جلال صدر وزارت جمال حضرت شاه

جلال صدر وزارت جمال حضرت شاه شاعر : انوري اجل مفضل کامل کمال دين اله جلال صدر وزارت جمال حضرت شاه پياده بودم فرزين شدم چه فرزين شاه سزاي حمد محمد که از محامد او که بي‌عنايت او بي‌نظام بود و تباه نظام و رونق و ترتيب داد کار مرا فلک عنايت و خورشيد راي و کيوان جاه قضا توان و قدر قدرت و ستاره يسار حديث پستي ماهيست پيش پايه‌ي ماه مثال رفعت گردون به جنب رفعت او که آسمانش سريرست و آفتاب کلاه کلاه داري قدرش به غايتي برسيد ز اوج جاهش گيتي نمايد...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

جلال صدر وزارت جمال حضرت شاه

شاعر : انوري

اجل مفضل کامل کمال دين اله		جلال صدر وزارت جمال حضرت شاه
پياده بودم فرزين شدم چه فرزين شاه		سزاي حمد محمد که از محامد او
که بي‌عنايت او بي‌نظام بود و تباه		نظام و رونق و ترتيب داد کار مرا
فلک عنايت و خورشيد راي و کيوان جاه		قضا توان و قدر قدرت و ستاره يسار
حديث پستي ماهيست پيش پايه‌ي ماه		مثال رفعت گردون به جنب رفعت او
که آسمانش سريرست و آفتاب کلاه		کلاه داري قدرش به غايتي برسيد
ز اوج جاهش گيتي نمايد اندر چاه		ز فوق قدرش گردون نمايد اندر تحت
به کلک بر بد و نيک فلک ببندد راه		به وهم از دل کتم عدم برآرد راز
زهي قضا و قدر لا اله الا الله		چو حل و عقد قلمش آسمان بديد چه گفت
به خاصيت بدماند ز شوره مهر گياه		قضا به قوت باران فتح باب کفش
به يک نسيم نوازش چو کوه گردد کاه		به يک سموم عتابش چو کاه گردد کوه
صفاي خاطرش از راز روزگار آگاه		ضمير فکرتش از سر اختران منهي
وگر به خشم کند سوي شير شرزه		اگر به رحم کند سوي شور فتنه نظر
کند سياست او شير شرزه را روباه		دهد عنايت او شور فتنه را آرام
و يا متابع امر ترا ستاره سپاه		ايا موافق حکم ترا زمانه مطيع
بجز حکايت شکر تو نيست در افواه		بجز تفکر مدح تو نيست در اوهام
ترا رفيع‌ترست آستانه‌ي درگاه		از آسمانه‌ي ايوان کسري اندر ملک
زمين نيابد جز در شکم ترا بدخواه		زمان نيابد جز در عدم ترا بدگوي
حريم حرمت تو چون بدو کنند پناه		امان دهد همه‌کس را ز خصم او چو حرم
شود ز دامن که دست کهربا کوتاه		تويي که دست حمايت اگر دراز کني
نماز شام امل گشت بامداد پگاه		بزرگوارا من بنده را به دولت تو
سپيدکاري گردون هزار روز سياه		اگر نه راي تو بودي به رويم آوردي
قضا به عين رضا مي‌کند سوي تو نگاه		نظر به چشم کرم کن به هرکه باشد ازآنک
حديث حمله‌ي شيرست و حيله‌ي روباه		عتاب چون تويي اندر ازاي طاعت من
بر آن دروغ تمامست اين قصيده گواه		مرا اگر به خلاف تو متهم کردند
وگرنه پاکتر از گرگ يوسفم به گناه		به خون زرق مرا پيرهن بيالودند
هميشه تا که محيطست چرخ را خرگاه		هميشه تا که بسيطست خاک را ميدان
محيط آن به رضاي تو باد بي‌گه و گاه		بسيط اين به مراد تو باد در بد و نيک
لطايف سخنت جان فزاي و حاسدکاه		نتايج قلمت فتنه‌بند و قلعه‌گشاي
مرا به خدمت تو پشت چون بنفشه دوتاه		ترا به تربيت من زبان چو سوسن تر
به عدل حرمت ايمان‌فزاي و کفران‌کاه		به کلک مشکل گردون گشاي و دشمن‌بند
مخالفت چو معادي قرين ناله و آه		موافقت چو موالي نديم شادي و عز