عرصه‌ي مملکت غور چه نامحدودست

عرصه‌ي مملکت غور چه نامحدودست شاعر : انوري که در آن عرصه چنان لشکر نامعدودست عرصه‌ي مملکت غور چه نامحدودست عرق سلطان چه عجب کز نسب داودست رونق ملک سليمان پيمبر دارد آري آن دولت را منتظمي معهودست چشم بد دور که بس منتظم است آن دولت راستي بهتر تا فاستقم اندر هودست اي برادر سختي راست بخواهم گفتن هرچه از نظم وز ترتيب درو موجودست عقل داند که مهيا به وجود دو کسست وز دگر طالع دولت ابدا مسعودست از يکي بازوي اسلام همه ساله قوي هيات دست گهر گستر...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

عرصه‌ي مملکت غور چه نامحدودست

شاعر : انوري

که در آن عرصه چنان لشکر نامعدودست		عرصه‌ي مملکت غور چه نامحدودست
عرق سلطان چه عجب کز نسب داودست		رونق ملک سليمان پيمبر دارد
آري آن دولت را منتظمي معهودست		چشم بد دور که بس منتظم است آن دولت
راستي بهتر تا فاستقم اندر هودست		اي برادر سختي راست بخواهم گفتن
هرچه از نظم وز ترتيب درو موجودست		عقل داند که مهيا به وجود دو کسست
وز دگر طالع دولت ابدا مسعودست		از يکي بازوي اسلام همه ساله قوي
هيات دست گهر گستر آن از جودست		گوهر تيغ ظفرپيشه‌ي اين از فتح است
چکه شعاع از مه و رنگ از گل و بوي از عودست		مردي و مردمي از هر دو چنان منتشرست
گفت رضوان بر ما چيست همين موعودست		فضله‌ي مجلس ايشان چو به يغما دادند
همه در نسبت اين هر دو نظر مردودست		هرچه در ملک جهانست چه ظاهر چه خفي
در زمين ظل زمين اينک ابدا ممدودست		تيغشان گر افق صبح شود غوطه خورد
کار دولت چه عجب ساخته گر چون عودست		خصم دولت را چون عود سيه سوخته‌اند
چرخ را اين به بقا آن به علو محسودست		بر تمامي حسد حاسد اگر بيند کس
جز قدم زانکه قديمي صفت معبودست		نيست القصه کمالي که نه حاصل دارند
نيست چيزي که به نزديک تو آن مفقودست		با خرد گفتم کاي غايت و مقصود جهان
که فلان غايت اين شعر و فلان مقصودست		کيستند اين دو خداوند به تعيين بنماي
گفتم آن ديگر گفتا حسن محمودست		گفت از اين هر دو يکي جز که شهاب‌الدين نيست
دويي عقل که هم شاهد و هم مشهودست		گفتم اغلوطه مده اين چه دويي باشد گفت
بر وجود چو تويي راه دويي مسدودست		ديرمان اي به کمالي که در آغاز وجود
گرچه در عالم محصور بقا محدودست		ملکي از حصر برون بادت و عمري از حد
تا قلم را چو زبان ورد سخن مورودست		خالي از ورد ثناي تو مبادا سخني