باز آمده در ضمان بهروزي | | اي رفته به فرخي و فيروزي |
در باغ مصاف کرده نوروزي | | بر لالهي رمح و سبزهي خنجر |
يک ساعت در کمان تو گوزي | | چون تير نهاده کار عالم را |
يزدان همه نصرتت کند روزي | | تو ناصر ديني و ازين معني |
صف ميدري و جگر همي دوزي | | در حمله درندهاي و دوزنده |
چون مشعلهي سنان بيفروزي | | پروانه سمندر ظفر باشد |
آنجا که به لعب اسب کينتوزي | | فرزين بنهي به طرح رستم را |
آنرا که تو بازيي بياموزي | | صد شه به پياده پي براندازد |
تا خرمن فتنها همي سوزي | | ميساز به اختيار من بنده |
مي خور به مراد خود شبانروزي | | اي روز مخالفانت شب گشته |
فتحت ز حشم نصرت از حواشي | | اي کرده ز تيغت فلک تحاشي |
بر جملهي آفاق بيتحاشي | | پيروزي و شاهي ترا مسلم |
يکسان شده از روي خواجه تاشي | | در بندگي تو سپهر و ارکان |
بهرام فلک را وثاق باشي | | هندوي تو يعني که جرم کيوان |
روباه درت آسمان خراشي | | پيشاني شير فلک خراشد |
وز دامن همت ستاره پاشي | | از سايهي رايت زمانه پوشي |
قادر که شدي بر سخن تراشي | | گر هندسهي مدح تو نبودي |
آن روز مبادا که تو نباشي | | اي روز جهان از تو عيد دولت |