوعيان، تحصيلات درخشاني انجام داد و به سلك روحانيان درآمد، اما خوي ناپايدار و طبع ماجراجوي او باعث شد كه چند بار شغل خود را تغيير دهد گاه زندگي مذهبي و گاه زندگي نظامي پيش گيرد. او همچنين پس از پيوستن به جامعه مذهبي شهر رُوان فرانسه، به مقام استادي در وعظ و خطابه رسيد و موعظههاي آميخته با فصاحت و بلاغتش، استعداد و لياقت او را در اين زمينه آشكار كرد. اين بار نيز از زندگي خشك و تعصبآميزْ سرخوردگي يافت و پس از عزيمت به انگلستان و فراگيري زبان انگليسي و مطالعه آثار شاعران و فيلسوفان اين كشور، راهي هلند گرديد. آبه پروو از اين زمان، زندگي ادبي خود را آغاز كرد و از خاطرات و تجربههاي گذشته براي خلق اثر بزرگ خود به نام "خاطرات و ماجراهاي مردي صاحب ذوق كه انزوا برگزيد" در هشت جلد، سود جست. اين كتاب كه نشانههايى از زندگي پروو را دربر دارد، به سبب جاذبه موضوع، لحن عاطفي و نقشهايى از واقعيت، خوانندگان را مسحور خود ساخت و عليرغم ايجاد جنجال فراوان، با استقبال مردم مواجه شد. پروو سپس كتاب موافق و مخالف را در بيست جلد و هفت هزار صفحه منتشر كرد. وي در اين مجموعه، با لحني دلپذير و دور از هرگونه فضل فروشي، احساسها و عكسالعملهاي شخصي را در برابر مشاهدات و برخوردها نشان ميدهد و با آگاهي و بينش قابل توجهي درباره ادبيات و آداب و رسوم در انگلستان، مطالب سودمندي عرضه ميكند. پروو در سال 1734م به كشورش بازگشت و رمان پير صومعه كيلرين را در شش جلد منتشر كرد. اين كتاب نيز سرگذشت مردي را نشان ميدهد كه در طي سفرهاي خود با ايمان راسخ و صحت عمل و درستكاري، در برابر پيشآمدهاي دشوار زندگي اجتماعي قرار ميگيرد. پروو پس از آنْ از نوشتن رمان دست كشيد و وقت خود را به ترجمه كتابهاي مهم و معروف صرف كرد. آبه پروو در دوران حيات ادبي خود، در حدود دويست جلد كتاب انتشار داد كه پنجاه جلد آن ترجمه آثار ديگران است. آثار پروو با وجود تعداد فراوان، فاقد ارزش هنري است و چيزي كه در داستانهايش بيش از هر چيز توجه او را به خود معطوف ميداشته، عشق و عواطف است، به طوري كه درباره او گفتهاند: زبان عشق، زبان طبيعي پروو بوده است. آنتوان پروو سرانجام در 16 اكتبر 1762م بر اثر سكته قلبي در 65 سالگي درگذشت. |
12) تولد "ژان پل سارتْرْ" فيلسوف و نويسنده معروف فرانسوي (1905م):
ژان پل سارْتْرْ نويسنده معروف فرانسوي، در 21 ژوئن 1905م در شهر پاريس فرانسه به دنيا آمد. وي در خردسالي پدر را از دست داد و تحت نظر مادر و مادربزرگش تربيت يافت. سارتر پس از اخذ دانشنامه خود به تدريس پرداخت و از 33 سالگي، فعاليت مطبوعاتي خود را آغاز كرد. وي در سال بعد مجموعه داستانهاي كوتاه را تحت عنوان ديوان منتشر نمود و سپس خود، رماني به نام تهوع نگاشت كه باعث شهرت او شد. وي در اين كتاب، انديشه خود را درباره پوچي زندگي و آرزوهايى كه به ناكامي و آشفتگي روح ميانجامد، منعكس ميسازد. وي همچنين در مجموعه داستانهاي كوتاه ديدار نيز كساني را توصيف كرده است كه هر يك ميخواهند به نحوي از زندگي پوچ خود بگريزند، اما هر جا ميروند به ديواري بر ميخورند كه راه گريزشان را ناممكن ميسازد. سارتر در سالهاي بعد، به نشر عقايد خود پرداخت و در شمار رهبران مكتب اگزيستانسياليسم يا اصالت وجود قرار گرفت. بر اساس اين مكتب فلسفي، انسان و هستي او مركز و غايت همه مسائل است. سارتْرْ شالوده نظريات فلسفي خود را با تكيه بر آثار فلاسفه بزرگ جهان قرار داد. به نظر او، اين فلسفه پاسخي به دردهاي وي و ديگر ابناء بشر بود. پل سارْتْر ميگفت: آن چه كه من از زندگي دارم اين است كه فقط زنده هستم و اين هم يك كيفيت خسته كننده است. من زندگي ميكنم، فقط براي آنكه بميرم. همه ما، وجودهاي مجعولي در يك دنياي مجعول هستيم. وي درباره آزادي، ميگفت: در اين دنياي ماشيني، ما آدميان محكوم به آزادي هستيم، اما اين آزادي ما را مجبور ميسازد كه در جستجوي ذات واقعي خويش برآييم و رنج و ملال شخصي را با بزرگواري پذيرا گرديم. مذهب اصالت وجودِ سارْتر را ميتوان به تسليم شجاعانه در برابر سرنوشت توصيف كرد كه تعبير جديدي از بدبيني برخي فلاسفه است، اما بدون گله و شكايت. وي ميگفت، بگذاريد بدين فكر خرسند باشيم كه تماشاگران شيفته وجود هستيم، ولي با آنچه مشاهده ميكنيم هيچگونه نسبت اساسي نداريم. سارْترْ عقيده نويسندگان گذشته را كه از زير بار تعهد شانه خالي ميكردند و به اصل هنر براي هنر معتقد بودند، طرد ميكند و نظر چنين نويسندگان را كه اگر هم جامعه را وصف ميكردند، چون ناظري ساده يا دانشمندي بودند كه اجتماع را آزمايشگاه خود ميپنداشتهاند، قبول ندارد. در نظر سارتر، عالم ادب نيز بايد مانند هر امر ديگر، هدفي را دربرداشته باشد و از حال بيطرفي و بيغرضي بيرون و وظيفه خود را نسبت به عالم بشريت انجام دهد. افراد در نظر ساتر، اجزايى هستند كه در هم تاثير متقابل ميگذارند و ميان آنان تفاهمي است كه موجب تشكيل روح كلي و واحد ميگردد، پس هيچ كس نبايد به كار ديگران بياعتنا بماند. به عقيده او، در دنيا خدايى وجود ندارد و زندگي چيز بيهودهاي است. وي شخصاً آدم فوقالعاده بدبيني بود با اين حال، او ترجمان احساسات نوميدانه ميليونها اروپايى است كه زير شلاق گرسنگي و بيكاري و عواقب جنگ، خرد و خسته شده بودند. پل سارتر نظرات خويش را ضمن يك سري كتاب، داستان كوتاه و قصه و نمايشنامه و مقالاتي منتشر ميساخت كه بازتاب فراواني در جامعه مييافت. همانقدر كه فلسفه پل سارتر مورد انتقاد و اتهام قرار گرفته است، نوشتههايش هم از نظر بسياري از مردم و منتقدين، ناپسند و هرزه است. بسياري از جهان، فلسفهاش را فساد انگيز و غيراخلاقي شناختهاند به طوري كه در سال 1948، نوشتههايش از طرف واتيكان، ضاله و گمراه كننده قلمداد گرديد و براي هر كاتوليكي مطالعه آن ممنوع شد. علي رغم آن كه سارتر هميشه از انسانگرايى دم زده است ولي به عنوان نمونه، وي بارها بر مظلوميت رژيم صهيونيستي اشك تمساح ميريزد و از ستم اعراب، به ويژه آوارگان فلسطين كه سرزمينشان غصب شده، نالهها سر ميدهد. سارتر، مدتها نويسنده و فيلسوف مورد علاقه و باب روز بود، اما بعدها از اين نفوذ كاسته شد و بر مخالفان عقايد او افزوده گشت. از ديگر آثار سارتر ميتوان از تخيل، بود و نبود، راههاي آزادي، شيطان و خدا و انديشههايي درباره قوم يهود نام برد. ژان پل سارْترْ سرانجام در سال 1980م در هفتاد و پنج سالگي جان سپرد. |
13) اعلام تشكيل نيروي واكنش سريع توسط امريكا (1979م):
با پيروزي انقلاب اسلامي ايران و قرار گرفتن منطقه خاورميانه در وضعيت حساس، امريكا به فكر تدارك نيروي نظامي در اين نقطه افتاد. در حقيقت با توجه به مسئله نفت و اهميت آن براي غرب، جيمي كارتر، رئيس جمهور وقت امريكا، طي دستوري، به تشكيل نيروهاي سريع الانتقالي كه بدون بر هم زدن توان رزمي نيروهاي امريكايي، در مواضع مورد نظر سران كاخ سفيد در تمام نقاط جهان قادر به واكنش فوري باشند، فرمان داد. اين نيروي يكصد و ده هزار نفري كه مجهز به كشتي و هواپيما هستند براي حفاظت از جريان نفت به غرب وارد عمل ميشوند. حضور مداوم ناوگان نظامي در منطقه، رهبري مشاورههاي نظامي مشترك و رزمايشهاي نظامي در منطقه خليج فارس و شبه جزيره عربستان از جمله اهداف اين نيرو ميباشد. همچنين با توجه به عدم توانايي امريكا براي يورش نظامي وسيع در آن مقطع براي درگير شدن در منطقه خليج فارس، اين كشور دست به فعاليتهاي ديگري زد كه مسلح ساختن كشورهاي طرفدار امريكا در منطقه، هماهنگي با شوروي و چين، ايجاد جنگ تبليغاتي جهت ايجاد خصومت بين ايران و كشورهاي عربي، تلاش وسيع ديپلماسي در به انزوا كشاندن ايران و تقويت بيش از پيش نيروهاي واكنش سريع از آن جمله بود. به دست آوردن اين اهداف از طريق تأسيس يك فرماندهي نظامي جديد براي خاورميانه اِعمال ميشد كه بعدها به عنوان نيروي واكنش سريع شناخته شد. اين نيرو توانايي آن را داشت تا با بروز هر واقعهاي، در صورت لزوم، ظرف 48 ساعت خود را به آن منطقه در هر نقطه از جهان برساند. علي رغم اين تلاشها، حضور ناوگان امريكا در آبهاي اطراف ايران، خللي در عزم جمهوري اسلامي در حراست از مرزهاي ميهن اسلامي و تقويت همه جانبه قواي خودي ايجاد نكرده است. |
14) تولد تونی اسکات 1944 م کارگردان |