اي بس که جهان جبه‌ي درويش گرفته

اي بس که جهان جبه‌ي درويش گرفته شاعر : انوري از فضله‌ي زنبور برو دوخته‌ام جيب اي بس که جهان جبه‌ي درويش گرفته شمعي که به هر خانه چراغي نهد از غيب واکنون همه شب منتظرم تا بفروزند امروز درين زشت بود گر کنمش عيب آن روز فلک را چو در آن شکر نگفتم