کليدهاي ارتباط با پدر و مادر
1. شما براي والدينتان هميشه بچه هستيد پس اگر بعضي وقت ها با رفتار هاي نادرست آن ها روبه رو شديد، کمي بردبار باشيد و با منطق و گفت و گو آن ها رابه اشتباهشان آگاه کنيد.
2. والدين سعادت فرزندانشان را مي خواهند و مي کوشند آنچه را به نظرشان درست است، انجام دهند (هر چند که در واقع نادرست باشد). لازم نيست همه چيز را خودمان تجربه کنيم، استفاده از تجربه ي ديگران، نشانه ي خردمندي است.
3. هيچ منافاتي ندارد که با نظر کسي مخالف باشيد و احترام او را هم حفظ کنيد. در گفت و گو با والديني که نظرشان را نمي پسنديد:
الف) صحبت هاي آن ها را قطع نکنيد.
ب) رفتار يا حرکتي نکنيد که گمان کنند، شما آن ها را مسخره مي کنيد.
ج) کلمات سبک به کار نبريد و صدايتان را بلند نکنيد.
د) نظرات خود را با استدلال و منطق بيان کنيد.
هـ) اگر سخنشان را منطقي نمي دانيد، با آن ها بحث و استدلال نکنيد.
4. زماني که والدين شما عصباني هستند، با آن ها مجادله نکنيد، تا به حالت عادي بازگردند.
5. والدين گاهي بي انصافند و اين کار، شما را عصباني مي کند. در اين صورت با بي انصافي به آن ها اشاره و انتقاد نکنيد و صبور باشيد.
6. اگر نمي توانيد با والدين خود گفت و گو کنيد، يا آن ها از حرف زدن با شما عصباني مي شوند، سخنان خود را بنويسيد و به آن ها بدهيد.
7. گاهي با والدين خود به تنهايي بيرون برويد.
8. وقتي والدين مشغول مطالعه يا تماشاي تلويزيون هستند، گاهي آن ها را همراهي کنيد. درباره ي موضوع هايي چون مدرسه، دوستان و ديگر مسائل مورد علاقه شان گفت و گو کنيد.
9. هر روز از والدين خود بپرسيد: چه کمکي مي توانم به شما بکنم؟
10. هنگام مشاجره ي والدين با هم، آن ها را تنها بگذاريد.
11. در رفتار و گفتار با والدين خود، صبور باشيد. اگر با خواسته ي شما مخالفت کردند، «چرا» نگوييد، بلکه بپرسيد: در چه صورت با خواسته ي من موافقت مي کنيد؟
يک نکته
والدين شما انسان هاي معصوم نيستند، بنابراين هم ويژگي هاي نيک و مثبت و هم نقاط ضعف دارند. حال اگر نقاط ضعف آنان در حوزه ي کار شما و يا در طرز رفتارشان با شما آشکار شود، بهتر است با واقع بيني با آن برخورد کنيد و اين نقص را طبيعي بدانيد. در ضمن، خصلت هاي ارزنده و نيک آنان، محبت پاک و بي آلايششان به شما و به ويژه مواظبتي را که از آغاز کودکي تاکنون درباره ي شما داشته اند، هيچ گاه از ياد نبريد و همواره از آنان قدرداني کنيد.
برخي از والدين به مسائلي کلي و جزئي جوانان آگاه نيستند و درباره ي رفتار و کردار درست با فرزندان جوان خود چيزي نمي دانند. از طرفي بايد با کمال ميل و رغبت، از راهنمايي ها و اندرز هاي دلسوزانه و سودمند آنان که حاصل چندين سال تجربه ي آن هاست، بهره گيريد و در مواقعي که با شما برخورد تند مي کنند، چشم پوشي کنيد و خونسردي لازم را نشان دهيد. اگر هم لغزشي دارند، محترمانه و به طور غير مستقيم به آنان گوشزد نماييد؛ هرگز نگذاريد از شما آزرده خاطر شوند. (1)
2. والدين سعادت فرزندانشان را مي خواهند و مي کوشند آنچه را به نظرشان درست است، انجام دهند (هر چند که در واقع نادرست باشد). لازم نيست همه چيز را خودمان تجربه کنيم، استفاده از تجربه ي ديگران، نشانه ي خردمندي است.
3. هيچ منافاتي ندارد که با نظر کسي مخالف باشيد و احترام او را هم حفظ کنيد. در گفت و گو با والديني که نظرشان را نمي پسنديد:
الف) صحبت هاي آن ها را قطع نکنيد.
ب) رفتار يا حرکتي نکنيد که گمان کنند، شما آن ها را مسخره مي کنيد.
ج) کلمات سبک به کار نبريد و صدايتان را بلند نکنيد.
د) نظرات خود را با استدلال و منطق بيان کنيد.
هـ) اگر سخنشان را منطقي نمي دانيد، با آن ها بحث و استدلال نکنيد.
4. زماني که والدين شما عصباني هستند، با آن ها مجادله نکنيد، تا به حالت عادي بازگردند.
5. والدين گاهي بي انصافند و اين کار، شما را عصباني مي کند. در اين صورت با بي انصافي به آن ها اشاره و انتقاد نکنيد و صبور باشيد.
6. اگر نمي توانيد با والدين خود گفت و گو کنيد، يا آن ها از حرف زدن با شما عصباني مي شوند، سخنان خود را بنويسيد و به آن ها بدهيد.
7. گاهي با والدين خود به تنهايي بيرون برويد.
8. وقتي والدين مشغول مطالعه يا تماشاي تلويزيون هستند، گاهي آن ها را همراهي کنيد. درباره ي موضوع هايي چون مدرسه، دوستان و ديگر مسائل مورد علاقه شان گفت و گو کنيد.
9. هر روز از والدين خود بپرسيد: چه کمکي مي توانم به شما بکنم؟
10. هنگام مشاجره ي والدين با هم، آن ها را تنها بگذاريد.
11. در رفتار و گفتار با والدين خود، صبور باشيد. اگر با خواسته ي شما مخالفت کردند، «چرا» نگوييد، بلکه بپرسيد: در چه صورت با خواسته ي من موافقت مي کنيد؟
يک نکته
والدين شما انسان هاي معصوم نيستند، بنابراين هم ويژگي هاي نيک و مثبت و هم نقاط ضعف دارند. حال اگر نقاط ضعف آنان در حوزه ي کار شما و يا در طرز رفتارشان با شما آشکار شود، بهتر است با واقع بيني با آن برخورد کنيد و اين نقص را طبيعي بدانيد. در ضمن، خصلت هاي ارزنده و نيک آنان، محبت پاک و بي آلايششان به شما و به ويژه مواظبتي را که از آغاز کودکي تاکنون درباره ي شما داشته اند، هيچ گاه از ياد نبريد و همواره از آنان قدرداني کنيد.
برخي از والدين به مسائلي کلي و جزئي جوانان آگاه نيستند و درباره ي رفتار و کردار درست با فرزندان جوان خود چيزي نمي دانند. از طرفي بايد با کمال ميل و رغبت، از راهنمايي ها و اندرز هاي دلسوزانه و سودمند آنان که حاصل چندين سال تجربه ي آن هاست، بهره گيريد و در مواقعي که با شما برخورد تند مي کنند، چشم پوشي کنيد و خونسردي لازم را نشان دهيد. اگر هم لغزشي دارند، محترمانه و به طور غير مستقيم به آنان گوشزد نماييد؛ هرگز نگذاريد از شما آزرده خاطر شوند. (1)
پی نوشت ها :
1. رضا فرهاديان، آنچه يک جوان بايد بداند، صص 54 و 55.
