شنيدم که طغرل شبي در خزان

شنيدم که طغرل شبي در خزان شاعر : سعدي گذر کرد بر هندوي پاسبان شنيدم که طغرل شبي در خزان به لرزش در افتاده همچون سهيل ز باريدن برف و باران و سيل که اينک قبا پوستينم بپوش دلش بر وي از رحمت آورد جوش که بيرون فرستم به دست غلام دمي منتظر باش بر طرف بام شهنشه در ايوان شاهي خزيد در اين بود و باد صبا بروزيد که طبعش بدو اندکي ميل داشت وشاقي پري چهره در خيل داشت که هندوي مسکين برفتش ز ياد تماشاي ترکش چنان خوش فتاد ز بدبختيش در نيامد به...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

شنيدم که طغرل شبي در خزان

شاعر : سعدي

گذر کرد بر هندوي پاسبان		شنيدم که طغرل شبي در خزان
به لرزش در افتاده همچون سهيل		ز باريدن برف و باران و سيل
که اينک قبا پوستينم بپوش		دلش بر وي از رحمت آورد جوش
که بيرون فرستم به دست غلام		دمي منتظر باش بر طرف بام
شهنشه در ايوان شاهي خزيد		در اين بود و باد صبا بروزيد
که طبعش بدو اندکي ميل داشت		وشاقي پري چهره در خيل داشت
که هندوي مسکين برفتش ز ياد		تماشاي ترکش چنان خوش فتاد
ز بدبختيش در نيامد به دوش		قبا پوستيني گذشتش به گوش
که جور سپهر انتظارش فزود		مگر رنج سرما بر او بس نبود
که چوبک زنش بامدادان چه گفت		نگه کن چو سلطان به غفلت بخفت
چو دستت در آغوش آغوش شد؟		مگر نيک بختت فراموش شد
چه داني که بر ما چه شب مي‌رود؟		تو را شب به عيش و طرب مي‌رود
چه از پا فرو رفتگانش به ريگ		فرو برده سر کارواني به ديگ
که بيچارگان را گذشت از سر آب		بدار اي خداوند زورق بر آب
که در کاروانند پيران سست		توقف کنيد اي جوانان چست
مهار شتر در کف ساروان		تو خوش خفته در هودج کاروان
ز ره باز پس ماندگان پرس حال		چه هامون و کوهت، چه سنگ و رمال
پياده چه داني که خون مي‌خورد؟		تو را کوه پيکر هيون مي‌برد
چه دانند حال کم گرسنه؟		به آرام دل خفتگان در بنه