در سال 1832 ميلادي، توماس هوچکين براي نخستين بار نوعي بيماري را توضيح داد که به افتخار او، به بيماري هوچکين معروف شد. براي آشنايي بيشتر با اين بيماري و راه‌هاي تشخيص آن با ما همراه باشيد.
در سال 1832 ميلادي، توماس هوچکين براي نخستين بار نوعي بيماري را توضيح داد که به افتخار او، به بيماري هوچکين معروف شد. براي آشنايي بيشتر با اين بيماري و راه‌هاي تشخيص آن با ما همراه باشيد.
هوچکين نوعي خاص از لنفوم با رشد غيرطبيعي سلول‌ها در دستگاه لنفاوي است. پيشرفت‌هاي جديد در زمينه تشخيص و درمان اين بيماري موجب شده است که شمار زيادي از بيماران بهبود يابند. شايع‌ترين سن شيوع اين بيماري، 20 تا 50 سالگي است. اين بيماري در يک منطقه دستگاه لنفاوي و اغلب در گره لنفاوي ايجاد ميشود. اگر اين بيماري به موقع کشف و درمان نشود، ممکن است در تمام دستگاه لنفاوي پخش شود. هوچکين گاهي موجب درگيري ريه، اعضاي داخل شکم و استخوان‌ها ميشود. با گسترش بيماري، گويچه‌هاي سفيد طبيعي کاهش يافته و در مقابله با عفونت‌ها اختلال ايجاد ميشود. بنابراين بيماران مبتلا به هوچکين ممکن است مستعد ابتلا به عفونت‌هاي گوناگون شوند.
بيماري دستگاه لنفاوي
بيماري هوچکين در دستگاه لنفاوي ايجاد ميشود. دستگاه لنفاوي از شبکه عروقي کوچکي که به آنها عروق لنفاتيک مي‌گويند، به همراه بافت‌هاي لنفاوي و بافت‌هاي ديگر تشکيل شده است. عروق لنفاتيک مسوول بازگرداندن مايعات بين بافتي به گردش خون هستند. دستگاه لنفاوي جزيي از دستگاه دفاعي بدن در مقابل عفونت‌هاست. بافت‌هاي لنفاوي در بيشتر بافت‌هاي بدن به ويژه طحال، کبد، مغز استخوان و روده يافت مي‌شوند. طي مسير عروق لنفاوي، تجمع‌هاي دانه‌اي شکل کوچکي از لنفوسيت‌ها يافت ميشود که به آنها غدد لنفاوي مي‌گويند. عمل اين غدد، حذف ناخالصي‌ها و باکتري‌هاي موجود در لنف است. گره‌هاي لنفاوي در همه نقاط بدن پراکنده‌اند. در گردن، زير بغل و کشاله ران به راحتي يافت و لمس مي‌شوند. اين غدد به طور معمول از دانه تسبيح بزرگ‌تر نيستند ولي در صورت ايجاد عفونت يا بيماري‌هاي ديگر بزرگ مي‌شوند. با مشاهده يک گره لنفاوي بدون درد بزرگ شده که بيشتر از يک ماه باقي مانده بايد به پزشک مراجعه کرد.
هوچکين از کجا مي‌آيد؟
برخي از محققان عقيده دارند که بيماري هوچکين در اثر مقابله دستگاه دفاعي بدن در برابر يک تحريک خارجي مانند يک ويروس ايجاد ميشود. اين بيماري در کشورهاي در حال توسعه که در آنها افراد جامعه تا زمان بلوغ تماس فراواني با عوامل عفونت‌زا داشته‌اند، کمتر ديده ميشود. اين بيماري در کشورهاي توسعه يافته صنعتي که در آنها کودکان تا سن 10 سالگي با بيماري‌هاي شايع اطفال تماس نداشته‌اند، بيشتر ديده ميشود. با اين حال دانش ما راجع به علت بيماري هنوز ناکافي است.
از کجا بفهميم؟
چون علت بيماري هوچکين مشخص نيست، در حال حاضر پيشگيري از آن امکان‌پذير نيست ولي تشخيص زودهنگام و درمان مناسب نتايج خوبي به همراه دارد. به طور معمول نخستين علامت، پيدا شدن يک غده لنفاوي بزرگ و بدون درد است که اغلب در گردن و گاه در زير بغل يا کشاله ران ديده ميشود. اين غدد لنفاوي گاه در هنگام استحمام يا اصلاح کردن موهاي بدن کشف مي‌شوند. غدد لنفاوي ممکن است در اثر عفونت‌ها يا بيماري‌هاي ديگر غير از بيماري هوچکين نيز بزرگ شوند ولي غده لنفاوي که بيش از يک ماه بزرگ بماند، چه دردناک باشد و چه نباشد بايد به وسيله پزشک معاينه شود. غدد لنفاوي عفوني اغلب دردناک است و گاه علايم ديگري نيز در بيمار مبتلا به هوچکين ديده ميشود که عبارتند از:
• تب طول کشيده‌اي که علت آن مشخص نيست.
• عرق شبانه توجيه‌ناپذير که گاه تعريق آن‌قدر زياد است که بيمار ناچار به تعويض ملحفه ميشود.
• خارش بدن
• دردهاي غيرطبيعي پشت يا شکم
• کاهش وزن غيرطبيعي
• تنگي نفس
اين علايم در بيماري‌هاي ديگري غير از هوچکين نيز شايع است ولي در صورت بروز اين علايم براي از دست ندادن امکان تشخيص زودهنگام اين بيماري، بايد به پزشک مراجعه کرد. پس از مراجعه به پزشک، وي تاريخچه کاملي از وضعيت پزشکي فرد تهيه مي‌کند. آن گاه معاينه پزشکي به عمل خواهد آمد. اگر حالت غيرطبيعي در گره لنفاوي مشاهده کند، آن گره لنفاوي برداشته ميشود و در زير ميکروسکوپ مطالعه ميشود. اين آزمايش مشخص خواهد کرد که ضايعه خوش‌خيم يا بدخيم است. اگر نتيجه نمونه‌برداري مشخص کند بيماري هوچکين است، آزمايش‌هاي تکميلي شامل پرتونگاري قفسه سينه، آزمايش خون، لنفانژيوگرافي (تزريق ماده حاجب به داخل سيستم لنفاوي و سپس تهيه راديوگرافي از آن که نشان دهنده وضعيت سيستم لنفاوي و ميزان گسترش بيماري در آن است)، سي‌تي‌اسکن، آزمايش مغز استخوان و نمونه‌برداري از اعضاي داخل شکم براي نشان دادن گسترش بيماري به اين اعضا بنا به تشخيص پزشک صورت مي‌گيرد.
چه بايد کرد؟
بيماري هوچکين به خوبي به درمان پاسخ مي‌دهد. در بيشتر موارد بيماران به طور سرپايي درمان مي‌شوند. درمان بيمار مي‌تواند با پرتو درماني يا شيمي‌درماني يا ترکيبي از هر دو صورت پذيرد. در پرتودرماني سعي ميشود با استفاده از پرتوهاي پرانرژي ايکس يا اشعه‌هاي ناشي از کبالت در منطقه درگير شده به وسيله بيماري، سلول‌هاي سرطاني با حفظ بافت‌هاي سالم از بين برده شوند. خوشبختانه در مراحل اوليه بيماري به دستگاه لنفاوي محدود است و از اين رو درمان مناسب با پرتودهي به قسمتي يا تمام دستگاه لنفاوي سبب بهبود بيماران خواهد شد. شيمي‌درماني براي از بين بردن سلول‌هاي سرطاني در تمام بدن استفاده ميشود. پزشکان مقاديري از داروهاي شيمي درماني را استفاده مي‌کنند که با حداقل صدمه به بافت‌هاي سالم بدن بتوان سلول‌هاي سرطاني را از بين برد. داروهاي شيمي‌درماني در تقسيم و رشد سلول‌هاي سرطاني اثر گذاشته و موجب تاخير رشد و يا ريشه‌کن شدن بيماري مي‌شوند. گاه بيماران ترکيبي از شيمي‌درماني و پرتودرماني را دريافت مي‌کنند.
هر دو روش درماني ياد شده مي‌تواند عوارض نامطلوبي را ايجاد کند. پرتودرماني ممکن است موجب واکنش پوستي، تهوع، استفراغ و احساس خستگي شود. تمامي اين عوارض را با استراحت مناسب و تغذيه خوب مي‌توان تخفيف داد. بعد از قطع پرتودرماني، اين عوارض از بين خواهد رفت. شيمي‌درماني ممکن است موجب تهوع، استفراغ، اسهال، ريزش مو، کم‌خوني، خون‌ريزي خود به خود، افزايش بروز عفونت و همچنين زخم‌هاي دهاني شود. اين عوارض در تمام بيماران ديده نمي‌شود و همچنين به يک شدت هم تظاهر نمي‌کند و بعد از درمان از بين خواهد رفت. در بيشتر موارد هوچکين به ويژه اگر در مراحل نخست شناسايي شود، قابل درمان است. بنابراين براي کشف احتمالي غدد لنفاوي بزرگ شده، گردن، زيربغل و کشاله ران خود را به طور منظم معاينه کنيد. منبع:www.salamat.com
/ع
نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
