مرا تا کي فلک رنجور دارد

مرا تا کي فلک رنجور دارد شاعر : انوري ز روي دلبرم مهجور دارد مرا تا کي فلک رنجور دارد همه عمرم در آن مخمور دارد به يک باده که با معشوق خوردم که بي‌جرمي مرا رنجور دارد ندانم تا فلک را زين غرض چيست مگر بر خون من منشور دارد دو دست خود به خون دل گشادست