کنترل و مراقبت ديابت نوع يک در مدرسه
نويسنده:دکتر حسن ضياءالديني
مولفه اصلي در کنترل ديابت نوع يک، ايجاد تعادل دقيق ميان نوع و مقدار تغذيه، ورزش و انسولين است. اين عمل سبب قرار گرفتن قندخون در محدوده قابل قبول است زيرا مصرف غذاي مصرفي سبب افزايش قندخون و ورزش و انسولين سبب کاهش قندخون مي‌شود. بنابراين بايد برنامه‌ريزي صحيح در اين خصوص در مدارس صورت گيرد و همه کارکنان بايد به اهميت اين امر واقف شوند. گروه هدف در اين برنامه‌ريزي، دانش‌آموزان، والدين و کارکنان مدرسه هستند.
با توجه به کمبود نيروي انساني مربيان بهداشت در مدارس و اهميت بيماري مذکور و عوارض حاد و خطرناک آن بايد ساير کارکنان مدرسه نيز در صورت حضور نداشتن مربيان بهداشت با اين بيماري آشنا و در جهت کنترل اين بيماري در دانش‌آموزان مبتلا مشارکت فعال داشته باشند.
با توجه به شيوع بيشتر ديابت نوع يک در کودکان و نوجوانان، مراقبت و کنترل آنان اهميت ويژه پيدا مي‌کند. از نتايج مثبت اين کنترل مي‌توان به موارد زير اشاره کرد.
• ارتقاي سطح کيفي محيط يادگيري و فراهم آوردن فضاي پويا، مولد و سالم براي دانش‌آموزان ديابتي.
• کاهش حضور نداشتن دانش‌آموزان ديابتي.
• کاهش ميزان افت تحصيلي
• کمک به پاسخ‌دهي موثر در موارد اورژانسي ديابتي
• ارتقاي سطح مشارکت والدين، دانش‌آموزان و کارکنان مدرسه و ساير بخش‌هاي مرتبط در کنترل و درمان بيماري ديابت نوع يک در مدارس
به‌طور کلي براي ايجاد يک نظام مراقبتي در رابطه با ديابت نوع يک در دانش‌آموزان مبتلا بهتر است فرآيندهاي زير در مدارس صورت بگيرد:
• شناسايي دانش‌آموزان مبتلا به ديابت نوع يک و دريافت تاريخچه از مبتلايان و پيگيري روند بيماري در آنان
• بررسي سطح آگاهي دانش‌آموزان مبتلا در خصوص شيوه‌هاي خود مراقبتي که شامل تزريق انسولين، شيوه کنترل قندخون، مقابله با علايم هايپوگليسمي (افت قندخون) و هايپرگليسمي (افزايش قندخون) و کتواسيدوز، شناسايي مواد غذايي، نوع و ميزان مناسب فعاليت بدني، عوارض درازمدت بيماري ديابت نوع يک مي‌باشد.
پس از انجام اين بررسي‌ها مي‌توان آموزش‌هاي لازم در اين خصوص را ارايه کرد.
آموزش به دانش‌آموزان مبتلا، والدين و کارکنان جزو ارکان اصلي نظام مراقبت در خصوص بيماري ديابت است. اين آموزش‌ها بايد شامل اين موارد باشد:
الف) آموزش اطلاعات پايه در خصوص ديابت
ب) آموزش تزريق و نگهداري انسولين
ج) آموزش کنترل قندخون
د) آموزش اصول تغذيه
هـ) آموزش در خصوص فعاليت جسماني
منبع: http://www.salamat.com
با توجه به کمبود نيروي انساني مربيان بهداشت در مدارس و اهميت بيماري مذکور و عوارض حاد و خطرناک آن بايد ساير کارکنان مدرسه نيز در صورت حضور نداشتن مربيان بهداشت با اين بيماري آشنا و در جهت کنترل اين بيماري در دانش‌آموزان مبتلا مشارکت فعال داشته باشند.
با توجه به شيوع بيشتر ديابت نوع يک در کودکان و نوجوانان، مراقبت و کنترل آنان اهميت ويژه پيدا مي‌کند. از نتايج مثبت اين کنترل مي‌توان به موارد زير اشاره کرد.
• ارتقاي سطح کيفي محيط يادگيري و فراهم آوردن فضاي پويا، مولد و سالم براي دانش‌آموزان ديابتي.
• کاهش حضور نداشتن دانش‌آموزان ديابتي.
• کاهش ميزان افت تحصيلي
• کمک به پاسخ‌دهي موثر در موارد اورژانسي ديابتي
• ارتقاي سطح مشارکت والدين، دانش‌آموزان و کارکنان مدرسه و ساير بخش‌هاي مرتبط در کنترل و درمان بيماري ديابت نوع يک در مدارس
به‌طور کلي براي ايجاد يک نظام مراقبتي در رابطه با ديابت نوع يک در دانش‌آموزان مبتلا بهتر است فرآيندهاي زير در مدارس صورت بگيرد:
• شناسايي دانش‌آموزان مبتلا به ديابت نوع يک و دريافت تاريخچه از مبتلايان و پيگيري روند بيماري در آنان
• بررسي سطح آگاهي دانش‌آموزان مبتلا در خصوص شيوه‌هاي خود مراقبتي که شامل تزريق انسولين، شيوه کنترل قندخون، مقابله با علايم هايپوگليسمي (افت قندخون) و هايپرگليسمي (افزايش قندخون) و کتواسيدوز، شناسايي مواد غذايي، نوع و ميزان مناسب فعاليت بدني، عوارض درازمدت بيماري ديابت نوع يک مي‌باشد.
پس از انجام اين بررسي‌ها مي‌توان آموزش‌هاي لازم در اين خصوص را ارايه کرد.
آموزش به دانش‌آموزان مبتلا، والدين و کارکنان جزو ارکان اصلي نظام مراقبت در خصوص بيماري ديابت است. اين آموزش‌ها بايد شامل اين موارد باشد:
الف) آموزش اطلاعات پايه در خصوص ديابت
ب) آموزش تزريق و نگهداري انسولين
ج) آموزش کنترل قندخون
د) آموزش اصول تغذيه
هـ) آموزش در خصوص فعاليت جسماني
منبع: http://www.salamat.com
