حالا که به فصل زمستان رسيده‌ايم با تاريکي هوا ممکن است خيلي از ما حس غريبي از افسردگي را تجربه کنيم. اما بعضي از افراد به علت‌هاي گوناگون مدت طولاني‌تري به افسردگي دچار ميشوند. اين عارضه در بين نوجوانان بيشتر به وجود مي‌آيد. با توجه به وظايف تحصيلي، خانوادگي و اجتماعي، فشار بيشتري به نوجوانان و جوانان وارد
خيلي دلم گرفته از خيلي‌ها حالا که به فصل زمستان رسيده‌ايم با تاريکي هوا ممکن است خيلي از ما حس غريبي از افسردگي را تجربه کنيم. اما بعضي از افراد به علت‌هاي گوناگون مدت طولاني‌تري به افسردگي دچار ميشوند. اين عارضه در بين نوجوانان بيشتر به وجود مي‌آيد. با توجه به وظايف تحصيلي، خانوادگي و اجتماعي، فشار بيشتري به نوجوانان و جوانان وارد مي‌آيد. امروزه دانشمندان متوجه شده‌اند که استفاده از رواندرماني در کنار تجويز دارو براي جوانان مبتلا به افسردگي خفيف تا متوسط کارايي بيشتري در مقايسه با مصرف دارو به تنهايي دارد. به همين مناسبت درباره رواندرماني و انواع آن در اين خصوص بيشتر توضيح مي‌دهيم.
گاهي اوقات بيان احساسات واقعي حتي به دوستان نزديك نيز مشكل است، در حالي که در ميان گذاشتن اين احساسات با يك مشاور مجرب يا درمانگر ميتواند ساده‌تر باشد. بازگو کردن آنچه در سينه نهفته داريد، ميتواند كمك كننده باشد، به خصوص اگر بتوانيد از کمک يک مشاور بهره ببريد که براي مدتي به‌طور اختصاصي به شما بپردازد. در اين صورت به احتمال زياد احساس بهتري خواهيد داشت. انواع گوناگوني از رواندرماني وجود دارد، مواردي از آنها براي افراد باافسردگي خفيف تا متوسط بسيار موثر است.
درمان روانکاوانه
اين نوع درمان يکي از معروف‌ترين شکل‌هاي درمان است اما اغلب درک نادرستي از آن در ميان مردم وجود دارد. اين روش به وسيله زيگموند فرويد بنيان نهاده شده است. روانکاوان اغلب به صحبت‌هاي بيماران درباره زندگي‌شان گوش مي‌سپارند. به همين دليل است که گاهي به اين روش «گفتار درماني» هم گفته ميشود. روانکاو در صحبت‌هاي بيمار به دنبال کشف الگوها يا رويدادهاي مهمي‌که ممکن است در مشکلات فعلي بيمار نقش داشته باشند، مي‌گردد. روانکاوان اعتقاد دارند که رويدادهاي کودکي و احساسات، افکار و انگيزه‌هاي ناخودآگاه در بيماري ذهني و رفتارهاي ناسازگارانه، نقش دارند.
درمان شناختي‌رفتاري
درمانگر شناختي رفتاري، روي مسايل خاصي تمرکز مي‌کند. اين درمانگران معتقدند که تفکر نامعقول يا درک خطا موجب بدکاري ميشود. بنابراين درمانگر شناختي‌رفتاري روي تغيير الگوهاي تفکر بيمار خود کار مي‌کند. اين نوع درمان اغلب براي افرادي که از افسردگي يا اضطراب رنج مي‌برند، موثر است. مثال خوبي از رفتاردرماني، کاري است که درمانگر با مراجعه‌کننده خود براي غلبه او بر ترس از ارتفاع مي‌کند. درمانگر ممکن است فرد را تشويق کند که از طريق آزمايش و تجربه، به تدريج با ترس خود از ارتفاع مواجه شود. فرد ممکن است ابتدا خود را ايستاده بر بام يک ساختمان بلند و يا سوار بر يک آسانسور تصور کند. سپس فرد خود را به آرامي‌در معرض سطوح بالاتر و بالاتري از ترس خود قرار مي‌دهد تا آنکه سرانجام هراس او به طور کامل از بين برود. رويکردهاي شناختي‌رفتاري براي درمان مسايل خاص ميتوانند بسيار اثربخش باشند. در بيشتر مواقع، روش‌هاي شناختي و رفتاري براي درمان يک اختلال با يکديگر ترکيب ميشوند. به‌طور مثال، درمانگري که به درمان مراجعه کننده‌اي مبتلا به اضطراب اجتماعي مي‌پردازد، هم به او در شکل دادن الگوهاي فکري دقيق‌تر کمک مي‌کند و هم روي رفتارهاي خاصي، مانند کناره‌گيري اجتماعي، تمرکز مي‌نمايد.
گروه درماني
گروه درماني شکلي از روان درماني است که در آن، دو يا بيشتر بيمار با يک يا بيشتر درمانگر يا مشاور کار مي‌کنند. اين روش، روش متداول و جا افتاده‌اي است که در آن، اعضاي گروه ميتوانند از تجربيات ديگران آگاه شده و از آنها درس بگيرند. اين روش نسبت به روان درماني فردي، هم از نظر هزينه‌اي با صرفه‌تر است و هم در بيشتر موارد اثربخش‌تر. به‌طور معمول کساني که از بيماري ذهني يا مشکل رفتاري رنج مي‌برند، داراي احساس تنهايي، انزوا و متفاوت بودن هستند. گروه درماني، فضايي را براي گردآمدن افرادي که در حال حاضر درگير مشکل مشابهي هستند و يا در گذشته به مشکل مشابهي گرفتار بوده و اکنون نجات يافته‌اند، فراهم مي‌سازد.
مشكلات توام با روان درماني
اين روش‌هاي درماني اغلب بسيار بي‌خطر هستند ولي گاهي ميتوانند آثار جانبي داشته باشند. گفتگو درباره مسايل گوناگون ممكن است خاطرات بدي را از گذشته به ذهن آورد و اين ميتواند شما را غمگين يا متاثر سازد. بعضي گزارش كرده‌اند كه روان درماني ميتواند ديدگاه و ارتباط افراد را با دوستان و خانواده‌‌شان تغيير دهد. اين امر ممکن است تاثير گذار باشد. مهم است که شما به درمانگر خود اطمينان داشته باشيد و بدانيد كه آنها آموزش لازم را ديده‌اند.
رواندرماني موثرتر است يا دارودرماني؟
اين بستگي به افسردگي شما و شدت آن دارد. در كل، روان درماني در افسردگي خفيف تا متوسط موثرتر است. دارو در افسردگي خفيف خيلي موثر نيست. اگر افسردگي شما شديد باشد، احتمالا نياز به مصرف داروي ضدافسردگي براي مدت 6 تا 9 ماه خواهد بود. پس از بهبود نسبي با داروهاي ضدافسردگي، اغلب افراد روان درماني را روش مناسبي يافته‌اند. روان درماني ميتواند به شما كمك كند روي مواردي در زندگي‌تان کارکنيد كه اگربه آنها توجه نشود ممکن است دوباره افسرده‌شويد. هم ضدافسردگيها و هم روان درماني در كمك به افراد براي بهبود افسردگي متوسط موثرهستند. بسياري از روان‌پزشكان معتقدند كه ضدافسردگيها در درمان افسردگي شديد موثرتر هستند. برخي افراد فقط ايده دارو را دوست ندارند، عده‌اي هم ايده روان درماني را نمي‌‌پسندند. بنابراين اينکه کدام يک موثرتر است امري نسبي است.در ضمن بايد اين نکته را هم در نظر داشت که مشاوره صحيح و روان درماني در برخي نقاط كشور در دسترس نيست. وقتي افسرده باشيد، تصميم‌گيري سخت ميشود. اين را به دوستان ،خانواده يا به كساني كه اعتماد داريد، بگوييد. آنها به شما كمك مي‌‌كنند تا تصميم بگيريد.
اگر درمان نشويد...
جالب اينكه چهار نفر از هر پنج نفر افراد افسرده ظرف مدت 4 تا 6 ماه بدون هيچ كمكي به طور كامل بهبود مي‌‌يابند. بنابراين چرا بايد به درمان افسردگي پرداخت؟ اگرچه چهار نفر از هر پنج نفر با گذشت زمان خوب ميشوند، يک نفر باقي‌مانده، تا دوسال بعد هم افسرده مي‌‌ماند. ما قادر به پيش‌بيني دقيق اينكه درنهايت چه كسي بهبود مي‌يابد و چه كسي بهبود نمي‌يابد، نيستيم. حتي اگرهمه افراد مبتلا هم به تدريج بهبود يابند، تجربه افسردگي ميتواند به قدري ناخوشايند باشد كه تلاش براي كوتاه کردن زمان آن ارزشمند است. به علاوه افرادي که اولين دوره افسردگي را مي‌گذرانند، به احتمال 50 درصد دوباره به افسردگي مبتلا خواهند شد. همچنين تعداد كمي‌از افراد افسرده ممکن است اقدام به خودكشي کنند. منبع:http://www.salamat.com
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
