این مطالعه به سرپرستی «لئو اِس. لو» (Leo S. Lo)، مدیر کتابخانهها، مشاور دانش هوش مصنوعی و استاد دانشگاه ویرجینیا انجام شده است.
به نقل از ساینسآلرت، مطالعهای که این تخمینها را محاسبه کرده، همچنین نشان میدهد که مصرف آب سامانههای هوش مصنوعی میتواند بهطور گستردهای متفاوت باشد. این امر به عواملی مانند نوع پرسش کاربر، و نیز مکان و زمان عملکرد رایانه بستگی دارد. بسیاری از مردم فرض میکنند که هوش مصنوعی ذاتاً مضر بوده و اثرات زیانباری دارد. پژوهشگران نشان دادهاند که اگرچه این اثرات واقعی هستند، اما تنها بخشی از داستان را تشکیل میدهند.
هنگامی که دیدگاه مردم از نگاه به هوش مصنوعی صرفاً بهعنوان یک منبع مصرفکننده، به درک ردپای واقعی آن، منشأ اثرات، نحوه تغییرشان و راههای کاهش آنها تغییر کند، آنگاه برای انتخابهایی که میان نوآوری و پایداری تعادل برقرار میکنند، مجهزتر خواهند شد.
دو جریان پنهان
پشت هر پرسش هوش مصنوعی، دو جریان پنهانِ مصرف آب وجود دارد. جریان اول، مربوط به خنکسازی سرورهایی است که مقادیر زیادی گرما تولید میکنند. مهندسان برای این کار معمولاً از برجهای خنککنندهٔ تبخیری استفاده میکنند. این برجها با استفاده از فرآیند تبخیر، گرما را دفع میکنند؛ اما در این روش، آب از منابع محلی مانند رودخانهها، مخازن یا سفرههای آب زیرزمینی برداشت و عملاً از چرخهٔ طبیعی خارج میشود. برخی دیگر از سامانههای خنککننده ممکن است آب کمتری مصرف کنند، اما در عوض به برق بیشتری نیاز دارند.جریان دوم، آب مصرفی در نیروگاههایی است که برق مورد نیاز مراکز داده را تأمین میکنند. نیروگاههای زغالسنگ، گاز و هستهای مقادیر قابلتوجهی آب در چرخههای بخار و خنکسازی استفاده میکنند. حتی انرژی برقآبی نیز با تبخیر آب از سطح مخازن، میزان زیادی آب مصرف میکند. همچنین نیروگاههای خورشیدی در صورت استفاده از سیستمهای خنککنندهٔ مرطوب، میتوانند مصرف آب بالایی داشته باشند. در مقابل، توربینهای بادی و پنلهای خورشیدی پس از نصب، تقریباً هیچ مصرف آبی ندارند.
اهمیت مکان و زمان
مصرف آب با توجه به مکان، به طور چشمگیری تغییر میکند. یک مرکز داده در محیط خنک و مرطوب ممکن است برای ماهها با حداقل مصرف آب و با تکیه بر هوای بیرون کار کند. در مقابل، مرکز داده دیگری ممکن است شدیداً به خنکسازی تبخیری متکی باشد. این روش در آب و هوای گرم و خشک بسیار مؤثر است، اما همچنان به مقادیر زیادی آب نیاز دارد. زمان نیز عاملی تعیینکننده است؛ مطالعهای نشان داده که یک مرکز داده در زمستان ممکن است تنها نیمی از آب مصرفی در تابستان را استفاده کند.
راهحلهای نوین و جایگزینهای امیدوارکننده
روشهای جدید، جایگزینهای امیدوارکنندهای ارائه میدهند. برای مثال، یک فناوری جدید از مایکروسافت از هیچ آبی برای خنکسازی استفاده نمیکند. در این روش، یک مایع خاص از طریق لولههای مهر و مومشده در تراشههای رایانهای گردش میکند، گرما را جذب کرده و سپس آن را از طریق یک سامانهٔ بسته و بدون نیاز به تبخیر، آزاد میسازد.اگرچه مراکز داده همچنان برای امکانات رفاهی و نیازهای کارکنان به آب آشامیدنی نیاز خواهند داشت، اما فرآیند خنکسازی بهخودیخود دیگر از منابع آب محلی برداشت نمیکند.