ترک اعتياد حوصله مي‌خواهد
بارها از زبان خانواده افراد معتاد سوالاتي شنيده شده که بيانگر ديدگاهي شتاب‌زده و توأم با اصرار فراوان در بهبود هر چه زودتر بيماران‌شان است؛ جملاتي از اين قبيل که: «آقاي دکتر! پس ايشان کي خوب مي‌شه؟» يا «ما که ديگر تحمل نداريم، يک بار ديگر اشتباه کنه، مي‌اندازيمش از خانه بيرون!» مطمئن باشيد اين ديدگاه به درمان بيماران صدمه جدي وارد مي‌کند.
متاسفانه در روزگاري زندگي مي‌کنيم که دوست داشتن انسان‌ها کار آساني نيست. زمانه‌اي که ملاک علاقه يا احترام، مقدار فايده‌اي است که ديگران براي ما دارند. بيمار سوءمصرف مواد بسان ماهي مي‌ماند. تا حالا به بازار ماهي‌فروش‌ها رفته‌ايد؟ ماهي تازه صيد شده لزج است. وقتي توي دست مي‌گيري، دوست دارد ليز بخورد و از دستت فرار کند. بسياري از بيماران در ابتداي ورود به درمان تمايلي به گفتگو در خصوص مسايل و مشکلات خود ندارند. خيلي از ايشان مرکز ترک اعتياد را همانند پمپ بنزين مي‌بينند و خودشان را مثل يک اتومبيل که آمده بنزين (قرص و شربت) بگيرد و زود هم برود پي کارش.
توجه دادن اين بيماران به واقعيات زندگي ايشان و سرچشمه اشتباهات‌شان کار آساني نيست. صبر و حوصله مي‌خواهد. در حقيقت ما از بيمار خود مي‌خواهيم که قدري اندازه تقواي خود را ارتقا دهد و اين مطلب سهل‌الوصولي نيست که اگر بود ملاک کرامت انسان‌ها نزد خداوند رحمان قرار نمي‌گرفت. از خود بيماران، عجول‌تر، خانواده آنها هستند. حداقل آسيب ناشي از اين تعجيل افتادن در دام تبليغات دروغين شيادان سودجو خاصه در ماهواره‌ها خواهد بود. هر کس که ادعا کند ترک اعتياد کاري آسان، سريع و تضميني است، شک نکنيد که يا ناآگاه است و يا تاجري سودجو.
خانواده‌هاي محترم اين واقعيت را مدنظر داشته باشند که بيمار غالبا لغزش‌هايي را طي درمان تجربه خواهد کرد. صدالبته که رخداد لغزش بيمار براي خانواده رنجور ايشان دردناک است اما واقعيتي است تلخ که ناچار از پذيرش آن هستيم. با کمال احترام به نيت پاک خانواده‌ها، به عرض مي‌رسانم که با متلک‌گويي، يادآوري آسيب‌ها و آبروريزي‌ها، منت گذاردن و ابراز انزجار و انتقال خشم و عصبانيت خود به بيماران نمي‌توان آنها را به يک ترک موفق دايمي هدايت کرد.
راستي چه کسي به من و شما ضمانت داده است که هرگز گرفتار اعتياد نخواهيم شد و اگر شديم چه تضميني هست که معتادي بهتر از بيمار خودمان باشيم. چه بسا من در شرايط سوءمصرف مواد، عملکردي به مراتب نامناسب‌تر از عمده بيمارانم داشته باشم. بگذاريد حسن ختام اين يادداشت، آيه 30 سوره هود و از زبان حضرت نوح خطاب به قوم خود باشد که: «و درباره کساني که در چشم شما خوار مي‌آيند، نمي‌گويم که خدا هرگز خيرشان نخواهد داد، خدا از دل آنها آگاه‌تر است و اگر طردشان کنم، در آن صورت از ستمکاران خواهم بود.»
منبع: http://www.salamat.com
متاسفانه در روزگاري زندگي مي‌کنيم که دوست داشتن انسان‌ها کار آساني نيست. زمانه‌اي که ملاک علاقه يا احترام، مقدار فايده‌اي است که ديگران براي ما دارند. بيمار سوءمصرف مواد بسان ماهي مي‌ماند. تا حالا به بازار ماهي‌فروش‌ها رفته‌ايد؟ ماهي تازه صيد شده لزج است. وقتي توي دست مي‌گيري، دوست دارد ليز بخورد و از دستت فرار کند. بسياري از بيماران در ابتداي ورود به درمان تمايلي به گفتگو در خصوص مسايل و مشکلات خود ندارند. خيلي از ايشان مرکز ترک اعتياد را همانند پمپ بنزين مي‌بينند و خودشان را مثل يک اتومبيل که آمده بنزين (قرص و شربت) بگيرد و زود هم برود پي کارش.
توجه دادن اين بيماران به واقعيات زندگي ايشان و سرچشمه اشتباهات‌شان کار آساني نيست. صبر و حوصله مي‌خواهد. در حقيقت ما از بيمار خود مي‌خواهيم که قدري اندازه تقواي خود را ارتقا دهد و اين مطلب سهل‌الوصولي نيست که اگر بود ملاک کرامت انسان‌ها نزد خداوند رحمان قرار نمي‌گرفت. از خود بيماران، عجول‌تر، خانواده آنها هستند. حداقل آسيب ناشي از اين تعجيل افتادن در دام تبليغات دروغين شيادان سودجو خاصه در ماهواره‌ها خواهد بود. هر کس که ادعا کند ترک اعتياد کاري آسان، سريع و تضميني است، شک نکنيد که يا ناآگاه است و يا تاجري سودجو.
خانواده‌هاي محترم اين واقعيت را مدنظر داشته باشند که بيمار غالبا لغزش‌هايي را طي درمان تجربه خواهد کرد. صدالبته که رخداد لغزش بيمار براي خانواده رنجور ايشان دردناک است اما واقعيتي است تلخ که ناچار از پذيرش آن هستيم. با کمال احترام به نيت پاک خانواده‌ها، به عرض مي‌رسانم که با متلک‌گويي، يادآوري آسيب‌ها و آبروريزي‌ها، منت گذاردن و ابراز انزجار و انتقال خشم و عصبانيت خود به بيماران نمي‌توان آنها را به يک ترک موفق دايمي هدايت کرد.
راستي چه کسي به من و شما ضمانت داده است که هرگز گرفتار اعتياد نخواهيم شد و اگر شديم چه تضميني هست که معتادي بهتر از بيمار خودمان باشيم. چه بسا من در شرايط سوءمصرف مواد، عملکردي به مراتب نامناسب‌تر از عمده بيمارانم داشته باشم. بگذاريد حسن ختام اين يادداشت، آيه 30 سوره هود و از زبان حضرت نوح خطاب به قوم خود باشد که: «و درباره کساني که در چشم شما خوار مي‌آيند، نمي‌گويم که خدا هرگز خيرشان نخواهد داد، خدا از دل آنها آگاه‌تر است و اگر طردشان کنم، در آن صورت از ستمکاران خواهم بود.»
منبع: http://www.salamat.com
