او شوي چو خود را تو از ميانه بر گيري

او شوي چو خود را تو از ميانه بر گيري شاعر : اوحدي مراغه اي در بها بيفزايي، تا بهانه بر گيري او شوي چو خود را تو از ميانه بر گيري پا و سر چو گم گردد سنگ و شانه برگيري سنگ و شانه‌اي بايد تا ز پا و سر گويي گردنت زند گر سر ز آستانه برگيري گر مقيم درگاهي خاک شو، که در ساعت گر ز دام در خوفي دم ز دانه برگيري دام شرک را دانه جز تو کس نمي‌بينم تا ز راه دربندي دل ز خانه برگيري در سلوک اين منهج گر به صدق مي‌کوشي هم چمان برون آيي، هم چمانه برگيري ...