بدو چشم تو که تا زنده‌ام

بدو چشم تو که تا زنده‌ام شاعر : انوري تو خداوندي و من بنده‌ام بدو چشم تو که تا زنده‌ام که من از بهر رخت زنده‌ام سر زلف تو گواه منست که من از عشق تو تا زنده‌ام به رخ خويش بنازي چنان ز دو صد گريه بود خنده‌ام چه زنم خنده که در عشق تو