چگونه از پرستار کودک استفاده کنيم؟
نويسنده:دکتر کتايون خوشابي*
توصيه اکيد من به خانواده‌هايي که مي‌خواهند پرستاري براي فرزندشان انتخاب کنند و کودک آنها زير 3 سال است و توانايي گزارش‌دهي رفتار پرستار را ندارد، اين است که حتما منزل را مجهز به دوربين مدار بسته کنند و اين دوربين حداقل در يک يا دو اتاق و حتي در همه خانه نصب شود.
اين کار از نظر امنيتي بسيار مهم است وگرچه ممکن است کمي هزينه به خانواده تحميل کند اما در عوض ايمني و سلامت کودک را تضمين مي‌کند. فردي که به عنوان پرستار کودک استخدام مي‌شود بايد بداند که دوربين مداربسته در تمام خانه نصب شده و او هم در حقيقت بايد مواظب رفتارش باشد. بهترين پرستاران، غير از مادر، مادربزرگ‌ها، خاله يا عمه کودک است. هرچه پرستار آشناتر باشد، مسلما ضريب اطمينان براي رفتار با کودک هم بالاتر است.
در صورتي که والدين بايد از پرستار غريبه استفاده کنند، افراد ميانسال و خانم‌هايي که خودشان تجربه مادر شدن را دارند، معمولا مي‌توانند پرستار بهتري باشند. ويژگي شخصيتي فردي که به عنوان پرستار استخدام مي‌شود، بسيار مهم است. يک فرد پرخاشگر نمي‌تواند پرستار خوبي باشد. پرستار بايد صبور، خوش‌رفتار، خوش‌اخلاق و خوش‌برخورد باشد و همچنين بايد تا حدي اطلاعات و آگاهي نسبت به روان‌شناسي دوره‌هاي مختلف رشدي داشته باشد. به عنوان مثال در بدترين سن که در نوپايي کودکان حدود 15 ماهگي تا 3 و 5/3 سالگي است، اغلب بچه‌ها، بدخلق، لجباز و مختصري پرخاشگر مي‌شوند. در صورتي که پرستار درخصوص اين سنين، اطلاعات روان‌شناسي رشدي کافي نداشته باشد، با يک برخورد يا رفتار غلط، مي‌تواند مشکلات رفتاري کودک را حتي تثبيت کند. بنابراين داشتن اطلاعات رفتار با کودک براي پرستار هم بسيار مهم است.
اين که پرستار چه زمان‌هايي و چند ساعت در روز را بايد با کودک بگذراند هم بسيار مهم است. هر چه ساعات کوتاه‌تر باشد، باندهاي عاطفي که با مادر از قبل تشکيل شده کمتر خدشه‌دار مي‌شود اما هر چه زماني که کودک نزد پرستار مي‌ماند، مثلا مادراني که دوشغله هستند و از صبح تا شب منزل نيستند و کودک زمان طولاني‌تري را با پرستار مي‌گذراند، مسلما ارتباط عاطفي و تعاملات بين مادر و کودک رشد نمي‌کند و شکل نمي‌گيرد. حتي‌المقدور در صورتي که پدر زودتر از محيط کار برمي‌گردد، حتما پرستار از منزل برود و کودک در محيط خانواده با حضور والدين باشد.
در انتخاب پرستار، سن پرستار، ويژگي‌هاي شخصيتي که سابقه سوءرفتار با کودک را نداشته باشد و حتما هر چه بيشتر مورد اطمينان و شناسايي خانواده باشد، بسيار ضروري است. به هيچ‌وجه توصيه نمي‌شود از موسساتي که لزوما اين کار را انجام مي‌دهند، پرستار انتخاب شود.
به خانواده‌ها توصيه مي‌شود بين آشنايان جستجو کنند و افراد مورد اطمينان را به عنوان پرستار انتخاب کنند، يعني فرد ديده و شناخته شده از قبل را انتخاب کنند. به خصوص زماني که کودک توانايي تکلم و بيان و گزارش‌دهي را ندارد و اين بيشتر از 3 سالگي به پايين است و تاکيد مي‌شود. پرستاري که وارد خانه مي‌شود بايد با همه جاي خانه و وسايل و امکانات آن آشنا شود. موارد امنيتي بايد به پرستار آموزش داده شود و در صورت لزوم تلفن‌هاي ضروري در اختيار او قرار داده شود. حتي به همسايه‌هاي مورد اطمينان درخصوص حضور پرستار در خانه بايد گوشزد شود و از آنها خواهش شود، نسبت به صداهايي که از منزل خارج مي‌شود، حساس باشند. البته همه اينها با گذاشتن دوربين مداربسته در منزل قابل حل است. در صورتي که پرستار بداند در منزل دوربين مداربسته نصب است و تمام فيلم‌ها توسط والدين بازبيني مي‌شود، کمترين مشکلات به وجود مي‌آيد.
توصيه مي‌شود وقتي قرار است پرستاري جهت نگهداري کودک وارد منزل شود، حداقل 2 تا 3 ماه مادر و پرستار با هم حضور داشته باشند. بايد به پرستار و کودک اين فرصت داده شود تا بتوانند با هم سازگاري پيدا کنند و با خصوصيات هم آشنا شوند. خيلي از مواقع ديده شده که پرستار از روز اول وقتي وارد منزل مي‌شود، مادر حضور ندارد. به اين ترتيب سازگاري کودک و انطباق بچه با اين فرد جديد در محيط منزل زمان طولاني‌تري خواهد برد. حتي اگر براي مادر حضور در منزل امکان‌پذير نيست، بايد از افراد آشنا براي چند روز هم که شده کمک گرفت. مادربزرگ يا خاله يا عمه روزهاي اول با پرستار در منزل باشند تا کودک به اين فرد جديد عادت کند. حتي مادر مي‌تواند پرستار را با کودک خود به منزل مادربزرگ بچه ببرد و با حضور آنها کار پرستار ارزيابي شود. در روزهاي اول به هيچ‌وجه توصيه نمي‌شود کودک با پرستار تنها باشد. همچنين لازم است که خصوصيات کودک، بيماري‌ها و مشکلات کودک، داروها و عکس‌العمل‌هاي ضروري هنگام بروز مشکل به پرستار آموزش داده شود.
ae
اين کار از نظر امنيتي بسيار مهم است وگرچه ممکن است کمي هزينه به خانواده تحميل کند اما در عوض ايمني و سلامت کودک را تضمين مي‌کند. فردي که به عنوان پرستار کودک استخدام مي‌شود بايد بداند که دوربين مداربسته در تمام خانه نصب شده و او هم در حقيقت بايد مواظب رفتارش باشد. بهترين پرستاران، غير از مادر، مادربزرگ‌ها، خاله يا عمه کودک است. هرچه پرستار آشناتر باشد، مسلما ضريب اطمينان براي رفتار با کودک هم بالاتر است.
در صورتي که والدين بايد از پرستار غريبه استفاده کنند، افراد ميانسال و خانم‌هايي که خودشان تجربه مادر شدن را دارند، معمولا مي‌توانند پرستار بهتري باشند. ويژگي شخصيتي فردي که به عنوان پرستار استخدام مي‌شود، بسيار مهم است. يک فرد پرخاشگر نمي‌تواند پرستار خوبي باشد. پرستار بايد صبور، خوش‌رفتار، خوش‌اخلاق و خوش‌برخورد باشد و همچنين بايد تا حدي اطلاعات و آگاهي نسبت به روان‌شناسي دوره‌هاي مختلف رشدي داشته باشد. به عنوان مثال در بدترين سن که در نوپايي کودکان حدود 15 ماهگي تا 3 و 5/3 سالگي است، اغلب بچه‌ها، بدخلق، لجباز و مختصري پرخاشگر مي‌شوند. در صورتي که پرستار درخصوص اين سنين، اطلاعات روان‌شناسي رشدي کافي نداشته باشد، با يک برخورد يا رفتار غلط، مي‌تواند مشکلات رفتاري کودک را حتي تثبيت کند. بنابراين داشتن اطلاعات رفتار با کودک براي پرستار هم بسيار مهم است.
اين که پرستار چه زمان‌هايي و چند ساعت در روز را بايد با کودک بگذراند هم بسيار مهم است. هر چه ساعات کوتاه‌تر باشد، باندهاي عاطفي که با مادر از قبل تشکيل شده کمتر خدشه‌دار مي‌شود اما هر چه زماني که کودک نزد پرستار مي‌ماند، مثلا مادراني که دوشغله هستند و از صبح تا شب منزل نيستند و کودک زمان طولاني‌تري را با پرستار مي‌گذراند، مسلما ارتباط عاطفي و تعاملات بين مادر و کودک رشد نمي‌کند و شکل نمي‌گيرد. حتي‌المقدور در صورتي که پدر زودتر از محيط کار برمي‌گردد، حتما پرستار از منزل برود و کودک در محيط خانواده با حضور والدين باشد.
در انتخاب پرستار، سن پرستار، ويژگي‌هاي شخصيتي که سابقه سوءرفتار با کودک را نداشته باشد و حتما هر چه بيشتر مورد اطمينان و شناسايي خانواده باشد، بسيار ضروري است. به هيچ‌وجه توصيه نمي‌شود از موسساتي که لزوما اين کار را انجام مي‌دهند، پرستار انتخاب شود.
به خانواده‌ها توصيه مي‌شود بين آشنايان جستجو کنند و افراد مورد اطمينان را به عنوان پرستار انتخاب کنند، يعني فرد ديده و شناخته شده از قبل را انتخاب کنند. به خصوص زماني که کودک توانايي تکلم و بيان و گزارش‌دهي را ندارد و اين بيشتر از 3 سالگي به پايين است و تاکيد مي‌شود. پرستاري که وارد خانه مي‌شود بايد با همه جاي خانه و وسايل و امکانات آن آشنا شود. موارد امنيتي بايد به پرستار آموزش داده شود و در صورت لزوم تلفن‌هاي ضروري در اختيار او قرار داده شود. حتي به همسايه‌هاي مورد اطمينان درخصوص حضور پرستار در خانه بايد گوشزد شود و از آنها خواهش شود، نسبت به صداهايي که از منزل خارج مي‌شود، حساس باشند. البته همه اينها با گذاشتن دوربين مداربسته در منزل قابل حل است. در صورتي که پرستار بداند در منزل دوربين مداربسته نصب است و تمام فيلم‌ها توسط والدين بازبيني مي‌شود، کمترين مشکلات به وجود مي‌آيد.
توصيه مي‌شود وقتي قرار است پرستاري جهت نگهداري کودک وارد منزل شود، حداقل 2 تا 3 ماه مادر و پرستار با هم حضور داشته باشند. بايد به پرستار و کودک اين فرصت داده شود تا بتوانند با هم سازگاري پيدا کنند و با خصوصيات هم آشنا شوند. خيلي از مواقع ديده شده که پرستار از روز اول وقتي وارد منزل مي‌شود، مادر حضور ندارد. به اين ترتيب سازگاري کودک و انطباق بچه با اين فرد جديد در محيط منزل زمان طولاني‌تري خواهد برد. حتي اگر براي مادر حضور در منزل امکان‌پذير نيست، بايد از افراد آشنا براي چند روز هم که شده کمک گرفت. مادربزرگ يا خاله يا عمه روزهاي اول با پرستار در منزل باشند تا کودک به اين فرد جديد عادت کند. حتي مادر مي‌تواند پرستار را با کودک خود به منزل مادربزرگ بچه ببرد و با حضور آنها کار پرستار ارزيابي شود. در روزهاي اول به هيچ‌وجه توصيه نمي‌شود کودک با پرستار تنها باشد. همچنين لازم است که خصوصيات کودک، بيماري‌ها و مشکلات کودک، داروها و عکس‌العمل‌هاي ضروري هنگام بروز مشکل به پرستار آموزش داده شود.
پي نوشت ها :
*روان‌پزشک کودک
ae
