برقع زرنگار بندد صبح

برقع زرنگار بندد صبح شاعر : خاقاني نقش رخسار يار بندد صبح برقع زرنگار بندد صبح آينه بر عذار بندد صبح از جنيبت فرو گشايد ساخت که همه مشک بار بندد صبح دم گرگ است يا دم آهو گوي زر آشکار بندد صبح بدرد جيب آسمان و بر او و آتش اندر حصار بندد صبح ببرد نقب در حصار فلک چشمه در جويبار بندد صبح جويباري کند ز دامن چرخ بيرق شاهوار بندد صبح از براي يک اسبه شاه فلک که زر اندود تار بندد صبح کتف کوه را ردا بافد کشتي زرنگار بندد صبح بهر...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

شعروادب دیوان اشعار خاقانی اشعار خاقانی

موارد بیشتر برای شما

برقع زرنگار بندد صبح

برقع زرنگار بندد صبح

برقع زرنگار بندد صبح

شاعر : خاقاني

نقش رخسار يار بندد صبح		برقع زرنگار بندد صبح
آينه بر عذار بندد صبح		از جنيبت فرو گشايد ساخت
که همه مشک بار بندد صبح		دم گرگ است يا دم آهو
گوي زر آشکار بندد صبح		بدرد جيب آسمان و بر او
و آتش اندر حصار بندد صبح		ببرد نقب در حصار فلک
چشمه در جويبار بندد صبح		جويباري کند ز دامن چرخ
بيرق شاهوار بندد صبح		از براي يک اسبه شاه فلک
که زر اندود تار بندد صبح		کتف کوه را ردا بافد
کشتي زرنگار بندد صبح		بهر درياکشان بزم صبوح
جرم بر روزگار بندد صبح		پرده‌ي عاشقان درد و آنگه
زيور ناله دار بندد صبح		بر گلو گاه مرغ رنگين تاج
باز نقش بهار بندد صبح		برگ ريز خزان کند انجم
عقد بر شهريار بندد صبح		روز را بکر چون برون آيد
ظل حق مالک الرقاب ملوک		خسرو اعظم آفتاب ملوک
بشنو از مرغ هين صلاي صبوح		مرغ خوش مي‌زند نواي صبوح
آن نفس صرف کن براي صبوح		نورهان دو صبح يک نفس است
تو و ريحان و راح و راي صبوح		راح ريحاني ار به دست آري
تو و بيغوله‌ي سراي صبوح		پي غولان روزگار مرو
از مي آفتاب زاي صبوح		ساغري پيش از آفتاب بخواه
روز يک اسبه در قفاي صبوح		رطل پرتر بران که خواهد راند
از نفس‌هاي جان‌فزاي صبوح		روز آن سوي کوه سرمست است
رقص درگيرد از قواي صبوح		چه عجب گر موافقت را کوه
که نگيرد صلاح جاي صبوح		زهد بس کن رکاب باده بگير
چون شود دل عنان گراي صبوح		يک رکابي مپاي بر سر زهد
چاشت تا شام کن قضاي سبوح		روز اگر رهزن صبوح شود
لعل گردان به جرعه‌هاي صبوح		ديده‌ي روز را چو روي شفق
ياد شه گير در صفاي صبوح		خوانچه کن باده کش چو خاقاني
سر سامانيان جلال الدين		شاه ايرانيان جلال الدين
شاهدان کار جان کنند همه		عاشقان جان فشان کنند همه
داو عشرت روان کنند همه		در قماري که با ملامتيان
که صبوح از نهان کنند همه		جرعه ريزند بر سلامتيان
خاکش اندر دهان کنند همه		ور کسي توبه بر زبان راند
لعبت از استخوان کنند همه		بر سر تخت نرد چون طفلان
که بر او شش نشان کنند همه		کعبتين بر مثال پروين است
رخ ز مي گلستان کنند همه		وآنچه در بزمگه حريفانند
سخره بردخمه‌بان کنند همه		بدرند از سماع دخمه‌ي چرخ
زخمه را ترجمان کنند همه		مطربان از زبان بربط گنگ
پاي گيسو کشان کنند همه		چنگ را با همه برهنه سري
ز انس صيد روان کنند همه		چون به کف برنهند ساغر مي
ياد شاه اخستان کنند همه		در بر دف هر آنچه حيوانند
روي دولت نگاهبان عجم		پشت ملت خدايگان امم
کب عشرت روان کنيد امروز		خاصگان جهد آن کنيد امروز
روز در کار آن کنيد امروز		تا به شب هم صبوح نوروز است
روضه‌ي انس و جان کنيد امروز		انسيان را هم از مصحف انس
حجره چون گلستان کنيد امروز		ز آن گلي کز حجر، نه از شجر است
ز آتش ارزن فشان کنيد امروز		هست روي هوا کبوترفام
آسمان را نهان کنيد امروز		زآتشي کفتاب ذره‌ي اوست
آفتابي عيان کنيد امروز		وز ميي کسمان پياله‌ي اوست
باده راوق بدان کنيد امروز		بيد را چون زکال کرد آتش
آهنين آشيان کنيد امروز		از پي آن تذرو زرين پر
حصن بام آسمان کنيد امروز		بهر مريخ آفتاب علم
قبله از رويمان کنيد امروز		روميان چون عرب فرو گيرند
داغ شاه جهان کنيد امروز		ران خورشيد را بدان آتش
بوالمظفر نشان کنيد امروز		بازوي زهره را به نيل فلک
شاه گيتي‌ستان کشور بخش		بحر جود اخستان گوهر بخش
جام به وام از چمانه بستانيم		داد عمر از زمانه بستانيم
تا رکاب سه‌گانه بستانيم		ساقيا اسب چار گامه بران
به سر تازيانه بستانيم		اسب درتاز تا جهان طرب
همه نقد از خزانه بستانيم		نسيه داريم بر خزانه‌ي عيش
دورها در ميانه بستانيم		ساتگيني دهيم و جور خوريم
چار کاس مغانه بستانيم		يک دو دم بر سه قول کاسه‌گري
ديت از باده‌خانه بستانيم		عقل اگر در ميانه کشته شود
آتشي بي‌زبانه بستانيم		به سفالي ز خانه‌ي خمار
نقل از آن ناردانه بستانيم		لب ساقي چو نوش نوش کند
تا قصاص از زمانه بستانيم		با جراحت بساز خاقاني
طعمه‌ي بي‌بهانه بستانيم		زين سيه کاسه دست کفچه کنيم
بهر خسرو نشانه بستانيم		در شکر ريز نوعروس بقا
قامع اوج اختر پنجم		ملک الملک کشور پنجم
عبرت کار يکدگر ماييم		نااميدان غصه‌خور ماييم
همه سرگوش و بي‌خبر ماييم		ماهي‌آسا ميان دام بلا
همه تن چشم و بي‌بصر ماييم		کعبتين‌وار پيش نقش قضا
گرو رقعه‌ي قدر ماييم		زين دو تا کعبتين و سي مهره
وه که در ششدر خطر ماييم		دستخون است و هفده خصل حريف
نوح ايام را پسر ماييم		غرق طوفان وحشتيم ايراک
هيچ بن هيچ را پدر ماييم		باد نسبت به ما کند زيراک
وز همه کم‌عيارتر ماييم		کم ز هيچ‌اند جمله هيچ کسان
چه عجب خاک پي سپر ماييم		جرعه چينان مجلس همه‌ايم
قلب کاران کيسه بر ماييم		دست غيري مبر که در همه شهر
تازه روي و سيه جگر ماييم		همچو آيينه از نفاق درون
آنکه کس نيست مختصر ماييم		چند گوئي که کس به ده در نيست
سگ خاقان تاجور ماييم		هر زمان گويي از سگان که‌ايد
جاه سلجوقيان موفر ازوست		شاه ايرانيان مظفر ازوست
رستخيز از جهان برانگيزد		عشقت آتش ز جان برانگيزد
زمهرير از روان برانگيزد		باد سودات بگذرد بر دل
سيل خون از ميان برانگيزد		خيل عشقت به جان فرود آيد
که قيامت ز جان برانگيزد		تا قيامت غلام آن عشقم
وز درونم فغان برانگيزد		از برونم زبان فروبندد
لرزه از استخوان برانگيزد		تب پنهاني غم تو مرا
تب عشق از نهان برانگيزد		ناله پيدا از آن کنم که غمت
از سرم گرد از آن برانگيزد		هجر بر سر موکل است مرا
از سرم يک زمان برانگيزد		شحنه‌ي وصل کو که هجر تو را
آتش از آسمان برانگيزد		آه خاقاني از تف عشقت
باد آتش فشان برانگيزد		چون حديثي کند دل از دهنش
آب آتش نشان برانگيزد		فر شروان شهي ز راه زبان
مستحق الخلافتين خود اوست		بي‌خلافي خليفه‌ي خرد اوست
يوسف از چاه و دلو رست آخر		آفتاب از وبال جست آخر
دلو را ريسمان گسست آخر		چاه را سر فرو گرفت الحق
آمد و در فکند شست آخر		چشمه‌ي خور به حوض ماهي دان
خاتم آورد باز دست آخر		چون سليمان نبود ماهي‌گير
شاه افلاک برنشست آخر		با وشاقان خاص گيسو دار
خيل دي ماه را شکست آخر		بيست و يک خيلتاش سقلا بيش
از پي اين کبود طست آخر		خايه‌ي زر پريد مرغ‌آسا
تنگ بر نقره خنگ بست آخر		چرخ را چون سمند نعل افکند
شب به کاهش فتاد پست آخر		روز پرواز کرد و بالا شد
وآقسنقر ز بيم جست آخر		بر قراسنقر اوفتاد شکست
پيش داراي دين پرست آخر		قدر گيتي بهار بفزايد
چون دقايق رسد به شصت آخر		درجي در رقم شود مرفوع
هر نيائيش بر زمين ملک است		از کيومرث کاولين ملک است
اختران نور مطلقش دانند		عرشيان سايه‌ي حقش دانند
چون سکندر موفقش دانند		چون فريدون مظفرش گويند
گر کند خطبه بر حقش دانند		خاطب او را به ملک هفت اقليم
بگذراند مصدقش دانند		ور گواهي به چار حد جهان
گر محيط است زورقش دانند		در کف بحر کف او گردون
از خم تيغ ازرقش دانند		چرخ اخضر چو در شود به شفق
اينکه چرخ مطبقش دانند		دود آن آتش مجسم اوست
کاخور خاص ابلقش دانند		چرخ را خود همين تفاخر بس
کنجهان حد خندقش دانند		اين جهان راز راي او حصني است
لرزه‌ي برق بيرقش دانند		کوه را ز اژدهاي بيرق او
از سعادت چه رونقش دانند		دشمنش داغ کرده‌ي زحل است
نان در او بست احمقش دانند		هرکه جوش تنور طوفان ديد
صد جرير و فزردقش دانند		راوي من که مدح شه خواند
عنصري را دهم سه شش پيشي		بر بساطش به مدحت انديشي
سکه‌ي دين به نام او زيبد		شاه انجم غلام او زيبد
لاجرم روم رام او زيبد		تيغ هنديش صيقل کفر است
که سکندر غلام او زيبد		با سکندر برابرش ننهم
تشنه‌ي فيض جام او زيبد		کب حيوان کجا سکندر جست
ار ز گفتار خام او زيبد		آنچه نخاس ارز يوسف کرد
که پرش بر سهام او زيبد		نسر طائر بيفکند شهپر
در ظلال حسام او زيبد		ماه منجوق گوهر سلجوق
سايه‌ي احتشام او زيبد		مدد پاس دوده‌ي عباس
که رديف دوام او زيبد		صورت عدل تنگ قافيه است
درع بالاي تام او زيبد		آسمان گرنه سرنگون خيزد
ساعد شه مقام او زيبد		فرخ آن شاه‌باز کز پي صيد
جايگاه زمام او زيبد		بخ بخ آن بختيي که کتف رسول
عدل شه پايدام او زيبد		دولت تيز مرغ تيز پر است
ساقي کاس او صف ملک است		چنبر کوس او خم فلک است
موج خون چون زند سر تيغش		گرنه درياست گوهر تيغش
موج درياي اخضر تيغش		کوه را چون سفينه بشکافد
مي برآيد برابر تيغش		زهره از حلق اژدهاي فلک
از نهنگ زبان‌ور تيغش		ماهي چرخ بفگند دندان
نقطه نقطه است پيکر تيغش		گر ز نصرت نه حامله است چرا
چشمه‌ي خور ز آذر تيغش		بفسرد چون نمک ز چشمه‌ي خور
آتش آب پرور تيش		سنگ البرز را کند آهک
تيغ حيدر برادر تيغش		دورها بوده در زمين بهشت
زان به هند است مفخر تيغش		اين به هند اوفتاد و آن به عرب
ماند پوشيده اختر تيغش		همچو آدم به هند عريان بود
سبز از آن گشت منظر تيغش		برگ انجير بر تنش بستند
سر مريخ گوهر تيغش		زحل آن را کشد که زخم زند
يا پلنگي است بر سر تيغش		گويي اندر کف زحل موشي است
در خزر پيل پرورد عدلش		در حبش سنقر آورد عدلش
دست جودش به کان در آويزد		وصف خلقش به جان در آويزد
سلسله ز آسمان در آويزد		عدلش از آسمان ندارد عار
بر سر دشمنان در آويزد		آسمان را به موئي از سر قهر
وز گلوي جهان در آويزد		دست ظلم جهان ببرد شاه
سرنگون ز آستان در آويزد		بکشد شخص بخل را کرمش
با نهنگ دمان در آويزد		چون شود بحر آتشين از تيغ
به زه آن کمان در آويزد		خصم شاه ار کمان کشد حلقش
که به شاه کيان در آويزد		از کيان است چرخ سرپنجه
زاغ کز استخوان در آويزد		مرد شهباز گوشت‌خوار کجاست
که سماک از سنان در آويزد		راي باريک اوست قائد حلم
کوهي از موي از آن در آويزد		راي او چون ميان معشوق است
که چو قرآن به جان در آويزد		شعر من معجزي است در مدحش
خادم کعبه‌بان در آويزد		بر در کعبه شايد ار شعرم
مثل من خود هنوز در عدم است		چون مني را مگو که مثل کم است
عقد اقبالش اختران بستند		نقش بختش بر آسمان بستند
کمر حکم او از آن بستند		خسروانش سزند غاشيه‌دار
ديده چون ناي بر ميان بستند		سينه چون چنگ بر کتف بردند
عقد بر شاه کامران بستند		بخت را کوست بکر دولت زاي
شير چرخش بر آستان بستند		بهر تهديد سگ‌دلان نفاق
بر درخت گل امان بستند		چرخ را خود بر آستانش چو سگ
هم سگان درش دهان بستند		سگ ديوانه‌ي ضلالت را
نام قصاب بر شبان بستند		آن کسان کاسمانش ميخواندند
ز اختران زنگل زوان بستند		کسمان را به حکم هارونش
زيور چتر کاويان بستند		خسروان گرز گاوسارش را
رخت بر گاو آسمان بستند		اختران پيش گرز گاو سرش
در جگر سده‌ي گران بستند		سائلان را ز نعمت جودش
ضفدع اندر بن زبان بستند		شاعران را ز رشک گفته‌ي من
سر خصمانش تخت خاک شده است		تخت شاه افسر سماک شده است
ظل چترش به آفتاب رساد		از حقش ظل حق خطاب رساد
پهلوان جهان خطاب رساد		هر غلاميش را ز سلطانان
به شه مصطفي رکاب رساد		وحي نصرت ز آسمان ظفر
نجده‌ي شاه کامياب رساد		از ملايک به قدر لشکر مور
نامه‌ي عمرشان به آب رساد		دشمناني که آب و جاهش راست
به عدو نامه‌ي عذاب رساد		زين دو رنگين کبوتر شب و روز
خصم را آيت عقاب رساد		شاه را سوره‌ي فتوح رسيد
آفتاب هوا نقاب رساد		همه ساله به دستش از مي و جام
تف قاروره‌ي شهاب رساد		ز آتش تيغ او به اهرمنان
تيغ برانش را قراب رساد		ز آسمان کان کبود کيمختي است
همه نيلوفر از سراب رساد		هر کجا باد موکبش بگذشت
نقب ايام بر خراب رساد		از پي امن حصن دولت او
ملک الموت را شتاب رساد		وز پي جان ربودن خصمش
نه فلک ز اتفاق عرش گرفت		اين دعا رفت و ساق عرش گرفت

ارسال نظر

با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.

متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.

مقالات مرتبط

سر به عدم درنه و ياران طلب

سر به عدم درنه و ياران طلب

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

درد زده است جان من ميوه‌ي جان من کجا

درد زده است جان من ميوه‌ي جان من کجا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

زين سپس خال بتان بس حجرالاسود من

زين سپس خال بتان بس حجرالاسود من

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

اري في‌النوم ما طالت نواها

اري في‌النوم ما طالت نواها

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

اي پار دوست بوده و امسال آشنا

اي پار دوست بوده و امسال آشنا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

گرنه عشق او قضاي آسمانستي مرا

گرنه عشق او قضاي آسمانستي مرا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

بر سر کرشمه از دل خبري فرست ما را

بر سر کرشمه از دل خبري فرست ما را

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

به زبان چرب جانا بنواز جان ما را

به زبان چرب جانا بنواز جان ما را

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

ز خاک کوي تو هر خار سوسني است مرا

ز خاک کوي تو هر خار سوسني است مرا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

رفتم به راه صفت ديدم به کوي صفا

رفتم به راه صفت ديدم به کوي صفا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تازه های مقالات

ابـزار خوشنویسـی

ارکان اربعه هنر خوشنویسی

چگونه کتاب را به بهترین دوست کودک تبدیل کنیم ؟

هزینه های سرسام آور رزرو هتل مشهد واقعیت دارد؟

ویژگی های استخر ویژه کودکان

حفاظت از وسایل قیمتی در سفر

خطوط مختلف خوشنویسی اسلامی

رازهای زندگی حضرت زهرا (س) از زبان سلمان فارسی

توصیه‌های ویژه مقام معظم رهبری برای پیروزی جبهه مقاومت

تمثیلات و مصادیق قرآنی صهیونیسم

بیشترین بازدید هفته

نحوه خواندن نماز والدین

دلنوشته‌هایی به مناسبت هفته بسیج

نماز استغاثه امام زمان (عج) را چگونه بخوانیم؟

داستان های کوتاه از پیامبر اکرم (ص)

اقدامات مهم و اورژانسی پس از چنگ زدن گربه

اهل سنت چگونه نماز می خوانند؟

زنگ اشغال برای برخی تماس گیرندگان

خلاصه ای از زندگی مولانا

چگونه تعداد پروتون‎ها، نوترون‎ها و الکترون‎ها را تشخیص دهیم؟

مهم ترین خواص هویج سیاه

موارد بیشتر برای شما

سرگذشت خط عیلامی

سرگذشت خط عیلامی

حکمت | به راحتی از یک مومن شکایت نکن! / استاد کاشانی

حکمت | به راحتی از یک مومن شکایت نکن! / استاد کاشانی

حکمت | تا حالا کجا بودی؟ / استاد صراف

حکمت | تا حالا کجا بودی؟ / استاد صراف

حکمت | کمترین قدرشناسی از امام حسین! / استاد صراف

حکمت | کمترین قدرشناسی از امام حسین! / استاد صراف

حکمت | نماز جعفر طیار؛ اکسیر اعظم معنوی! / استاد صراف

حکمت | نماز جعفر طیار؛ اکسیر اعظم معنوی! / استاد صراف

حکمت | دستورالعمل خاص آیت الله قاضی! / استاد صراف

حکمت | دستورالعمل خاص آیت الله قاضی! / استاد صراف

سخن آوا | رضای خدا در گرو رضای والدین است! / استاد توکلی

سخن آوا | رضای خدا در گرو رضای والدین است! / استاد توکلی

ابـزار خوشنویسـی

ابـزار خوشنویسـی

حکمت | تواضع در برابر والدین! / استاد توکلی

حکمت | تواضع در برابر والدین! / استاد توکلی

حکمت | اوج احترام به والدین! / استاد توکلی

حکمت | اوج احترام به والدین! / استاد توکلی

لحظهٔ دستگیری زورگیران "پارک‌ وی"

لحظهٔ دستگیری زورگیران "پارک‌ وی"

مهمات جنگی کشف شده از اراذل و اوباش!

مهمات جنگی کشف شده از اراذل و اوباش!

پزشکیان: ما مقصریم اگر نتوانیم مشکل مردم را حل کنیم

پزشکیان: ما مقصریم اگر نتوانیم مشکل مردم را حل کنیم

پزشکیان: با کارشناس‌های فعلی کار پیش نمی‌رود

پزشکیان: با کارشناس‌های فعلی کار پیش نمی‌رود

اگر دولت بگذارد گوشت را ۴۵۰ تومان می‌کنیم!

اگر دولت بگذارد گوشت را ۴۵۰ تومان می‌کنیم!