هولوكاست ، داستاني سودآور براي يهوديان

مجله " بارنز ريويو " (TBR)، در مقاله‌اي عملكرد يهوديان آمريكا و فلسطين در دوران جنگ جهاني اول را مورد بررسي قرار داده است.

در اين مقاله آمده است: " پيتر نوويك " (دانشمند برجسته يهودي) اظهار مي‌دارد كه حتي در جريان جنگ جهاني دوم، جامعه يهوديان فلسطين علاقه اندكي به آنچه در اروپا در حال وقوع بود داشتند؛ حتي در هنگامي كه گزارش‌هايي در مورد بي‌رحمي و فجايع صورت گرفته عليه يهوديان شنيده مي‌شد. او مي‌نويسد: روزنامه The Palestine Post در 25 نوامبر 1942، گزارشي از دولت سقوط كرده لهستان منتشر كرد مبني بر اينكه هينريش هيملر دستور به قتل تمامي يهوديان لهستاني تا پايان سال 1942، داده است. اين گزارش در 4 پاراگراف مختصر آمده بود و فضا و اهميت بيشتري به " پيروزي خرد‌كننده ارتش شوروي " (در استالينگراد) و " پيشرفت‌هاي متفقين در بيزرتاي تونس " داده شده بود. حتي اخبار مربوط به جنگ اقيانوس آرام از دستور هيملر مهم‌تر جلوه داده شده بود.
در ادامه اين مقاله آمده است كه: در 30 مارس سال بعد، " نخست‌وزير معزول بنگال " فضاي بيشتري از اين روزنامه را در مقايسه با خبر "نيم ميليون يهودي در ورشو كشته شدند "، از آن خود كرده بود؛ البته اين گزارش – به غلط - بيان مي‌داشت كه تمام يهوديان ورشو كشته شده‌اند. يكي از دانشمندان برجسته هولوكاست به نام يهودا باوئر مي‌نويسد كه روزنامه‌هاي فلسطيني دوران جنگ در خصوص برخي از امور حزبي سياسي منطقه، با هيجان زياد مطلب مي‌نوشتند در حالي كه كشتار يهوديان در اروپا تنها در صفحات داخلي گزارش مي‌شد. "

اما مسئله حتي از اين هم به عقب‌تر مي‌رود. گرچه امروز آمريكايي‌ها گزارش‌هايي وحشتناك در مورد آزار و اذيت يهوديان آلمان توسط نازي‌ها در سالهاي پيش از جنگ، مي‌شنوند، اما نوويك اشاره مي‌دارد اين تصور كه يهوديان آمريكا و فلسطين اضافه‌كاري مي‌كردند تا هم‌كيشان خود را از چنگ هيتلر نجات دهند، اساساً يك افسانه تاريخي است.
او مي‌گويد: تا آن‌جا كه به اولويت‌هاي كلي صهيونيسم باز مي‌گردد، واضح است كه در آمريكا و فلسطين، كار براي ايجاد كشور يهودي بر كار براي نجات يهوديان اروپا تقدم داشت. حتي شرح‌حال نويس دلسوز "ديويد بن‌گورين " رهبر صهيونيستي كه بعدها نخست‌وزير اسرائيل شد اظهار مي‌دارد كه بن‌گوريون در عمل كاري براي نجات يهوديان اروپا نكرد و تمام انرژي خود را به چشم‌اندازهاي پس از جنگ معطوف داشت. او عمليات نجات را به اسحاق گراونبام واگذار كرد كه تأكيد كرده بود "صهيونيسم بر همه چيز ارجح است ". توجه يهوديان فلسطين به نجات يهوديان اروپا معطوف شده بود كه گراونبام اين‌گونه واكنش داد: "اجازه دهيد آن‌ها هرچه مي‌خواهند بگويند. من تقاضا نمي‌كنم كه آژانس يهود هزينه‌اي ... براي كمك به يهوديان اروپا تخصيص دهد. و به عقيده من هركس چنين تقاضايي داشته باشد، عملي ضدصهيونيستي انجام داده است. "
حتي بعد از واقعه "كريستال‌ناچ " (شب شيشه‌هاي شكسته) كه اكنون حادثه‌اي بدنام شده (و امروزه در يادبودهاي رسانه‌اي هولوكاست، به يك افسانه تبديل شده است) ، هنگامي كه حتي دولت انگلستان پيشنهاد داد كه هزاران كودك يهودي از آلمان به انگلستان منتقل شوند، بن‌گوريون اظهار داشت "اگر بدانم كه با فرستادن كودكان يهودي به انگلستان تمامي آن‌ها نجات پيدا مي‌كنند و با فرستادن آن‌ها به فلسطين تنها نيمي از آن‌ها نجات مي‌يابند، گزينه دوم را انتخاب مي‌كنم. چرا كه ما تنها در مقابل آن كودكان مسئول نيستيم بلكه مسئوليتي تاريخي در مقابل ملت يهود داريم. "
بن‌گوريون بر اساس "فلسفه فاجعه سودآور " – نامي كه شرح‌حال نويس او برگزيده است - عمل مي‌كرد و گفته است "به نفع ماست كه از هيتلر استفاده كنيم ... براي ساخت كشور خودمان ... هرچه مصيبت ناگوارتر باشد، قدرت صهيونيسم بيشتر خواهد شد. "
منبع:خبرگزاری فارس
/ن