کسي به عيب من از خويشتن نپردازد

کسي به عيب من از خويشتن نپردازد شاعر : سعدي که هر که مي‌نگرم با تو عشق مي‌بازد کسي به عيب من از خويشتن نپردازد نه آدميست که بر تو نظر نيندازد فرشته‌اي تو بدين روشني نه آدميي در آفتاب جمالت چو موم بگدازد نه آدمي که اگر آهنين بود شخصي سزد که مادر گيتي به روي او نازد چنين پسر که تويي راحت روان پدر چو لشکري که به دنبال صيد مي‌تازد کمان چفته ابرو کشيده تا بن گوش کدام سرو که با قامتت سر افرازد کدام گل که به روي تو ماند اندر باغ که دست قدرت...