بي‌کاري بهتر است يا ترس از بي‌کاري؟
ترجمه: پروين رحماني
بررسي‌هاي جديد روي افرادي که دايما نگران از دست دادن شغل‌شان هستند نشان داده اين افراد از نظر جسمي ضعيف‌تر و آسيب‌پذيرتر از سايرين هستند. جالب‌تر اينکه علايم افسردگي در اين افراد بيشتر از کساني که واقعا کارشان را از دست داده‌اند، وجود دارد. پژوهشگران دانشگاه ميشيگان مطالعه‌اي بزرگ روي افرادي به مليت‌هاي مختلف انجام داده‌اند. در اين تحقيق بيش از 1700 فرد بالغ 25 سال به بالا از نظر سلامت جسمي و رواني و نيز در مورد احساس امنيت شغلي مورد سوال قرار گرفتند. در ابتدا اين افراد به دو گروه تقسيم شدند. گروه اول سوالات را يک بار در سال 1986 و سپس در سال 1989 جواب دادند. گروه دوم سوالات را در سال‌هاي 1995 تا 2005 جواب دادند. نتايج اين تحقيق نشان داد در هر دو گروه کساني که ترس از دست دادن شغل‌شان را دارند شديدا در معرض ابتلا به افسردگي هستند. جالب آنکه افرادي که شغل‌شان را کاملا از دست دادند و پس از مصاحبه در جايي ديگر و در شغلي ديگر شروع به کار کردند از نظر رواني سالم‌تر بودند....
حتي در يکي از اين گروه‌ها کساني که نسبت به وضعيت شغلي خود احساس ناامني مي‌کردند، نسبت به افراد سيگاري يا مبتلا به فشارخون بالا بيشتر در معرض ابتلا به بيماري‌هاي مختلف هستند. دکتر سارا بورگارد، استاد يک مرکز تحقيقاتي در آمريکا مي‌گويد: «آثار سوء اشتغال ذهني دايم با ترس از دست دادن کار به مراتب بيشتر از خود بي‌کاري است.» وي مي‌گويد: «تحقيقات و مطالعات زيادي در مورد بي‌کاري صورت گرفته اما کمتر کسي به آثار مخرب نگراني از بي‌کاري پرداخته است، حال آنکه با توجه به شيوه اخراج‌ها و تغيير شکل و رويه در بيشتر صنايع و کم شدن طول عمر اشتغال بيشتر مسايل و مشکلات به علت احساس نگراني ناشي از نداشتن امنيت شغلي است.» در اين بررسي براي محاسبه ميزان نگراني افراد سوالي مطرح شد که اگر در اين کار بماني چه‌قدر ممکن است تا دو سال ديگر هم در همين شغل باشي؟ 18 درصد از افراد اعلام کردند که نسبت به وضعيت کاري خود احساس ناامني مي‌کنند. همچنين 5 درصد در اولين برآورد و 3 درصد در دومين برآورد احساس نگراني و دلواپسي از دست دادن کارشان را اعلام کردند. طبق آمار کارگران آمريکايي به دليل درآمد خوب، بيمه‌درماني و حقوق بازنشستگي کافي از کار خود رضايت دارند بنابراين تعجب‌آور نيست که حتي فکر از دست دادن شغل، خسارت‌هاي جسمي و رواني زيادي به بار بياورد. دکتر بورگارد معتقد است در شرايط افزايش ناامني شغلي، بايد تلاشي آگاهانه براي زندگي کردن با شيوه‌هاي سالم صورت داد. مثلا به درست غذا خوردن عادت پيدا کرد، ورزش کرد، با دکتر در تماس بود و کلا از هر تکنولوژي جديدي در زمينه کاهش استرس استفاده کرد.
از ديگر راهکارهاي مفيد در اين شرايط برنامه‌ريزي مناسب براي دخل و خرج است. گرفتن وام و زير بار قرض رفتن بايد به حداقل ممکن برسد و نيز در چنين موقعيتي شايد حتي لازم باشد شغل دومي پيدا کرد. افرادي که تحت پوشش بيمه هستند بايد سعي کنند تا حد ممکن نيازهاي خود را از طريق بيمه تامين کنند.
اين استاد جامعه‌شناس توصيه مي‌کند فعاليت‌هايي انجام دهيم که باعث شوند احساس مفيد بودن بکنيم. اين احساس سبب مي‌شود فرد بتواند در برابر موقعيت‌هاي دشوار زندگي کنترل مشکلات را به دست بگيرد.
دکتر نورمن، استاد روان‌پزشکي دانشگاه نيويورک نيز به نکته جالبي اشاره مي‌کند: «ما در يک بحران اقتصادي جهاني و همه‌گير واقع شده‌ايم. هيچ‌کس نبايد به خاطر مشکلات مالي و شغلي خود را سرزنش کند.» توجه به اين نکته که رکود اقتصادي براي همه به وجود آمده باعث مي‌شود استرس‌هاي فردي کمتر شود. البته بايد به اين نکته مهم توجه شود که افراد مختلف با توجه به ويژگي‌هاي فردي و روحيات مختلف در برابر معضل از دست دادن کار واکنش‌هاي مختلفي دارند. برخي از مردم مستعد اضطراب هستند. اين افراد معمولا نسبت به موقعيت‌هاي ناراحت‌کننده واکنشي بيش از حد و غيرطبيعي دارند.
در زمان بحران اقتصادي اين دسته از افراد بيشترين خطر را براي درگيري با مشکلاتي نظير بي‌خوابي، سردرد، مشکلات اجابت مزاج و فشارخون بالا دارند.
منبع: http://salamatiran.com
/س
حتي در يکي از اين گروه‌ها کساني که نسبت به وضعيت شغلي خود احساس ناامني مي‌کردند، نسبت به افراد سيگاري يا مبتلا به فشارخون بالا بيشتر در معرض ابتلا به بيماري‌هاي مختلف هستند. دکتر سارا بورگارد، استاد يک مرکز تحقيقاتي در آمريکا مي‌گويد: «آثار سوء اشتغال ذهني دايم با ترس از دست دادن کار به مراتب بيشتر از خود بي‌کاري است.» وي مي‌گويد: «تحقيقات و مطالعات زيادي در مورد بي‌کاري صورت گرفته اما کمتر کسي به آثار مخرب نگراني از بي‌کاري پرداخته است، حال آنکه با توجه به شيوه اخراج‌ها و تغيير شکل و رويه در بيشتر صنايع و کم شدن طول عمر اشتغال بيشتر مسايل و مشکلات به علت احساس نگراني ناشي از نداشتن امنيت شغلي است.» در اين بررسي براي محاسبه ميزان نگراني افراد سوالي مطرح شد که اگر در اين کار بماني چه‌قدر ممکن است تا دو سال ديگر هم در همين شغل باشي؟ 18 درصد از افراد اعلام کردند که نسبت به وضعيت کاري خود احساس ناامني مي‌کنند. همچنين 5 درصد در اولين برآورد و 3 درصد در دومين برآورد احساس نگراني و دلواپسي از دست دادن کارشان را اعلام کردند. طبق آمار کارگران آمريکايي به دليل درآمد خوب، بيمه‌درماني و حقوق بازنشستگي کافي از کار خود رضايت دارند بنابراين تعجب‌آور نيست که حتي فکر از دست دادن شغل، خسارت‌هاي جسمي و رواني زيادي به بار بياورد. دکتر بورگارد معتقد است در شرايط افزايش ناامني شغلي، بايد تلاشي آگاهانه براي زندگي کردن با شيوه‌هاي سالم صورت داد. مثلا به درست غذا خوردن عادت پيدا کرد، ورزش کرد، با دکتر در تماس بود و کلا از هر تکنولوژي جديدي در زمينه کاهش استرس استفاده کرد.
از ديگر راهکارهاي مفيد در اين شرايط برنامه‌ريزي مناسب براي دخل و خرج است. گرفتن وام و زير بار قرض رفتن بايد به حداقل ممکن برسد و نيز در چنين موقعيتي شايد حتي لازم باشد شغل دومي پيدا کرد. افرادي که تحت پوشش بيمه هستند بايد سعي کنند تا حد ممکن نيازهاي خود را از طريق بيمه تامين کنند.
اين استاد جامعه‌شناس توصيه مي‌کند فعاليت‌هايي انجام دهيم که باعث شوند احساس مفيد بودن بکنيم. اين احساس سبب مي‌شود فرد بتواند در برابر موقعيت‌هاي دشوار زندگي کنترل مشکلات را به دست بگيرد.
دکتر نورمن، استاد روان‌پزشکي دانشگاه نيويورک نيز به نکته جالبي اشاره مي‌کند: «ما در يک بحران اقتصادي جهاني و همه‌گير واقع شده‌ايم. هيچ‌کس نبايد به خاطر مشکلات مالي و شغلي خود را سرزنش کند.» توجه به اين نکته که رکود اقتصادي براي همه به وجود آمده باعث مي‌شود استرس‌هاي فردي کمتر شود. البته بايد به اين نکته مهم توجه شود که افراد مختلف با توجه به ويژگي‌هاي فردي و روحيات مختلف در برابر معضل از دست دادن کار واکنش‌هاي مختلفي دارند. برخي از مردم مستعد اضطراب هستند. اين افراد معمولا نسبت به موقعيت‌هاي ناراحت‌کننده واکنشي بيش از حد و غيرطبيعي دارند.
در زمان بحران اقتصادي اين دسته از افراد بيشترين خطر را براي درگيري با مشکلاتي نظير بي‌خوابي، سردرد، مشکلات اجابت مزاج و فشارخون بالا دارند.
منبع: http://salamatiran.com
/س
