تاريخچه پيدايش و تكامل تنيس روي ميز
توضيح در اين مورد كه بازي تنيس روي ميز، كي ، چگونه و كجا به وجود آمد بي نهايت مشكل است . عقايد در مورد منشاء اين بازي شديداً مغايرهم هستند. دقيقاً نمي توان تاريخ و محل پيدايش اين ورزش را تعيين نمود. به طور كلي آغاز تاريخ تنيس روي ميز را مي توان از اواخر قرن نوزدهم دانست و اين هم زماني بود كه تنيس روي ميز جاي خود را از اطاقها و زيرزمينهاي خصوصي با سالنهاي مسابقات عوض كرد و بدين ترتيب ورزشي كه يك نوع تفريح خصوصي و خاص طبقه اشراف بود به يك ورزش عمومي تبديل گشت .
ورزش تنيس روي ميز در آغاز در آسيا ، انگلستان يا نزد سرخپوستان آمريكاي شمالي و جنوبي به طور ابتدايي بازي مي شد. در ابتدا براي بازي دراين ورزش از راكتهاي شبكه دار مثل راكت تنيس و توپهاي پارچه اي كه به صورت گلوله محكم پيچيده شده بود، يا توپ لاستيكي كوچكي كه باد مي شد استفاده مي كردند، تا اينكه كم كم راكتهاي شبكه دار جاي خود را با راكتهاي چوبي دسته بلند و باريك و پوشيده از پوست گوساله دردوطرف تخته راكت عوض كردند. رييس سابق فدراسيون بين المللي تنيس روي ميز آقاي "ايورمونتا گو" از انگليس كه سالها دراين پست بود منشاء بازي تنيس روي ميز را از سرخپوستان مي دانست. هنگامي كه در سال 1890 "جيمز گيب" انگليسي، توپ مخصوصي كه جنس آن از سلولوئيد( تقريباً همجنس توپهاي فعلي) بود درست كرد، تحولي بزرگ در اين ورزش ايجاد نمود. راحتي و كنترل اين توپ در هنگام بازي باعث رونق و معروفيت بيشتر اين ورزش گرديد و به خاطر صداي پينگ و پنگ كه از برخورد راكت با توپ سلولوئيدي ايجاد مي شد، نام اين ورزش را كه به اسم "گوسيما" يا "فليم فلام" يا "ويف وايف" يا "پيم پام" متداول بود به "پينگ پنگ" تغيير يافت . اين اصطلاح در انگستان تحت شماره 19070 به انحصار ثبتي رسيد. اما چون اين ورزش مقررات و قوانين مخصوصي نداشت، بازيكنان هر كشور به فراخور حال و موقعيت و علاقه خود هر طور كه مايل بودند بازي مي كردند و طول و عرض ميز يا بلندي و كوتاهي آن در نزد كشورهاي مختلف متفاوت بود ، يا بلندي و كوتاهي تورميز يك كشور با تور ميز كشورهاي ديگر هم سطح نبود. به دليل همين ناهماهنگي هر كس فقط مي توانست روي ميز منتخب خود كه عادت كرده بود بهتر بازي كند. در آن زمان "لاسچلوپارتمان" مجاري و در سالهاي بعد "شومن واريته" با كفشهاي قلابدار و شلوار مشكي و پيراهن مشكي ابريشمي در صحنه ظاهر مي شدند و تماشاچيان را با فوت و فن هايي از بازي تنيس روي ميز سرگرم مي كردند . شگرد و هنرنمايي خاص آنها در برگرداندن توپها از داخل يك ليوان بود، هنري كه امروز فقط تعداد كمي از بازيكنها بدان تسلط دارند.
از سال 1920 يك تجارتخانه ورزشي براي تبليغ علامت كالاي تجارتي اش از نام پينگ پنگ استفاده كرد و به همين علت بعدها نام اين ورزش از پينگ پنگ به تنيس روي ميز تغيير داده شد. در سال 1926 فدراسيون بين المللي تنيس روي ميز تأسيس شد و با كمك دكتر"لي من" قوانين و مقررات خاص و يكنواخت تنيس روي ميز را تصويب كرد. از همين سال مسابقات جهاني تنيس روي ميز آغاز شد كه اولين دوره آن در لندن برگزار شد. از سال 1939 تا 1946 به علت وقوع جنگ جهاني دوم همه فعاليتها و مسابقات جهاني اين ورزش تعطيل شد. درسال 1947 يعني بعد از جنگ دوم جهاني مجدداً مسابقات جهاني شروع شد و تا كنون بدون وقفه انجام شده است.
از سال 1926 تا 1952 اين ورزش كه بيشتر با راكتهاي تخته اي پوشيده از لاستيك دانه دار در دو طرف چوب راكت و با روش دفاعي بازي مي شد را به علت كسب عناوين مختلف قهرماني توسط اروپايي ها مي توان عصر اروپايي ها دانست و دهه سال 1950 را كه به دليل ظهور و درخشش ژاپني ها و معرفي روشپن هولدر( گرفتن راكت به شكل مداد) و ارائه ضربه هاي فورهند و بازي تهاجمي نزديك به ميز به وسيله راكتهاي اسفنجي و رقص پا توسط آنها و كسب اغلب عناوين قهرماني اين ورزش، اين دهه را نيزعصر ژاپني ها ناميد. ژاپني ها تا سال 1961 اين برتري مطلق را حفظ كردند و همواره ستاره مسابقات جهاني بودند. در سال 1959 جنگ كوتان اولين بازيكن چيني بود كه كاپ انفرادي مردان جهان را با خود به پكن برد . از 1961 تا 1967 كه چيني ها در مسابقات جهاني حضور پيدا كردند و گوي رقابت را از ژاپني ها گرفته بودند و قهرمان بي چون و چراي تنيس روي ميز دنيا شدند و عناوين انفرادي و تيمي مردان را در مسابقات جهاني 1961 پكن، 1963 پراگ و 1965 لوبليانا را به خود اختصاص دادند عصر چيني ها ناميده شد. در ضمن ، ضربه هاي لوپ (ضربه هاي پيچدار و مارپيچي) از سال 1960 توسط ژاپني ها اختراع شد كه با استقبال عامه روبرو شد( اين ضربه به وسيله لاستيكهاي اسفنجي دانه دار پشت رو شده و معكوس زده مي شود) در طول سالهاي 1961 تا 1983 عناوين قهرماني در اختيار ژاپني ها ، چيني ها و تا حدي مجاري ها بوده است كه از اين ميان فاتح مطلق همچنان چيني ها بوده اند.
منبع: www.maghaleh.net
ورزش تنيس روي ميز در آغاز در آسيا ، انگلستان يا نزد سرخپوستان آمريكاي شمالي و جنوبي به طور ابتدايي بازي مي شد. در ابتدا براي بازي دراين ورزش از راكتهاي شبكه دار مثل راكت تنيس و توپهاي پارچه اي كه به صورت گلوله محكم پيچيده شده بود، يا توپ لاستيكي كوچكي كه باد مي شد استفاده مي كردند، تا اينكه كم كم راكتهاي شبكه دار جاي خود را با راكتهاي چوبي دسته بلند و باريك و پوشيده از پوست گوساله دردوطرف تخته راكت عوض كردند. رييس سابق فدراسيون بين المللي تنيس روي ميز آقاي "ايورمونتا گو" از انگليس كه سالها دراين پست بود منشاء بازي تنيس روي ميز را از سرخپوستان مي دانست. هنگامي كه در سال 1890 "جيمز گيب" انگليسي، توپ مخصوصي كه جنس آن از سلولوئيد( تقريباً همجنس توپهاي فعلي) بود درست كرد، تحولي بزرگ در اين ورزش ايجاد نمود. راحتي و كنترل اين توپ در هنگام بازي باعث رونق و معروفيت بيشتر اين ورزش گرديد و به خاطر صداي پينگ و پنگ كه از برخورد راكت با توپ سلولوئيدي ايجاد مي شد، نام اين ورزش را كه به اسم "گوسيما" يا "فليم فلام" يا "ويف وايف" يا "پيم پام" متداول بود به "پينگ پنگ" تغيير يافت . اين اصطلاح در انگستان تحت شماره 19070 به انحصار ثبتي رسيد. اما چون اين ورزش مقررات و قوانين مخصوصي نداشت، بازيكنان هر كشور به فراخور حال و موقعيت و علاقه خود هر طور كه مايل بودند بازي مي كردند و طول و عرض ميز يا بلندي و كوتاهي آن در نزد كشورهاي مختلف متفاوت بود ، يا بلندي و كوتاهي تورميز يك كشور با تور ميز كشورهاي ديگر هم سطح نبود. به دليل همين ناهماهنگي هر كس فقط مي توانست روي ميز منتخب خود كه عادت كرده بود بهتر بازي كند. در آن زمان "لاسچلوپارتمان" مجاري و در سالهاي بعد "شومن واريته" با كفشهاي قلابدار و شلوار مشكي و پيراهن مشكي ابريشمي در صحنه ظاهر مي شدند و تماشاچيان را با فوت و فن هايي از بازي تنيس روي ميز سرگرم مي كردند . شگرد و هنرنمايي خاص آنها در برگرداندن توپها از داخل يك ليوان بود، هنري كه امروز فقط تعداد كمي از بازيكنها بدان تسلط دارند.
از سال 1920 يك تجارتخانه ورزشي براي تبليغ علامت كالاي تجارتي اش از نام پينگ پنگ استفاده كرد و به همين علت بعدها نام اين ورزش از پينگ پنگ به تنيس روي ميز تغيير داده شد. در سال 1926 فدراسيون بين المللي تنيس روي ميز تأسيس شد و با كمك دكتر"لي من" قوانين و مقررات خاص و يكنواخت تنيس روي ميز را تصويب كرد. از همين سال مسابقات جهاني تنيس روي ميز آغاز شد كه اولين دوره آن در لندن برگزار شد. از سال 1939 تا 1946 به علت وقوع جنگ جهاني دوم همه فعاليتها و مسابقات جهاني اين ورزش تعطيل شد. درسال 1947 يعني بعد از جنگ دوم جهاني مجدداً مسابقات جهاني شروع شد و تا كنون بدون وقفه انجام شده است.
از سال 1926 تا 1952 اين ورزش كه بيشتر با راكتهاي تخته اي پوشيده از لاستيك دانه دار در دو طرف چوب راكت و با روش دفاعي بازي مي شد را به علت كسب عناوين مختلف قهرماني توسط اروپايي ها مي توان عصر اروپايي ها دانست و دهه سال 1950 را كه به دليل ظهور و درخشش ژاپني ها و معرفي روشپن هولدر( گرفتن راكت به شكل مداد) و ارائه ضربه هاي فورهند و بازي تهاجمي نزديك به ميز به وسيله راكتهاي اسفنجي و رقص پا توسط آنها و كسب اغلب عناوين قهرماني اين ورزش، اين دهه را نيزعصر ژاپني ها ناميد. ژاپني ها تا سال 1961 اين برتري مطلق را حفظ كردند و همواره ستاره مسابقات جهاني بودند. در سال 1959 جنگ كوتان اولين بازيكن چيني بود كه كاپ انفرادي مردان جهان را با خود به پكن برد . از 1961 تا 1967 كه چيني ها در مسابقات جهاني حضور پيدا كردند و گوي رقابت را از ژاپني ها گرفته بودند و قهرمان بي چون و چراي تنيس روي ميز دنيا شدند و عناوين انفرادي و تيمي مردان را در مسابقات جهاني 1961 پكن، 1963 پراگ و 1965 لوبليانا را به خود اختصاص دادند عصر چيني ها ناميده شد. در ضمن ، ضربه هاي لوپ (ضربه هاي پيچدار و مارپيچي) از سال 1960 توسط ژاپني ها اختراع شد كه با استقبال عامه روبرو شد( اين ضربه به وسيله لاستيكهاي اسفنجي دانه دار پشت رو شده و معكوس زده مي شود) در طول سالهاي 1961 تا 1983 عناوين قهرماني در اختيار ژاپني ها ، چيني ها و تا حدي مجاري ها بوده است كه از اين ميان فاتح مطلق همچنان چيني ها بوده اند.
منبع: www.maghaleh.net
